Απεργίες των σιδηροδρομικών υπαλλήλων, διαδηλώσεις φοιτητών, διαμαρτυρίες συνταξιούχων: Έναν σχεδόν χρόνο στο προεδρικό αξίωμα της Γαλλίας, ο Εμμανουέλ Μακρόν αρχίζει ξαφνικά να αισθάνεται ισχυρή αντίσταση στα πολιτικά του σχέδια. Η αριστερά πτέρυγα του γάλλου προέδρου κατακερματίζεται. Η μομφή ότι τα μεταρρυθμιστικά πλάνα του προέδρου ωφελούν κατά βάση επιχειρηματίες και επενδυτές γίνεται ολοένα και πιο ηχηρή. Οι πιέσεις που δέχεται είναι τόσο μεγάλες ώστε ο Εμ. Μακρόν δέχεται να παραχωρήσει δύο –ασυνήθιστες για τα δικά του δεδομένα- τηλεοπτικές συνεντεύξεις προκειμένου να υπεραμυνθεί της πολιτικής του.
«Το ότι ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας αναγκάζεται να μπει δυο φορές εντός μιας εβδομάδας (χθες, Πέμπτη, και Κυριακή) στο ρινγκ δεν ξέρω αν είναι δείγμα ισχύος», σχολίασε σκωπτικά ο αρχισυνδικαλιστής Φιλίπ Μαρτινέζ. «Ο Μακρόν πρέπει να κατέβει από το βάθρο του και να ακούσει λίγο καλύτερα αυτή τη Γαλλία που δεν είναι ικανοποιημένη», υπογράμμισε ο ίδιος.
Σήμα συναγερμού για τον Μακρόν
Ο γάλλος πρόεδρος φαινόταν μέχρι στιγμής να υλοποιεί τα μεταρρυθμιστικά του σχέδια σχετικά άκοπα, ωστόσο το κύμα απεργιών στους Γαλλικούς Σιδηροδρόμους, το οποίο έπληξε την καθημερινότητα των Γάλλων, φαίνεται να προκαλεί σε πολλούς ενόχληση για την ορισμένες φορές υπεροπτική στάση που επιδεικνύει ο Εμμανουέλ Μακρόν. «Η σιωπή του έγινε εκκωφαντική», σχολίασε η έγκριτη εφημερίδα Le Monde.
Η εφημερίδα παρουσιάζει έρευνα του Ινστιτούτου Ipsos, σύμφωνα με την οποία οι μισοί από τους ερωτηθέντες τοποθετούν πλέον το κόμμα του γάλλου προέδρου «Δημοκρατία Εμπρός» στο συντηρητικό πολιτικό φάσμα. Έναν χρόνο πριν το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνούσε το ένα τρίτο των ερωτηθέντων, τονίζει η Le Monde, κάνοντας λόγο για σήμα συναγερμού. Κι αυτό διότι ο γάλλος πρόεδρος επιχειρούσε συστηματικά να τοποθετήσει τον εαυτό του έξω από το κλασικό δίπολο προσδιορισμού δεξιάς-αριστεράς, βασίζοντας την επιτυχία του στην υποστήριξη ψηφοφόρων από τον κεντροαριστερό χώρο. Εάν εδραιωθεί η αντίληψη πολλών επικριτών του Μακρόν που χαρακτηρίζουν τον πρώην τραπεζίτη «πρόεδρο των πλουσίων», τότε θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα για τον ίδιο.
Στον προεκλογικό του αγώνα ο Εμμανουέλ Μακρόν είχε υποσχεθεί μεταξύ άλλων να σπάσει τις υπάρχουσες αγκυλώσεις στην αγορά εργασίας, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα κοινωνική προστασία στους πολίτες. Ρίχνοντας μια ματιά στο μέχρι στιγμής μεταρρυθμιστικό πλάνο του γάλλου προέδρου όμως, ο οικονομικός συντάκτης και αναλυτής Φρανσουά Λενγκλέ θέτει ένα καίριο ερώτημα: «Γιατί τον πρώτο χρόνο της προεδρίας Μακρόν επικεντρώθηκαν τα πάντα σε λήψη μέτρων προς όφελος του κεφαλαίου και των εργοδοτών;» Όπως επισήμανε ο ίδιος μιλώντας στην εφημερίδα Le Figaro, ο μέγιστος πολιτικός κίνδυνος είναι «να ταυτιστούν η μεταρρύθμιση και η αλλαγή με τη μείωση του φόρου επιχειρήσεων και την κατάργηση της προστασίας των εργαζομένων».