Τα εθνικά θέματα σπάνια υπήρξαν πεδίο στο οποίο διέπρεψε η Αριστερά, για να μην πούμε ότι όποτε έρχονταν στο προσκήνιο ή όταν καταπιάνετο με αυτά η Αριστερά, συνήθως, τα έκανε “μούσκεμα”.
Το πρόβλημα με την Αριστερά δεν ήταν μόνο οι τόσο διαφορετικές και συχνά αντιδιαμετρικά διαφορετικές απόψεις που αναπτύσσοντο για το οποιοδήποτε εθνικό θέμα στις διάφορες πτέρυγες, οργανώσεις και πολιτικές δυνάμεις της.
Το πρόβλημα ήταν ότι πάνω στις διαφορετικές αυτές απόψεις επί των εθνικών θεμάτων που ανεφύοντο, αναπτύσσονταν φανατικές φορτίσεις και διαιρέσεις μαζί με φοβερές εμπάθειες και αλληλοκατηγορίες, πολύ πιο παθιασμένες από τις συνήθεις νοσηρές καταστάσεις που κακώς βιώνει κατά παράδοση η Αριστερά και ο αριστερός κόσμος όταν υπάρχουν διαφορές σε άλλες θεματολογίες.
Δυστυχώς, αυτές οι φανατικές φορτίσεις και εμπαθείς αλληλοκατηγορίες εμφανίζονται εν μέρει και τώρα στην Αριστερά σε σχέση με τη στάση της τελευταίας στο Μακεδονικό και τα συλλαλητήρια. Λείπει εκ νέου σε σημαντικό βαθμό η ψυχραιμία και η εποικοδομητική συζήτηση επί των διαφορών από τις διάφορες πλευρές. Οι χαρακτηρισμοί και φανατισμοί δίνουν και παίρνουν ξανά στον χώρο της Αριστεράς και τα ξίφη έχουν βγει από τα θηκάρια, ενώ αριστεροί εισαγγελείς είναι έτοιμοι να απευθύνουν κατηγορίες και να καταδικάσουν, αν όχι και να αφορίσουν ταυτόχρονα.
Όλοι περίπου και ξαφνικά έχουν γίνει ιστορικοί, γνώστες όλων των πτυχών του Μακεδονικού, κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας και γνώστες του μυστικού για να οδηγήσουν την Αριστερά σε μέρες μεγαλείου, σε αντίθεση με με όσους έχουν διαφορετικές θεωρήσεις που θα θάψουν την Αριστερά.
Σιγά ρε παιδιά! Σιγά! Λίγη ψυχραιμία δεν βλάπτει. Λίγη σοβαρότητα επίσης.
Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται πλήρως η ανάγκη η Αριστερά να επαναθεμελιώσει την σκέψη, τις αντιλήψεις, την στάση της και την κουλτούρα της. Είναι κρίμα μια ολόκληρη παράταξη να μην έχει μάθει πρώτα απ’ όλα να ακούει και να συζητάει νηφάλια όχι μόνο με αυτούς που ταιριάζει αλλά και με εκείνους στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς που έχει διαφορές, χωρίς να σηκώνει σινικά τείχη και να προβαίνει σε επιχειρήσεις εκκαθάρισης λογαριασμών.
Αυτή τη νέα σκέψη πρώτα απ’ όλα χρειάζεται η Αριστερά, ενόψει και του συλλαλητηρίου της Κυριακής στο Σύνταγμα: Νηφαλιότητα μέσα στην διαφορετικότητα.
Όπως χρειαζόμαστε επίγνωση ότι θα υπάρξει ζωή και ότι αυτή θα κυλήσει και μετά το συλλαλητήριο και ότι πολλές κατεστημένες δυνάμεις καιροφυλακτούν για να αποδυναμώσουν περισσότερο τον αριστερό χώρο για να επιβάλουν την δική τους ατζέντα και να βάλουν την δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, ακόμα και με αιφνιδιαστικές εκλογές.
Ν.Ζ
Αναφορικά και με το άλλο άρθρο σας σε σχέση με τις εκλογές, ένα σχόλιο μόνο.
Ο Τσίπρας, εν αντιθέσει με ό,τι θέλουν να προβάλουν οι γνωστοί σφουγκοκωλάριοί του, βρίσκεται σε τραγικό αδιέξοδο. Ξέρει ότι το μόνο που περνάει απ’ το χέρι του είναι το τάιμινγκ των εκλογών και ουχί το αποτέλεσμα αυτό καθαυτό! Είναι σαν να καλείται να επιλέξει με τι διαφορά θα χάσει. Εάν πάει τώρα με κραυγές για το Σκοπιανό και με γελοίες δηλώσεις τού ανεκδιήγητου Κοτζιά περί Μεγαλέξανδρου(;;;!!!), θα χάσει τουλάχιστον με καμιά πεντάρα μονάδες. Εάν περιμένει να βγει από το μνημόνιο (ναι, το καινούργιο πιο σύντομο ανέκδοτο) και να αρχίσουν να εφαρμόζονται τα πρόσφατα υπογεγραμμένα, εκεί κοιτάει κατάματα τη δεκάρα. Οπότε, the higher they get, the harder they fall. Και κλάμα η Μπέτυ!
Σπύρος Καυτατζόγλου
Μαθηματικός
Μέλος ΚΚΕ
Ας προβληματιστεί επιτέλους η αριστερά για την περιορισμένη της απείχηση και αδυναμία να συνεγείρει τα πλήθη. Ο κακός ενοούμενος διεθνισμός της την έβλαψε και τείνει να την βγάλει από το κάδρο. Ας κάνει και λίγο αυτοκριτική. Δεν έχει το αλάθητο. Δίνει καμιά φορά και στα νεύρα των ψηφοφόρων της, που προβληματίζονται πλέον για την ψήφο τους. Σε εμάς δηλαδή. Ο Iskra τα μασάει πολύ….τελευταία. Παιδιά προσοχή υπάρχει και το χρονοντούλαπο της ιστορίας…κάτι σαν το ράφι της γεροντοκόρης….
Αγαπητή Σοφία
Αν μου επιτρέπεις, δεν υπάρχει κάτι το κακώς εννοούμενο περί του διεθνισμού τής Αριστεράς. Αυτά τα πράγματα είναι δεδομένα και επεξεργασμένα εδώ και δεκαετίες. Επί του προκειμένου, στο Σκοπιανό (και όχι Μακεδονικό) δε μετράει μόνο το όνομα αλλά και ο δεδομένος αλυτρωτισμός που εκφράζεται μέσω του Συντάγματος. Αυτό δεν το αμφισβήτησε ποτέ η οποιαδήποτε Αριστερά πλην ελαχίστων ίσως εξαιρέσεων. Λύση ναι αλλά όχι απλή διεκπεραίωση για την ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Βαλκανίων.
Και κάτι τελευταίο αναφορικά με την Iskra. Είναι προφανές οτι μας χωρίζουνε πολλά, νομίζω όμως ότι έχει υπάρξει εξαρχής ένα τίμιο site, με αποκλίνουσες απόψεις ακόμη και σε αυτό καθαυτό. Θέλω να πω ότι δεν λειτουργεί αποκλειστικά με τη γραμμή τής ΛΑΕ και αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό από φίλους και αντιπάλους.
Σπύρος Καυτατζόγλου
Μαθηματικός
Μέλος ΚΚΕ
Αν το όνομα δεν έπαιζε κανένα ρόλο δεν θα έσπευδαν οι κατακτητές ανά τους αιώνες να αλλάξουν τα τοπωνύμια των κατακτηθέντων περιοχών.
Τελικά μήπως με τον διεθνισμό μας λειτουργούμε ως χρήσιμοι ηλίθιοι και ρίχνουμε νερό στο μύλο του κάθε ΝΙΜΙΤΣ ?
Προχθές με ρώτησε ένας υπερήλικας αγωνιστής της αριστεράς αν βλέπω άνοδο του ποσοστού της. Με τέτοια μυαλά και μη αφουγκραζόμενοι τις διεργασίες μέσα στην κοινωνία και με πρακτικές-νοοτροπίες γκρουπούσκουλου πως να πάει μπροστά η αριστερά. Ρίχνει στην αγκαλιά των φασιστών τα νέα παιδιά. Αδυνατεί να ερμηνεύσει τον σύγχρονο καπιταλισμό και χαιρετίσματα …. Στο 5% και στο 1,5% της εξωκοινοβουλευτικής θα είναι καθηλωμένη. Πάντως ο ανωτέρω αρθρογράφος σωστά προβληματίζεται, το ΚΚΕ, ΛΑΕ και οι λοιποί της εξωκοινοβουλευτικής δεν παίρνουν χαμπάρι. Έχουν παρωπίδες και ευθύνες για όσα συμβαίνουν.