Με τι άλλο από τελεσιγραφικό εκβιασμό μοιάζει η είδηση που διέρρευσε από χθες σχετικά με τις προθέσεις της διοίκησης του ΟΤΕ να καταργήσει το ισχύον 35ωρο που έχει συναποφασίσει με τους εργαζομένους -φυσικά με ανάλογη μείωση μισθών- και να επαναφέρει το 40ωρο;
Μάλλον πρόκειται για τελεσίγραφο, καθώς η διοίκηση μετά και τη μικρή συμμετοχή που σημείωσε η απεργιακή κινητοποίηση της ΟΜΕ-ΟΤΕ -η οποία συνεχίζεται μέχρι 12 Ιανουαρίου- νιώθει αρκετά ισχυρή, εκτός από απολύσεις, να εκτοξεύει και απειλές.
Έτσι, εκτός από τις 6 απολύσεις που ανακοίνωσε στις 31 Δεκεμβρίου, αρμόδια πηγή γνωστοποίησε ότι η διοίκηση παρατείνει ώς το τέλος Ιανουαρίου την ισχύ της συλλογικής σύμβασης, που έληξε στις 31/12/2019, αλλά με την απειλή ότι θα προχωρήσει στην εφαρμογή της 40ωρης εβδομαδιαίας εργασίας από τον Φεβρουάριο και θα καταργήσει το ισχύον 35ωρο, σε περίπτωση που μέσα σε αυτόν τον μήνα δεν θα υπάρξει συμφωνία με την Ομοσπονδία.
Βεβαίως, η διοίκηση, σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να εξηγήσει στους μετόχους της το επιπλέον μισθολογικό κόστος που θα απαιτηθεί με την επιστροφή σε ένα 40ωρο που δεν χρειάζεται πραγματικά η επιχείρηση.
Μέρες που είναι πρέπει να γίνει απολύτως σαφές ότι το εργασιακό μάνατζμεντ δεν έχει καμία σχέση με την μπλόφα. Αλλά ούτε και με την εντατικοποίηση της εργασίας. Πρώτη διδάξασα και παράδειγμα προς αποφυγή, η τηλεπικοινωνιακή Οrange που πρόσφατα καταδικάστηκε γιατί μέσα από έναν συνδυασμό εντατικοποίησης, κακών συνθηκών και απειλών για απολύσεις οδήγησε εργαζομένους της σε αυτοκτονίες.
Αυτό το θλιβερό παράδειγμα που ακολούθησε προ ετών το γαλλικό μάνατζμεντ της Orange ελπίζουμε να μην ακολουθήσει και το γερμανικό μάνατζμεντ της Deutsche Telekom, όταν ακόμη και η φιλοκυβερνητική ΔΑΚΕ-ιδιωτικού τομέα δηλώνει: «Σε μια υπερκερδοφόρα -με διαρκώς αυξανόμενη κερδοφορία- εταιρεία, όπου, μεταξύ των ετών 2012-2018, η παραγωγικότητα των εργαζομένων έχει ανέλθει κατά 55% και το μισθολογικό κόστος έχει υποχωρήσει κατά 55%, τα αυτονόητα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων θεωρούνται αδιανόητα».