Tα πράγματα στην (τρέχουσα) πολιτική είναι πολλές φορές πιο απλά από όσο μοιάζουν. Το ίδιο και οι σκέψεις των πολιτικών. Ειδικά εκείνων που κάνουν επιλογές.
Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός δεν είναι τίποτα άλλο από μια σειρά επιλογές προσώπων. Θα ήταν κάτι διαφορετικό και περίπλοκο αν η αλλαγή προσώπων συνοδευόταν με αλλαγή πολιτικών. Τέτοιο πράγμα δεν πέρασε από το μυαλό του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα μολονότι υπήρξε αλλαγή υπουργού που συνοδεύτηκε με αλλαγή πολιτικής. Ηταν το μακρινό καλοκαίρι του 2015 όταν ο πρωθυπουργός αντικαθιστούσε τον υπουργό Οικονομίας Βαρουφάκη με τον Τσακαλώτο.
Η αλλαγή ήταν προϋπόθεση πού έθεταν οι εταίροι-δανειστές προκειμένου να πιστέψουν ότι ο κ. Τσίπρας είχε την ειλικρινή πρόθεση να υποταχτεί, να συμβιβαστεί και να συνθηκολογήσει. Τώρα, βουτηγμένος ως το λαιμό στις μνημονιακές πολιτικές που δεσμεύουν την χώρα για τουλάχιστον σαράντα χρόνια κάνει ο ίδιος ότι ακριβώς έκαναν οι προκάτοχοί του. Αλλάζει πρόσωπα για να συνεχίσει με τα «καινούργια» τις παλιές πολιτικές. Το κάνει όμως κουτοπόνηρα και αντιγράφει πλημμελώς και αποτυχημένα. Τον παλιό εκείνο τον καιρό ο αείμνηστος Αντρέας Παπανδρέου φρόντιζε το ΠΑΣΟΚ να βγάζει φλας αριστερά κι εκείνος έστριβε την κυβέρνησή του όλο και δεξιότερα. Ο κ. Τσίπρας πριν στρίψει κεντροδεξιά φρόντισε να φανεί ότι τι κόμμα στρίβει «αριστερά».
Απάλλαξε των καθηκόντων του τον γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Πάνο Ρήγα που για τους παροικούντες την κομματική Ιερουσαλήμ ανήκει στην δεξιά πτέρυγα και τοποθέτησε στην θέση του τον προβεβλημένο Πάνο Σκουρλέτη που διαθέτει την στήριξη των «προεδρικών» και απολαμβάνει της εμπιστοσύνης, της ανοχής έστω, της λεγόμενης αριστερής αντιπολίτευση (53+). Ετσι λοιπόν αφού κάλυψε τα νώτα εξ αριστερών (τέλος πάντων) του έδωσε να καταλάβει στον ανασχηματισμό από τα δεξιά.
Τα πολιτικά αδιάθετα του Γιώργου Παπανδρέου πήραν χαρτοφυλάκια. Οι υπουργοί του πρώτου μνημονίου Μάρκος Μπόλαρης και Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου βρήκαν θέση στο κυβερνητικό σχήμα . Από κοντά η πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Τελιγιορίδου και η πρώην ευρωβουλευτής του Κινήματος Μυρσίνη Ζορμπά. Θα αναρωτηθεί εύλογα κανείς, πως για την κοινωνία και το ευρύτερο εκλογικό σώμα δεν λέει τίποτα η υπουργοποίηση της Ξενογιαννακοπούλου. Μα δεν πρόκειται περί αυτού.
Ο κ. Τσίπρας στην κατάσταση που είναι τώρα ενδιαφέρεται να μαζεύει κι ας είναι και ρώγες. Η απεύθυνση σε μεγάλα πολιτικά ακροατήρια πέρασε και πάει. Τώρα βρίσκεται στην λογική της εκλογικής διάσωσης. Κάθε προίκα ακόμα κι να είναι ελάχιστη, κρίνεται ευπρόσδεκτη. Το ίδιο ισχύει και για την κυρία Παπακώστα που έγλυψε εκεί που έφτυνε προκειμένου να ορκιστεί υφυπουργός. Κι αυτή όμως, δείγμα πολιτικής αδυναμίας του πρωθυπουργού, παζάρεψε ποια θέση θα πάρει στο κυβερνητικό σχήμα και νίκησε στο παζάρεμα.
Το πιο ωραίο όμως ήταν ο τρόπος που η δημόσια τηλεόραση προετοίμαζε λίγες ώρες νωρίτερα τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ να καταπιεί χωρίς να πνιγεί την υπουργοποίηση της Παπακώστα. Στα πλάνα από την συνάντηση της νυν υφυπουργού με τον Πάνο Καμένο, το τίτλος ήταν: «Συνάντηση Παπακώστα-Καμένου με φόντο τον ανασχηματισμό»! Εκτός κυβερνητικού σχήματος και ο Γιάννης Μπαλάφας εμβληματική μορφή της ανανεωτικής (δεξιάς) πτέρυγας.
Η πτέρυγα αυτή αν και αντιπροσωπεύει ικανή μερίδα του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ θα έμενε χωρίς κυβερνητική εκπροσώπηση αν δεν έπρεπε να βολευτεί ο καρατομημένος γραμματέας. Να θυσιαζόταν ο πολύπειρος Γιάννης Μπαλάφας για κάποιο από τα νεαρά πουλέν του, τον Χρήστο Στάϊκο και τον Κώστα Ζαχαριάδη θα το ανεχόταν. Να μείνει ο ίδιος έξω και οι δικοί του σαραντάρηδες να αποκλειστούν, πέφτει βαρύ όπως και να το κάνουμε.
Όταν όμως πρόκειται για δεξιές πολιτικές έρχεται η ώρα που αποδεικνύεται πως οι μουσαφιραίοι που ήρθαν από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατίας ξέρουν και να τις εκφωνούν και να τις εφαρμόζουν καλύτερα. Μπορεί τουλάχιστον να παρηγοριέται έκανε το κόμμα και την κυβέρνηση σαν τα (πολιτικά) μούτρα του…
*Πηγή: protothema.gr
