Η πολυαναμενόμενη απόφαση του Υπουργείου Παιδείας για τον τρόπο διορισμού 15.000 εκπαιδευτικών σε βάθος τριετίας ανακοινώθηκε. Το νέο σύστημα αντικαθιστά το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και στηρίζεται σε ακαδημαϊκά και κοινωνικά κριτήρια. Οι αντιδράσεις δεν άργησαν να εκδηλωθούν, επειδή παρουσιάζει σοβαρές αδυναμίες που θα προκαλέσουν μεγάλες αδικίες. Λίγο, επίσης, απέχει από το να χαρακτηριστεί ως καθαρά προεκλογική εξαγγελία.
Έχει γραφτεί πολλές φορές ότι οι αναπληρωτές αντιμετωπίζονται από το κράτος διαχρονικά σαν χαμάληδες της εκπαίδευσης. Η πρόταση του ΥΠΕΘ το επιβεβαιώνει απολύτως. Όλα αυτά τα 10 χρόνια στα οποία δεν έγιναν διορισμοί ποιοι ήταν εκείνοι που έτρεχαν στις εσχατιές της χώρας για να καλύψουν τρύπες; Ποιοι αυτοί που άφηναν πίσω οικογένεια, σχέσεις, προσωπική ζωή; Δεν ήταν και οι αναπληρωτές που κράτησαν όρθιο το δημόσιο σχολείο και με τη φρεσκάδα και τις ιδέες τους προσέφεραν στη δημόσια εκπαίδευση; Και τώρα τι; Αναγνωρίστηκε, άραγε, η συμβολή τους; Επιβραβεύει το κράτος τις θυσίες τους; Στέκεται με δικαιοσύνη απέναντι τους;
Όχι! Κατηγορηματικά όχι! Ο νέος νόμος ελάχιστα μοριοδοτεί την προϋπηρεσία και δίνει μεγαλύτερο βάρος στα τυπικά προσόντα, τα οποία πολλοί αναπληρωτές δεν έχουν, όχι από αδιαφορία ή τεμπελιά, αλλά γιατί η ανάγκη για εργασία τους έκανε να τρέχουν από περιοχή σε περιοχή και από δυσπρόσιτο σε δυσπρόσιτο. Πώς, λοιπόν, να κάνει μεταπτυχιακό και διδακτορικό κάποιος που υπηρετούσε στην Ανάφη ή στη Μεγίστη, αφού η απόσταση και συχνά το οικονομικό κόστος ήταν ανυπέρβλητα εμπόδια; Με το νέο σύστημα που ανακοινώθηκε αναπληρωτές με 6 και 7 χρόνια προϋπηρεσίας, οι οποίοι δεν έχουν μεταπτυχιακό και διδακτορικό, θα βρεθούν στην τελική κατάταξη πίσω από κάποιον ο οποίος χωρίς να δουλέψει ούτε μία ώρα σε σχολείο είχε την άνεση, οικονομική και χρονική, να συσσωρεύει τίτλους. Η μεγαλύτερη αδικία του νέου τρόπου προσλήψεων είναι ότι δίνει στην προϋπηρεσία μόνο ένα μόριο ανά μήνα και πριμοδοτεί τα τυπικά προσόντα όπως το διδακτορικό με σαράντα, το μεταπτυχιακό με είκοσι, το βαθμό πτυχίου άριστα με είκοσι ένα μόρια κλπ. Η λογική του Υπουργείου ότι, αν έχεις χρήματα και δε χρειάζεται να εργαστείς, αποκτάς τυπικά προσόντα και διορίζεσαι είναι απαράδεκτη και προσβλητική για τους ανθρώπους που μπαλώνουν τόσα χρόνια το εκπαιδευτικό σύστημα.
Οι αναπληρωτές ούτε χαμάληδες είναι, ούτε εκπαιδευτικοί δεύτερης κατηγορίας, ούτε αξίζουν τέτοια αισχρή αντιμετώπιση. Έχουν κριθεί στην τάξη, έχουν δοκιμαστεί στην πράξη και είναι σωστό η προϋπηρεσία να αποτελεί το βασικότερο προσόν διορισμού τους. Έπρεπε σε μία 3ετία να προσληφθούν όλοι. Αφού, όμως, δεν έγινε αυτό, ναι, ας μετρήσουν τα τυπικά προσόντα, αλλά όχι σε βάρος της προϋπηρεσίας, η οποία είναι δίκαιο να αναγνωριστεί ολόκληρη χωρίς κανένα περιορισμό. Ορθότερο θα ήταν, επιπλέον, να μοριοδοτηθούν περισσότερο εκείνοι που υπηρέτησαν σε δυσπρόσιτες και απομονωμένες περιοχές με βάση τα μόρια που έχει η κάθε περιοχή. Γιατί αποτελεί ορισμό της αδικίας να παίρνει τα ίδια μόρια για τους ίδιους μήνες προϋπηρεσίας εκείνος που εργάζεται στην Καλαμάτα και όποιος προσφέρει τις εκπαιδευτικές του υπηρεσίες στην Αμοργό.
Ο κ. Γαβρόγλου είπε πολλά για το νέο τρόπο διορισμού και προσπάθησε να ωραιοποιήσει τα πράγματα. Πίσω από το φαίνεσθαι, ωστόσο, υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια, η οποία δε μπορεί να συσκοτιστεί. Η κυβέρνηση πηγαίνει σε εκλογές με τους αναπληρωτές να είναι όμηροι της. Περιμένει χιλιάδες ψήφους από τους ίδιους και τις οικογένειες τους. Τον Ιανουάριο θα ξεκινήσουν οι αιτήσεις για την πρόσληψη 4500 εκπαιδευτικών στην ειδική αγωγή και την άνοιξη του 2019 θα ανακοινωθούν οι προκηρύξεις για προσλήψεις 10.500 αναπληρωτών οι οποίες θα γίνουν το 2020 και το 2021; Πού στοχεύει αυτή η εξαγγελία, αν όχι σε ψήφους;
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό την προεκλογική εξαπάτηση και την παροχολογία. Μετά την κατάθεση του πρώτου υποτιθέμενου μεταμνημονιακού προϋπολογισμού, άρχισε η διανομή γης σε άνεργους και αγρότες, ακολούθησαν οι εξαγγελίες για τους αναπληρωτές , για τη μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα και έπεται συνέχεια. Έτσι, για να επιβεβαιωθεί για μια ακόμη φορά ότι ο Μαυρογιαλούρος ζει και βασιλεύει σ’ αυτή τη χώρα.
*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 5ο ΓΕΛ Καλαμάτας.
**Πηγή: sxedio-b.gr
