Ο κοινωνικός αποκλεισμός, που απορρέει από την κοινωνική τάξη, την εθνότητα, την θρησκεία και το φύλο έχουν την ίδια σημασία με την κατηγοριοποίηση των φορολογουμένων πολιτών ως ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΙ, όμως με κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Στην ουσία, δια του πτωχευτικού νόμου, αυθαίρετα και αντισυνταγματικά επιβάλλεται η εκχώρηση της υπόστασης των καταρρακωμένων πολιτών, η απαξία της προσωπικότητας τους, η κατάλυση των φυσικών δικαιωμάτων ,που δεν είναι άλλα από την κατοικία, εργασία και ελευθερία και μέσα από αυτά τα αγαθά, η ελευθερία του αυτοπροσδιορισμού της προσωπικότητας.
Μέσα από αυτό το σχήμα του νέου πτωχευτικού νόμου, εισάγονται όροι και πρακτικές που οφείλουν να υιοθετήσουν οι δια νόμου ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ «πτωχοί» ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΙ, προκειμένου να γίνουν «λειτουργικοί» και αποδεκτοί από τους μη αφερέγγυους, καλοπληρωτές και συνεργάσιμους. Όλα αυτά σε μία οικονομία αποδιοργανωμένη, διαλυμένη και πτωχευμένη από την ανθελληνική , κερδοσκοπική διαχείριση ομάδων «φυσιολογικών» υπευθύνων.
Μέσα από αυτό το σχήμα, η προσωπικότητα, η ιδιωτική περιουσία και εν γένη η υπόσταση του πολίτη ως κύτταρο της χώρας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία ευκαιριακή συναλλαγή είσπραξης, τους όρους της οποίας έχουν διατυπώσει οι «φυσιολογικοί» διαχειριστές, ενώ εμείς οι πολίτες, οι ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΙ, δια επιβολής νόμου καλούμαστε να αποδεχτούμε.
Μέσα από αυτό το σχήμα, δια νόμου στρωματοποιείτε η χώρα μας, διχάζεται ο πληθυσμός μας. Δια της βίαιας εκποίησης, μετά διασυρμού της προσωπικότητας μας, των περιουσιών μας, στην ουσία απαξιώνεται όλη μας η υπόσταση που δομείται, άλλοτε από εργασία και αγώνες γενναίων, άλλοτε από την υπομονή στην οικονομική αφαίμαξη που έχουμε υποστεί τα τελευταία έτη.
Μέσα από αυτό το σχήμα, μπαίνουν τα θεμέλια σχέσεων κυριαρχίας, διοικητών – διοικουμένων και επιβάλλεται η προσαρμογή της ευρύτερης κοινωνίας, με την δια νόμου έμπρακτη συμμόρφωση, στα πρότυπα μιας αποτυχημένης ομάδας (ελιτ) στη διαχείριση δημοσίου χρήματος.
Το στίγμα ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΥ, σύμφωνα με όλα τα συγγνωστά κακουργηματικά γεγονότα, που δια πράξεων ή παραλείψεων προξένησαν οι γνωστοί υπεύθυνοι, εκτός του ότι είναι εκτός τόπου, χρόνου, πραγματικότητας, είναι βαθιά ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΟ και ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΟ. Προξενεί ανεπιθύμητες μορφές διαφορετικότητας τόσο καθοριστικές για το είδος της κοινωνικής και οικονομικής ταυτότητας που αποδίδεται στο άτομο, ώστε αυτό να καθίσταται «μη ανθρώπινο». Είναι παρέκκλιση, κοινωνική, πολιτειακή, καταπάτηση των ισχυόντων κυριαρχικών ατομικών δικαιωμάτων, περιθωριοποίηση, συρρίκνωση της ανθρώπινης ιδιότητας μας και περιορισμό των ελεύθερων ατομικών ευκαιριών της ζωής.
