Κυρία Υπουργέ
Σε πρόσφατη απόφασή σας αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι μπαίνει στόχος για τον Αύγουστο του 2018 η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, η παρακολούθηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας και της παραβατικότητας στους χώρους εργασίας και άλλα πολλά.
Συνήθως μια Υπουργική απόφαση είναι απόφαση που περιέχει συγκεκριμένα μέτρα και δεν εκφράζει ευχές όπως η συγκεκριμένη αλλά ας μη σταθούμε εκεί.
Εσείς δεν είσαστε Υπουργός εργασίας την Πρωτομαγιά του 2017 που εξαγγείλατε την παραμονή στο γύψο των συλλογικών συμβάσεων που είχαν επιβάλλει οι προηγούμενοι μέχρι τον Αύγουστο του 2018; Σήμερα αμφισβητείτε ακόμη και την επαναφορά τους τον Αύγουστο του 2018 λέγοντάς μας ότι δεν είναι δεδομένη αλλά ότι είναι στόχος.
Εσείς δεν είσαστε η Υπουργός εργασίας που κατήργησε την προέγκριση του Υπουργού για τις ομαδικές απολύσεις ώστε να γίνουν πιο εύκολες;
Εσείς δεν είσαστε Υπουργός εργασίας που καταργήσατε την Κυριακάτικη αργία και θεσμοθετήσατε την εργασία για 32 Κυριακές το χρόνο για τους εργαζόμενους στο εμπόριο;
Πέρυσι την Πρωτομαγιά εσείς ως Υπουργός και η κυβέρνηση στο σύνολό της δεν ήταν που δεσμευθήκατε στους δανειστές για την αλλαγή του νόμου για τις απεργίες πράγμα που ψηφίσατε πριν λίγες εβδομάδες;
Γιατί συμπεριφέρεστε σα να μη γνωρίζετε ότι έχουμε περίπου ένα εκατομμύρια ανέργους, περίπου μισό εκατομμύριο που δουλεύουν και δεν πληρώνονται, ή που επιστρέφουν μέρος του μισθού που μπαίνει στην τράπεζα στους μπράβους της εργοδοσίας ή που δουλεύουν ελάχιστες ώρες την εβδομάδα;
Μόλις χθες δεν ήταν που απεργούσαν ακόμη και οι εργαζόμενοι στον κομματικό ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΥΡΙΖΑ « Στο κόκκινο» διαμαρτυρόμενοι για παράνομες και εκδικητικές απολύσεις και για μη καταβολή των μισθών τους;
Κυρία Υπουργέ
Τα παραπάνω δεν χρειάζονται Υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες εκφράζετε τις ευχές σας. Χρειάζονται συγκεκριμένα μέτρα, συγκεκριμένη πολιτική βούληση για ρήξη με την τρόικα και την εργοδοσία. Εσείς καθημερινά αποδεικνύετε τη δουλικότητα τη δική σας και της κυβέρνησής σας.
Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η εργοδοτική αυθαιρεσία και η αντιμετώπιση της ανεργίας περνάνε μέσα από τη ρήξη με τις πολιτικές που ασκείτε, μέσα από τη ρήξη με τα μνημόνια και με αυτούς που τα εφαρμόζουν ή τα ανέχονται.
Αυτό που σήμερα απαιτείται είναι η δημιουργία ενός μετώπου αντίδρασης και αντίστασης στις ασκούμενες μνημονιακές πολιτικές και προώθησης μιας εναλλακτικής πρότασης με επίκεντρο τα δικαιώματα των μισθωτών, των μικρομεσαίων, των αγροτών και γενικότερα όλων αυτών που εξαθλιώνονται κάθε μέρα και περισσότερο από τις ασκούμενες πολιτικές.
*Η Ελευθερία Καλλιμαγείρου είναι Γενική Γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Πειραιά (ΕΚΠ).
