Γιορτάσαμε την Ανάσταση του Κυρίου μεσ’ την καλή χαρά, με πυροβολισμούς, μολότωφ, σαΐτες και ρουκετοπόλεμο. Προπαντός το έθιμο να είναι καλά, διότι -Ευρωπαίοι όντες- δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις παραδόσεις, κι ας μετρούμε παράπλευρες απώλειες. Οι… «προοδευτικοί» θα μας φροντίσουν και γι’ αυτό. Ωστόσο, βαδίζουμε στην τελευταία φάση για τις ευρωεκλογές με ακόμη μεγαλύτερη… χαρά κι αισιοδοξία.
Τα μνημόνια μια περιπέτεια ήταν κι αυτή. Πάει πέρασε κι εμείς, ευτυχώς, δεν πεθάναμε από πλήξη αυτά τα 10 χρόνια. Φαντασθείτε να μην είχαμε χρεοκοπήσει και να μην μας είχαν επιβληθεί μνημόνια. Θα είχαμε τινάξει τα πέταλα από την ανία! Αυτό προσπαθούν να μας πείσουν οι εκ δεξιών κι εξ ευωνύμων ευρωλάτρες, που επιζητούν διακαώς την ψήφο μας για να μην έλθει η… ακροδεξιά και «πλακώσουν» οι λαϊκιστές που θα απειλήσουν την υπέροχη ευρωδημοκρατία μας και τον ευδαίμονα τρόπο ζωής που μας χάρισε απλόχερα η Ε.Ε. του Μακρόν, της Μέρκελ, του Πάκη, του Κούλη και προπάντων του… προοδευτικού Αλέξη!
«Νίκησαν» κι οι «σοσιαλιστές» στην Ισπανία. Να ένας καλός λόγος για έναν… ρουκετοπόλεμο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Φώφης για το ποιος είναι πιστότερος σύμμαχος και εκφραστής στη χώρα μας του ομορφόπαιδου Pedro Sanchez. Για το άλλο το «καλόπαιδο» τον Pablo Iglesias των Ποδέμος, δίδυμο (πολιτικό) αδελφό του Τσίπρα, που έχασε τη μισή εκλογική του δύναμη στηρίζοντας τον Sanchez, ούτε λόγος. Έτσι κι αλλιώς δεκανίκι ήταν και τέτοιος παραμένει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρουμε ακόμη, αν και χωρίς αυτόν μπορεί και να είχαμε γλυτώσει από τα μνημόνια μια ώρα αρχύτερα.
Πιο δεκανίκι της ευρωκρατίας στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Και των Αμερικανών βεβαίως!
Ήλθε λοιπόν η άνοιξη που μας έφερε και την… ανάπτυξη με ολίγη από νίκη των «προοδευτικών» δυνάμεων. Στην Ισπανία, όχι εδώ, αλλά δεν βαριέσαι, μια οικογένεια είμαστε όλοι.
Τέτοια ανάπτυξη που οι προεκλογικές υποσχέσεις δεν προλαβαίνουν να την πιάσουν. Μείωση φορολογίας, 120 δόσεις κι όποιος προλάβει, 13η σύνταξη, προσλήψεις…
Και γιοφύρια θα σας φτιάξομεν και ποτάμια θα σας φέρομεν.
Μέχρι και τον… «δρόμο του μεταξιού» από την Κίνα! Τζάμπα πήγε τόσο δρόμο ο πρωθυπουργός μας; Αρκεί να μην ψηφίσετε… εθνολαϊκιστές!!
Οι ωραίοι έχουν χρέη!
Τι κι αν το δημόσιο χρέος έφτασε, ούτε λίγο, ούτε πολύ τα 360 δις ευρώ στο σχεδόν 200% του ΑΕΠ. Ευκολάκι είναι. Αναφερόμαστε σε λίγο μπαγιάτικα στοιχεία προηγουμένων τετραμήνων, φουσκώνουμε και λίγο το ΑΕΠ και το «κατεβάζουμε» στο 180%. Ποιος ψάχνει για ακρίβεια; Θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί το 180% είναι λίγο; Όχι βέβαια, αλλά είμαστε large και αυτό που μετράει είναι το «αφήγημα» της εξόδου από τα μνημόνια και της ανάπτυξης που καταφθάνει. Και πως να το κάνουμε είναι θέμα… αισθητικής κι εμπορικού πνεύματος. Άλλο το 1,99 ευρώ το κιλό οι πατάτες, κι άλλο τα δύο ευρώ. Τα δύο ευρώ είναι ακριβά, το 1,99 φτηνά λέει ο παντοπώλης και ξέρει αυτός. Το ίδιο και με το χρέος. Έτσι, με τα υπερπλεονάσματα στο «ταβάνι» να δίνουν «χώρο» σε προεκλογικές παροχές, φαντάζει το δημόσιο χρέος λυμένο ζήτημα.
Ας αφήσουμε τους μεμψίμοιρους «λαϊκιστές» να σκούζουν!
Ευτυχείτε λοιπόν στη λεωφόρο της… ανάπτυξης στρωμένη με τα ροδοπέταλα από τους κήπους, όχι της Εδέμ, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ, ή της ΝΔ, με τον… Πάκη μόνο να ανησυχεί για την ευρωπαϊκή προοπτική, που κινδυνεύει από τους απανταχού εθνολαϊκιστές, εν όψει ευρωεκλογών…
Ούτε βέβαια μπορεί να διαταράξει την «κανονικότητα» μιας νέας αναμενόμενης «ευμάρειας» (για ποιους δεν ξέρω!) το ιδιωτικό χρέος των Ελλήνων προς τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και εφορία (την ιδιωτική ΑΑΔΕ καλέ, αφού το κράτος αδυνατούσε να εισπράττει τους φόρους). Αλλά είπαμε είναι ζήτημα… κουλτούρας! Ξέρουν απ’ αυτά οι «θεσμοί»…
Παρ’ όλα αυτά, με βάση τα τελευταία δημοσιευμένα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας το συνολικό ιδιωτικό χρέος έφτανε τον περασμένο Δεκέμβριο τα 180,23 δις ευρώ με τα NPL’s (μη εξυπηρετούμενα) στα 82 δις περίπου, ή το 45,4% του συνόλου, ενώ μέχρι το 2009 τα μη εξυπηρετούμενα δεν ξεπερνούσαν το 9%. Φαίνεται ότι μέχρι τότε οι Έλληνες είχαν κουλτούρα πληρωμών, που την έχασαν και τώρα οι «θεσμοί» και οι απανταχού προοδευτικές δυνάμεις, πασκίζουν να την ξαναβρούμε. Οι καϋμένοι… τι τραβάνε και με μας!
Όμως σε αυτά τα 180,23 δις ευρώ θα πρέπει να προστεθούν άλλα 6 δις, ίσως και παραπάνω, που ήδη οι τράπεζες έχουν μεταπωλήσει στα «περίφημα» funds. (Ολόκληρος ο πίνακας από την ΤτΕ με τα στοιχεία εξέλιξης του ιδιωτικού χρέους προς τις τράπεζες από το 2002 μέχρι σήμερα εδώ).
Τα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία ανέρχονται στα 33 δις ευρώ, ενώ τα χρέη προς την εφορία επίσης ανέρχονται σε 104 δις ευρώ.
Όλα αυτά μαζί μας κάνουν ένα ιδιωτικό χρέος (επιχειρήσεων και νοικοκυριών) 180+6+33+104 = 323 δις ευρώ, ή περίπου το 180% του ΑΕΠ της χώρας, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου δεν εξυπηρετείται.
Και πως να εξυπηρετηθεί όταν το εισόδημα δεν φτάνει ούτε για τα βασικά;
Δεν μιλάμε για χρέη προς ΔΕΗ και άλλες ΔΕΚΟ, αυτά είναι ψιλολόγια.
Άγνωστο είναι το ύψος των χρεών μεταξύ ιδιωτών πχ μεταχρονολογημένες επιταγές κτλ.
Τι πειράζει όμως; Οι ωραίοι έχουν χρέη δεν μας λένε; Αρκεί να μπορούμε να τα αποπληρώνουμε. Κι αν δεν μπορούμε τι τους μέλει; Οι εισπρακτικές είναι εδώ. Τα funds επίσης εδώ είναι και συμβάλλουν στην… ανάπτυξη. Οι κατασχέσεις είναι εδώ. Οι πλειστηριασμοί επίσης. Όσοι αδυνατούν ας πρόσεχαν κι ας αποκτήσουν πλέον κουλτούρα πληρωμών, ευρωπαϊκή· χάνοντας το σπίτι τους! Κι αυτοί που το ‘χουν τι να το κάνουν; Βάρος τους είναι. Αλλά ξέχασα θα μειωθεί κι ο ΕΝΦΙΑ. Αφού πρώτα ψηφίσουμε βεβαίως! Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη…. Έχει ο μεγαλοδύναμος!
Ας είναι μέρες πού ‘ναι! Σήμερα είναι και Πρωτομαγιά. Γιορτή των λουλουδιών. Όλα καλά θα πάνε. Αρκεί να μην ξεχάσουν οι επαγγελματίες του συνδικαλισμού στις ετήσιες συνάξεις του three and the koukos, να αναφωνήσουν με στεντόρεια φωνή ότι είναι απεργία κι όχι αργία.
Που ξέρεις μπορεί να φοβηθούν οι… «καπιτάλες» και να έλθει ο… σοσιαλισμός!
Αρκεί να μη χαθεί η… ευρωπαϊκή προοπτική κι ας πεθαίνουν οι Έλληνες έχοντας φορτωθεί ένα δυσθεώρητο χρέος δημόσιο και ιδιωτικό 4 φορές το αναιμικό ΑΕΠ της χώρας, καταδικασμένοι έτσι να φυτοζωούν στον αιώνα τον άπαντα, τρώγοντας ανέξοδες προεκλογικές υποσχέσεις και ταξίματα, μιας ελπίδας που ουδέποτε φτάνει. Κι από επενδύσεις; Εκεί στην παρακάτω γωνία βρίσκονται, αλλά ποιος χαζός θα έβαζε τα λεφτά του στη χώρα της παράνοιας και σε μια κατεστραμένη και υπερχρεωμένη αγορά;
Αρκεί, όμως, η ευρωπαϊκή προοπτική ενοποίησης. Κι ας μην τρώγεται. Κι ας μας τρώει. Γι’ αυτό, οι… προοδευτικές δυνάμεις είναι εδώ· βράχος ακλόνητος μπροστά στον… εθνολαϊκισμό!
*Πηγή: hereticalideas.gr
