Εργατική απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη, 30/5, στις 10:30 στην Πατησίων μπροστά στο Πολυτεχνείο.

Στις 30 Μάη, την Τετάρτη, οι πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ καλούν σε μια 24ωρη απεργία που στην ουσία θέλουν να την εκφυλίσουν – και μαζί και την έννοια της απεργίας – και ταυτόχρονα, διοργανώνουν από κοινού με την λεγόμενη «Κοινωνική Συμμαχία» ταξικής συνδιαλλαγής, μια φιέστα στην πλατεία Κλαυθμώνος, χωρίς να αναφέρουν ούτε λέξη ενάντια στα μνημόνια, την δ’ αξιολόγηση και την κυβέρνηση.

Οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και των άλλων φορέων, που καλούν στην κινητοποίηση, δεν επιχειρούν μόνο να κρύψουν τη μακρόχρονη αδράνειά τους. Προχωρούν σε μια ποιοτική τομή. Το πλαίσιο, το οποίο έχουν επεξεργαστεί, ενσωματώνει τις διαχρονικές απαιτήσεις του ΣΕΒ και γενικότερα της εργοδοσίας. Είναι σε αντίθεση με τις πραγματικές ανάγκες των Λαϊκών στρωμάτων και των αιτημάτων του εργατικού κινήματος.

Την ώρα μάλιστα, που η κυβέρνηση με τη στήριξη της μεγάλης εργοδοσίας κατεδαφίζει μαζί με τους δανειστές της χώρας (ΕΕ και ΔΝΤ) με το νέο μεταμνημονιακό μνημόνιο ότι απέμεινε όρθιο από τις εργατικές και ασφαλιστικές κατακτήσεις και δικαιώματα, ξεπουλά ολοκληρωτικά το δημόσιο πλούτο και τις υποδομές της χώρας, καθώς και με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και τη λαϊκή κατοικία και περιουσία, η κίνηση των πλειοψηφιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αποτελεί πρόκληση για την Εργατική Τάξη. Μία Πρόκληση που πρέπει να απαντηθεί στους δρόμους, μαζί με το αφήγημα της κυβέρνησης για δήθεν καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, όταν έχει αλυσοδέσει τη χώρα με το μνημονιακό καθεστώς μέχρι το 2060 και όταν η μεταμνημονιακή περίοδος φαίνεται με τις δεσμέυσεις που ανέλαβε να είναι ακόμα χειρότερη και από τη μνημονιακή.

Η απάντηση των εργαζομένων σε αυτά μπορεί να είναι μόνο μια: να πάρουν το «όπλο» της απεργίας στα χέρια τους, να μετατρέψουν την 30ή Μάη από φιέστα του κοινωνικού εταιρισμού σε πραγματική ημέρα ταξικής μάχης και αγωνιστικής διεκδίκησης.

Η μη συμμετοχή στην απεργία και η παράδοση του ίσως πιο σημαντικού «όπλου» της ίδιας της εργατικής τάξης στη συμβιβασμένη και εξωνημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και στους μεγαλοεργοδότες είναι «βούτυρο στο ψωμί» αυτών που θέλουν ένα υποταγμένο συνδικαλιστικό κίνημα, που του παραχωρούν μια γωνιά στα σαλόνια τους για να υπηρετεί τα συμφέροντά τους!

Η απάντηση δεν μπορεί, ούτε πρέπει να είναι οι συγκεντρώσεις γύρω από «μονοκομματικές» επιλογές. Ούτε όμως ο κατακερματισμός και η διάχυση των ταξικών, αγωνιστικών και ενωτικών συνδικάτων και λαϊκών φορέων.

Η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίζουν την πλάτη στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία, στον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό και να απεργήσουν για τα αιτήματα της τάξης τους, για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα, δηλαδή για:

• Την κατάργηση των μνημονίων και τη διαγραφή του χρέους

• Το σταμάτημα της αρπαγής της Λαϊκής κατοικίας και περιουσίας

• Τον τερματισμό της λιτότητας και την αύξηση μισθών και συντάξεων

• Τον τερματισμό της φορολογικής λεηλασίας των λαϊκών στρωμάτων

• Την επαναθεμελίωση του εργατικού και ασφαλιστικού δικαίου

• Τη μείωση της ανεργίας με τη δημιουργία νέων θέσεων πλήρους και σταθερής εργασίας

• Την αύξηση των δαπανών για Υγεία, Παιδεία και κοινωνικές ανάγκες

• Το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και τη στήριξη του δημόσιου τομέα.

Ενάντια στον πόλεμο και τις αμερικανατοϊκές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή μας.

Ταυτόχρονα με αφορμή και αυτή την απεργιακή κινητοποίηση θα πρέπει οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και οι συνεπείς δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις που δρουν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα να προβληματιστούν και να εργαστούν σχεδιασμένα, μεθοδικά, επίμονα και σκληρά για το πώς θα ενταφιάσουν ένα παλιό  παρακμασμένο συνδικαλισμό και κυρίως το εξωνημένο κυβερνητικό-εργοδοτικό μνημονιακό ηγετικό κομμάτι του, το οποίο διαδραματίζει ένα προδοτικό ρόλο ταφόπετρας των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων.

Κυρίως όμως αυτές οι δυνάμεις θα πρέπει να προβληματιστούν, να σχεδιάσουν και να δράσουν από κοινού για την αναζωογόνηση, την ανασυγκρότηση και επαναθεμελίωση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος σε σύγχρονη αγωνιστική δημοκρατική κατεύθυνση και για την ανάκτηση της αγωνιστικής αξιοπιστίας του.

Για ένα νέο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, που θα το σέβονται οι εργαζόμενοι και να το φοβούνται οι ταξικοί του αντίπαλοι. Που με νέες μορφές μαζικής, ενωτικής και αποτελεσματικής δράσης στη βάση των υπαρκτών εργατικών προβλημάτων θα ξετρομάζει από την εργοδοτική αυθαιρεσία και θα απεγκλωβίζει από την εργοδοτική επιρροή τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, θα συσπειρώνει και τους ανέργους και θα ενεργοποιεί αγωνιστικά τους εργαζόμενους τους δημόσιου τομέα πέραν και έξω από την προσκόλληση και τις εξαρτήσεις από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Αυτές οι δυνάμεις θα πρέπει να προβληματιστούν και να εργαστούν πρώτα απ’ όλα για τη δημοκρατική και αγωνιστική αναζωογόνηση της λειτουργίας και δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων, ως βασικό κύτταρο του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Για την ένταξη στα παραδοσιακά σωματεία, αλλά και σε νέες μορφές και σχήματα οργάνωσης και δράσης, των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, που πρέπει να ασχολούμαστε πολύ περισσότερο με τα προβλήματά τους, των εργαζομένων “χωρίς φωνή” (ενοικιαζομένων, εργολαβικών, ελαστικά απασχολουμένων) και των νέων εργαζομένων. Για την ενίσχυση των συντονισμών πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, κυρίως όμως, για τη διεύρυνση της συμμετοχής και απεύθυνσής τους στην εργατική βάση.

Ταυτόχρονα αυτό που απαιτείται είναι η μισθωτή εργασία και το ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα να παίξουν ένα ηγεμονικό και πρωτοπόρο ρόλο για τη συγκρότηση και ανάπτυξη ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου ενάντια στα μνημόνια, στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και στη μνημονιακή «αντιπολίτευση». Ενός μετώπου, που θα ανατρέψει τις μνημονιακές πολιτικές και ταυτόχρονα θα προβάλλει και θα επιβάλλει μια εναλλακτική πολιτική πρόταση στον αντίποδα των μνημονίων, της λιτότητας και της επιτροπείας.

Στη βάση αυτών των αιτημάτων, αλλά και προβληματισμών, οι εργαζόμενοι, οι νέοι/εες, οι άνεργοι, οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες καλούνται να συμμετάσχουν μαζικά και αγωνιστικά στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 30 Μάη, την Τετάρτη, και όσον αφορά την Αθήνα στην απεργιακή συγκέντρωση, που καλούν πολλές αγωνιστικές πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, το ΜΕΤΑ, αλλά και η ΛΑΕ και άλλες αριστερές πολιτικές οργανώσεις στις 10.30πμ., στην Πατησίων μπροστά από το Πολυτεχνείο.