Πριν από λίγες εβδομάδες, δάνεια 540 δις διατίθεντο με διθυράμβους. Μόνο που κανείς, δεν πέρασε από το ταμείο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και ελάχιστα θα διατεθούν, ως δάνεια .Ο μόνος πρόθυμος είναι ο «μόνιμος πρόθυμος» ο Στουρνάρας… Ακολούθησε η πανηγυρική πρόταση «Μέρκελ-Μακρόν», η οποία σκόνταψε στο βέτο των τεσσάρων πλουσίων χωρών του Βορρά και δορυφορικών της Γερμανίας. Για να σκάσει στο τέλος στο τραπέζι, το νέο συμβιβαστικό πακέτο ανάκαμψης. Το οποίο και θολό είναι, και με ένα βέτο οποιασδήποτε χώρας του Βορρά, θα απορριφθεί. Έτσι με μαθηματική ακρίβεια θα πάμε σε ένα νέο συμβιβασμό κλπ.. κλπ… Εξ άλλου ακόμη δεν έχει αποφασιστεί (μετά και το BREXIT) πως θα κατανεμηθεί, ο κανονικός προϋπολογισμός 2021-2027.
Στην αρχαία Ελλάδα, έλεγαν «όπου υπήρχε δάνειο δεν υπήρχε φίλος», μια και όταν «ένας άνθρωπος είναι φίλος δεν δανείζει αλλά δίνει». Εμείς οι νεοέλληνες, έπρεπε να είχαμε μάθει πολλά από τα δανεικά των φίλων μας από τις Βρυξέλλες, αλλά δυστυχώς μάλλον δεν μάθαμε.
Η Ε.Ε. βρίσκεται σε μια μεγάλη κρίση, όπου στις χώρες του Νότου, με επικεφαλής την Ιταλία, αρχίζουν να κυοφορούνται αντιλήψεις Ιtalexit…. H E.E. είναι αναγκασμένη να σπείρει ελπίδες. Για αυτό το ένα πακέτο, έρχεται μετά το άλλο, και το επόμενο καταργεί το προηγούμενο….
Ας δεχτούμε όμως χάριν της συζήτησης, ότι το πακέτο θα υλοποιηθεί ως έχει. Στην πραγματικότητα σε έναν πενιχρό προϋπολογισμό 1,1 τρις για το 2021-2027 προστίθενται άλλα 500, γιατί τα 250 υπόλοιπα είναι δανεικά, ήτοι 1,6 δις ευρώ για το επόμενο συνολικό πακέτο ή 230 περίπου δις τον χρόνο. Με ένα ΑΕΠ 14 τρις ευρώ περίπου, στην Ε.Ε. ο κοινοτικός προϋπολογισμός θα αποτελεί το 1,65%, αν βέβαια αυτά απορροφηθούν, γιατί υπάρχει και αυτή η «άγνωστη χ παράμετρος»… Όποιος πιστεύει, ότι μια οικονομική ένωση 27 χωρών με τέτοιες ανισότητες, και διαφορετικά οικονομικά επίπεδα θα μετατραπεί σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης με αυτό το νούμερο, είναι μάλλον μακριά νυχτωμένος…….
Το 2ο σημείο είναι ότι η Ελλάδα λένε θα δανειστεί 9,5 δις και η Ιταλία 91 δις. Κατά πόσο είναι εφικτό αυτό και που θα φτάσει το δημόσιο χρέος Ελλάδας και Ιταλίας; Και με ποιες υποχρεώσεις και «ελέγχους» από την Ε.Ε. ; Σημειωτέον ότι σε αυτά τα 9,5 δις, θα προστεθούν και τα 4-5 δις των SURE κ.α.. Όταν το δημόσιο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης της Ελλάδας, θα ξεπεράσει στην καλύτερη περίπτωση το 210% του ΑΕΠ φέτος, πού θα εκτοξευθεί το δημόσιο χρέος; Και τι συνεπάγεται αυτό; Ερωτήματα που δεν απασχολούν τους πανηγυρισμούς κυβέρνησης και αντιπολίτευσης,
Μάλλον δηλαδή δεν έχουμε να κάνουμε με τα ΜΟΠ του Ανδρέα….. γιατί κάπως έτσι παρουσιάζεται το θέμα από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση.
Η Ελλάδα στην κατάταξη των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε κατακεφαλήν Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης ήταν το 2018, στην θέση 24, επί 27 χωρών με βάση τα στοιχεία της Eurostat και ηγείτο των Βαλκανίων. Είναι δηλαδή από τις πιο φτωχές χώρες. Είναι πια μια αδύναμη, βαλκανική χώρα και όχι «η ισχυρή Ελλάδα σε μια ένωση ισχυρών» που χαρακτήριζε ο Σημίτης, όταν «λαθραίως» μας έβαζαν στο ευρώ.
Με μ.ο. ΜΑΔ 100 είχαμε το 2018:
24η Ελλάδα: 69
25η Ρουμανία: 66
26η Κροατία: 62
27η Βουλγαρία: 51
Η Ελλάδα, ήταν καθαρή λήπτρια κατά περίπου 3 δις τον χρόνο από την Ε.Ε., στα τελευταία κοινοτικά πλαίσια. Αλλά με πλεονάσματα 3,5% ήτοι 6,5-7 δις μετατρεπόμασταν σε καθαρή δότρια χώρα τα τελευταία χρόνια κατά -2% του ΑΕΠ περίπου. Πληρώναμε, την συμμετοχή μας στην Ε.Ε..
Αν δεχτούμε ότι η πρόταση για το ταμείο ανάκαμψης θα γίνει δεκτή και η Ελλάδα θα τα απορροφήσει όλα, ότι της αναλογεί, τότε θα έχουμε καθαρή λήψη περίπου 8 δις στην υπεραισιόδοξη εκτίμηση για την περίοδο 2021-2024 και 3 δις (πάλι) από το 2025 ως το 2027. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε τα πλεονάσματα. Με 2,2% που έχουμε υπογράψει ως το 2060 είναι κοντά στα 4 δις. Άρα στην καλύτερη των περιπτώσεων, λόγω του επαχθούς χρέους, μπορεί να είμαστε καθαροί λήπτες κάποιων ποσών της τάξης των 4 δις, 2%, του ΑΕΠ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, για να γίνουμε καθαρή δότρια χώρα (λόγω χρεών) από το 2025 και μετά. Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί; Με το τεράστιο χρέος, που όλο και περισσότερο συσσωρεύεται και μας δένει με αλυσίδες η Ε.Ε., τι θα γίνει;
Όποιος, πιστεύει ότι θα μας κάνουν σκόντο στο χρέος και στα πλεονάσματα, είναι πολύ γελασμένος, γιατί όπως είπαμε «όπου υπάρχει δάνειο, δεν υπάρχει φίλος». Είναι επίσης βέβαιο ότι θα παραμείνει και θα ενταθεί η εποπτεία της ελληνικής οικονομίας, ενώ θα απαιτηθεί η πλήρης ιδιωτικοποίηση των πάντων, και γενικώς «μεταρρυθμίσεις» στο ασφαλιστικό, στην ευελιξία στην αγορά εργασίας, στους μισθούς και όλα τα γνωστά, που μόλις «κλείνουν, αμέσως, ξανανοίγουν».
Ας έρθουμε και λίγο στην Ιταλία που βρίσκεται σε μόνιμη στασιμότητα και κρίση μετά την είσοδο στο ευρώ. Η Ιταλία με 97 σε κατακεφαλήν ΜΑΔ με μέσο όρο 100 το 2018 είχε κατρακυλίσει στην 13η θέση της Ε.Ε., με την Γερμανία στο 123, το Βέλγιο 118, την Σουηδία 121, την Αυστρία 128, την Δανία 129 και την Ολλανδία στο 130. Να σημειώσουμε ότι πριν την είσοδο στο ευρώ και όλη την δεκαετία του 1990, η Ιταλία ήταν στο ίδιο ακριβώς επίπεδο με την Γερμανία. Πέρα από το τεράστιο δημόσιο χρέος, αντιμετωπίζει και έναν πολύ φτωχό Νότο, στο εσωτερικό της. Είναι μια βόμβα που κατρακυλάει, έτοιμη να εκραγεί και να τινάξει στον αέρα την ζώνη του ευρώ. Η Ιταλία στον τακτικό προϋπολογισμό της Ε.Ε. είναι καθαρή δότρια χώρα. Αν κάνουμε τον συνυπολογισμό, με το Ταμείο Ανάκαμψης, το πολύ να έρθει μία ή άλλη για την επόμενη περίοδο. Δεν σώνεται λοιπόν, ούτε η Ιταλία.
Συμπέρασμα: Κάθε 15 ημέρες, στην Ε.Ε., πετιέται μια κροτίδα αλληλεγγύης και συνοχής. Το ταμείο Ανάκαμψης, είναι προς το παρόν η τελευταία. Ακόμη και να προχωρήσει η πρόταση, θα απαιτηθούν μνημονιακοί όροι όπως απαιτούν οι πλούσιοι του Βορρά, ιδιαίτερα για την Ελλάδα, αλλά ακόμη και για την μεγάλη, αλλά καταχρεωμένη Ιταλία. Όμως από όποια σκοπιά και να το δει κανείς, με αυτήν την «βοήθεια» τα χρήματα που παρουσιάζονται και εφ όσον απορροφηθούν είναι πάρα «πολύ λίγα» για να αναρρώσει ο Νότος και ιδιαίτερα η Ελλάδα και η Ιταλία.
Το κόστος συμμετοχής στο ευρώ και στην Ε.Ε., είναι συντριπτικό, και οι όποιες μεταβιβάσεις προτείνονται δεν μπορούν να το περιορίσουν. Το ξύλινο παλτό της Ε.Ε. είναι πολύ βαρύ. Εξ άλλου δεν γνωρίζουμε καν τις επιπτώσεις στις επιμέρους οικονομίες, των πρόσθετων φόρων που θα απαιτηθούν από το ταμείο ανάκαμψης, μια που δεν έχουν αποφασιστεί….
Η Ε.Ε. δεν θα μετατραπεί σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, και όσο υπάρχει θα διογκώνει τις ανισότητες Βορρά-Νότου. Ο Νότος θα αποψιλώνεται και ιδιαίτερα η πατρίδα μας θα μεταβληθεί σε αυτό που μας έλεγαν, ότι θα πάθουμε, αν φύγουμε από το ευρώ, σε Αλβανία, αλλά με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Σε λίγα χρόνια ίσως είμαστε στις τελευταίες θέσεις από πλευράς βιοτικού επιπέδου, όχι στην Ε.Ε., αλλά στα Βαλκάνια, αν δεν βγάλουμε από πάνω μας το ξύλινο παλτό του ευρώ και της Ε.Ε..
