Αποπροσανατολιστικά παιχνίδια με την ελληνική Σημαία και τον Εθνικό Ύμνο.

Η σημαία, σύμφωνα με το μέχρι τώρα οριζόμενα, ήταν μόνιμα αναρτημένη στον ιστό του σχολείου, όπως σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες.
Έπαρση της σημαίας, με όσα ίσχυαν μέχρι τώρα, γινόταν μόνο την πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα και στις εθνικές επετείους, όπου οι μαθητές και στις δυο περιπτώσεις έψαλλαν και τον εθνικό ύμνο.
Η  μεγάλη ”καινοτομία”, τώρα, του μεγάλου Υπουργού Παιδείας και της μεγάλης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι ότι σταματάει πλέον η μηνιαία έπαρση της σημαίας και συνακόλουθα ο ψαλμός του Εθνικού Ύμνου, ενώ συνεχίζεται η μόνιμη ανάρτηση της στο σχολείο.
Απορούν οι απλοί άνθρωποι και αναρωτιούνται γιατί γίνονται τώρα και συσσωρευτικά τροποποιήσεις που αφορούν την έπαρση της σημαίας, τον Εθνικό Ύμνο, το ποιοι και πως θα επιλέγονται για να κρατάνε τη σημαία στις παρελάσεις κλπ. και αν αυτά είναι τα κρίσιμα θέματα της περιόδου αλλά και γιατί αυτή η θεματολογία μονοπωλεί, σχεδόν, την δημόσια αντιπαράθεση των καθεστωτικών μνημονιακών κομμάτων;
Άραγε σε μια περίοδο που η χώρα βρίσκεται υπό ιδιόμορφη αποικιακή κατοχή, ο λαός μας πένεται και εξαθλιώνεται και ο τόπος δεν έχει μέλλον, αυτή είναι η επίκαιρη θεματολογία και είναι η αντιπαράθεση γύρω από την ”σημαία” που θα δώσει απαντήσεις για το παρόν και το μέλλον μας;
Προφανέστατα, η κυβέρνηση, δεμένη χειροπόδαρα στο άρμα των αδιέξοδων και αντικοινωνικών μνημονιακών επιλογών της, επιχειρεί να δώσει με αποπροσανατολιστικές μεθοδεύσεις την εντύπωση ότι διατηρεί κάποια ψήγματα από το αριστερό προφίλ της, με κινήσεις οι οποίες, στο βαθμό που δεν είναι άκαιρες και ανούσιες ή και ανόητες, δίνουν και λάθος μηνύματα.
Από την άλλη, η ΝΔ και το υπόλοιπο μνημονιακό πολιτικό τόξο, μην έχοντας δυνατότητα άσκησης ουσιαστικής αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση, αφού η τελευταία ασκεί στην πράξη, πέρα από ρητορικά σχήματα, δεξιότατη μνημονιακή πολιτική, αρπάζονται από την θεματολογία της ”σημαίας” για να εμφανισθούν ότι, τάχα, ασκούν αντιπολιτευτικό ρόλο και ότι διαχωρίζονται από κυβερνητική πρακτική.
Στο μεταξύ, ενώ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δημαγωγούν με δήθεν πατριωτικές κορώνες και παίζουν θέατρο γύρω από την ελληνική σημαία και τον Εθνικό Ύμνο, την ίδια ώρα καταρρακώνουν και εξευτελίζουν αυτά τα μεγάλα εθνικά σύμβολα, έχοντας μετατρέψει τη χώρα με τις μνημονιακές επιλογές τους σε κατεχόμενο έδαφος, σε προτεκτοράτο της Γερμανικής ευρωζώνης και σε αθλιέστατη αποικία.
Η ελληνική σημαία είναι πρώτα απ’ όλα σύμβολο ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και δημοκρατίας και πολύ περισσότερο ο Εθνικός Ύμνος, με τους συγκλονιστικούς στίχους του Εθνικού ποιητή μας Διον. Σολωμού, είναι αιώνιος ύμνος στην Ελευθερία και απαράμιλλο κάλεσμα αντίστασης για μια Ελλάδα κυρίαρχη, ανεξάρτητη, δίκαιη και δημοκρατική.
Η ελληνική σημαία και ο Εθνικός Ύμνος, αντί να ”βρωμίζονται” από μια ευτελή αντιπαράθεση όσων πνίγουν την χώρα και τον λαό μας, θα έπρεπε να είναι επίκαιρα σύμβολα αγώνα, ελπίδας και αντίστασης για μεγάλα ιδανικά και για την δημοκρατική και προοδευτική αναγέννηση της πατρίδας μας και του λαού μας.
Οι στίχοι του Διονυσίου Σολωμού στον ”Ύμνο προς την Ελευθερία”, που είναι και οι στίχοι του Εθνικού μας Ύμνου, δεν είναι ένα ”μουσειακό είδος”, δεν μπορεί να περιφέρονται ως ”αγγαρεία” στα σχολεία, και δεν προσφέρονται για την γνωστή πατριδοκάπηλη δημαγωγία όσων την ίδια ώρα ξεπουλάνε τη χώρα.
Ο ”Ύμνος προς την Ελευθερία” του Διον. Σολωμού είναι όσο ποτέ επίκαιρος και εξεγερτικός, όσο ποτέ τολμηρός και περήφανος στα μηνύματα του και στα ανεκπλήρωτα οράματα που περικλείει.
Αυτή η ματιά απέναντι στο εθνικά μας σύμβολα είναι που απουσιάζει στους χαλεπούς καιρούς μας.
Αυτήν την οπτική χρειαζόμαστε για να ξεσηκωθούμε!

‘Ύμνος εις την ελευθερία”

Σε γνωρίζω από την κόψη
Του σπαθιού την τρομερή,
Σε γνωρίζω από την όψη
Που με βία μετρά τη γη.

 Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

 Εκεί μέσα εκατοικούσες
Πικραμένη, εντροπαλή,
Κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
Έλα πάλι, να σου πη

 Aργειε νάλθη εκείνη η μέρα,
Και ήταν όλα σιωπηλά,
Γιατί τάσκιαζε η φοβέρα
Και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

 Δυστυχής! Παρηγορία
Μόνη σου έμενε να λες
Περασμένα μεγαλεία
Και διηγώντας τα να κλαις.

…………..

Ποιοι είν’ αυτοί που πλησιάζουν
Με πολλή ποδοβολή,
Κι’ άρματ’, άρματα ταράζουν;
Επετάχτηκες εσύ.

 Α! Το φως που σε στολίζει,
Σαν ηλίου φεγγοβολή,
Και μακρόθεν σπινθηρίζει,
Δεν είναι, όχι, από τη γη.

Λάμψιν έχει όλη φλογώδη
Χείλος, μέτωπο, οφθαλμός
Φως το χέρι, φως το πόδι
Κι’ όλα γύρω σου είναι φως.

Το σπαθί σου αντισηκώνεις,
Τρία πατήματα πατάς,
Σαν τον πύργο μεγαλώνεις,
Και εις το τέταρτο κτυπάς.

…………….

Διονύσιος Σολωμός

ΑΝΝΑ ΚΡΙΕΖΗ