Ο ελληνικός αστισμός ξαναβρήκε τις μεγάλες παρακαταθήκες της υποτέλειας που τον χαρακτήρισαν διαχρονικά και τον έστρεψαν κατά των πιο αμέσων συμφερόντων του ελληνικού λαού
Στις 25 Μαρτίου του 2021, διακόσια χρόνια ακριβώς από την Επανάσταση του 1821, συμβολίζοντας λες το τέλος (;) αγώνων δύο αιώνων του ελληνικού λαού για να κάνει κουμάντο στον τόπο του, τα μαχητικά της δύναμης που έβαλε την Τουρκία στην Κύπρο πέταξαν πάνω από την Ακρόπολη.
Μια μεγάλη αστική εφημερίδα πανηγύριζε τις προάλλες με τον τίτλο, “Οι Αμερικανοί διαλέγουν Ελλάδα”, που έβαλε σε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο της, με το οποίο μας πληροφορεί ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε χωριό χωρίς Αμερικανούς στρατιωτικούς στη χώρα.
Επί το λαϊκότερον, κορίτσια ο στόλος!
Βοηθάνε ή υπονομεύουν την εθνική άμυνα οι ξένες βάσεις;
Αυτοί οι μεγάλοι πατριώτες και νεοεθνικόφρονες, που είναι έτοιμοι να άρουν οποιονδήποτε έλεγχο και περιορισμό στη Σούδα, να αποδώσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες όλη την ελληνική επικράτεια πλην του Αιγαίου ως βάση, να δημιουργήσουν συνθήκες ασφυκτικού ελέγχου των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από τους Αμερικανούς και να διακινδυνεύουν την εξαφάνιση του ελληνικού λαού σε περίπτωση σύρραξης, αφήνουν να εννοηθεί, χωρίς να επιχειρηματολογούν βέβαια και πολύ, ότι η ύπαρξη των αμερικανικών βάσεων θα προστατεύσει δήθεν τη χώρα από τουρκική εισβολή. Προστάτευσαν άραγε οι βρετανικές βάσεις την Κύπρο από την τουρκική εισβολή;
Εκεί άλλωστε που τοποθετούναι οι αμερικανικές βάσεις, στη Θράκη δηλαδή, είναι το σημείο που η Ελλάδα υπερέχει στρατιωτικά της Τουρκίας. Αν παίζανε ένα ρόλο εκεί που τις βάζουνε, θα ήταν για να συγκρατήσουν μια ελληνική αντεπίθεση, αν η Τουρκία προσβάλλει τα νησιά του Αιγαίου και την Κύπρο. Όπως έπραξαν άλλωστε το 1974, εμποδίζοντας την ελληνική απάντηση στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Η μόνη περίπτωση που η Ουάσιγκτoν επενέβη μαζικά και ριζικά στα ελληνοτουρκικά ήταν το 1974, όταν η CIA εμπόδισε την Ελλάδα να προβάλλει οποιαδήποτε αντίσταση στην τουρκική απόβαση στην Κύπρο το 1974
Και μην βιαστείτε να πείτε ότι αυτά είναι φαντασιώσεις του συγγραφέα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέστειλε τη λειτουργία της αμερικανικής βάσης στη Νέα Μάκρη το 1987, για να μην του σαμποτάρουν ηλεκτρονικά οι Αμερικανοί την ελληνική Αεροπορία. Στα Ίμια, οι ΗΠΑ τύφλωσαν και την Ελλάδα και την Τουρκία την κρίσιμη βραδιά. Η μόνη περίπτωση που η Ουάσιγκτoν επενέβη μαζικά και ριζικά στα ελληνοτουρκικά ήταν το 1974, όταν η CIA εμπόδισε την Ελλάδα να προβάλλει οποιαδήποτε αντίσταση στην τουρκική απόβαση στην Κύπρο το 1974, που, αν εκδηλωνόταν, θα οδηγούσε σε βέβαιη ήττα την Τουρκία και θα έσωζε την Κύπρο. Δεν θα είχε γίνει άλλωστε καν η τουρκική επιχείρηση αν υπήρχε η παραμικρή ανησυχία στην Ουάσιγκτoν για ενδεχόμενη ελληνική απάντηση στην επιχείρηση απόβασης. Όχι μόνο δεν πήγαν πλοία και αεροσκάφη στην Κύπρο, αλλά δεν προτάχθηκε καν άμυνα επί του εδάφους. Η βόρεια πλευρά της Κύπρου είναι ένας θεόρατος και σχεδόν κατακόρυφος “τοίχος”, η οροσειρά του Πενταδάκτυλου. Δεν γίνεται απόβαση εκεί, μόνο αποβίβαση μπορεί να γίνει.
Πως το έκανε αυτό η CIA; Απλούστατα χρησιμοποιώντας το γεγονός ότι ήλεγχε τους ‘Ελληνες αξιωματικούς από τον βαθμό του λοχαγού κι απάνω και ασφαλώς την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Από την Πορτογαλία στην Ελλάδα
Η Ελλάδα δεν είχε την τύχη της Πορτογαλίας, δεν διέθετε δηλαδή ένα δημοκρατικό Κίνημα Ενόπλων Δυνάμεων, που να προλάβει να ανατρέψει τη Δικτατορία, προτού διαπράξει το έγκλημα για το οποίο την έφεραν στην εξουσία. Το Κίνημα του Ναυτικού, διαβρωμένο από τους Αμερικανούς (και όχι μόνο, αν πιστέψουμε το σχετικό βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη) είχε εξαρθρωθεί εν τη γενέσει του. Λαμπροί εκπρόσωποι του σώματος των Ελλήνων αξιωματικών όπως ο Σπύρος Μουστακλής γνώρισαν φρικτή τύχη στα χέρια των συναδέλφων τους. Ο δρόμος για τον Ιωαννίδη είχε ανοίξει διάπλατος.
Για να αντιληφθούμε πόσο βαθιά και ολόπλευρη ήταν η εξάρτηση των ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων και λοιπών δομών ασφαλείας, αξίζει να αναφέρουμε ότι ακόμα και οι πινακίδες με το όριο ταχύτητας στο προαύλιο του Πενταγώνου ήταν σε μίλια μέχρι το 1983! Πρωθυπουργός και Υπουργός Άμυνας επί αρκετά χρόνια ήδη, ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακάλυπτε κατάπληκτος ότι ούτε ο ίδιος δεν γνώριζε τι ακριβώς εγκαταστάσεις με πυρηνικά διέθετε το ΝΑΤΟ στη χώρα, ούτε καν είχε την εξουσιοδότηση να μπει σε αυτές!
Η ηγεσία των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων που εξετέλεσε το της Κύπρου έγκλημα, κατ’ εντολήν των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, δεν διώχθηκε ποτέ. Η δίωξή της σταμάτησε με απόφαση της Βουλής για να μη διαταραχθούν, όπως αναφέρεται στην ίδια την απόφαση, οι σχέσεις της Ελλάδας με συμμαχικές χώρες, δηλαδή με τις ΗΠΑ.
Τώρα, οι Αμερικανοί εγκαθίστανται σε όλες τις καίριες μονάδες της ελληνικής άμυνας. Φαίνεται ότι μας άρεσαν τόσο πολύ οι εμπειρίες του 1967 και του 1974, που θέλουμε να τις επαναλάβουμε.
Και καλά, ας πούμε ότι τώρα οι Αμερικανοί έχουν προβλήματα με την Τουρκία. Αν αύριο τα ξαναφτιάξουν, όπως το επιδιώκει ήδη και ο Μπάιντεν και ο Ερντογάν, εμείς τι θα γίνουμε;
Δεν ξέχασαν τίποτα, δεν έμαθαν τίποτα
Περιστρεφόμενος γύρω από τον εαυτό του, ο ελληνικός αστισμός ξαναβρήκε στα χρόνια μας ατόφιες, και στην οικονομία και στην εξωτερική πολιτική, τις μεγάλες παρακαταθήκες της υποτέλειας που τον χαρακτήρισαν διαχρονικά και τον έστρεψαν ενίοτε ακόμα και κατά των πιο αμέσων συμφερόντων του ελληνικού λαού, από την εποχή κιόλας που η Αγγλία δια των δανείων της προκάλεσε τον εμφύλιο πόλεμο, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, “ελληνικού Θερμιδώρ” τηρουμένων των αναλογιών.
Όλες οι μεγάλες καταστροφές στην Ελλάδα, από το 1821 μέχρι σήμερα, δεν έγιναν επειδή είμαστε ανυπάκουοι, αλλά επειδή είμαστε τα καλά παιδιά που κάναμε ότι μας λένε
Oι διοικούντες και η ελληνική ολιγαρχία, της οποίας τα συμφέροντα αντιπροσωπεύουν, πιστεύουν ότι συμφέρει και τους ίδιους και τη χώρα, να ταυτίζεται με τους “πλούσιους και ισχυρούς”. Δεν έχουν καν αντιληφθεί ότι δεν είμαστε ούτε στο 1951, ούτε στο 1991. Όπως δεν έχουν ενσωματώσει, και δεν θέλουν να ενσωματώσουν στη σκέψη τους το βασικό δίδαγμα δύο αιώνων ελληνικής ιστορίας: Όλες οι μεγάλες καταστροφές στην Ελλάδα, από το 1821 μέχρι σήμερα, δεν έγιναν επειδή είμαστε ανυπάκουοι, αλλά επειδή είμαστε τα καλά παιδιά που κάναμε ότι μας λένε, με κορυφαία παραδείγματα τον Εμφύλιο, την Μικρασιατική και Κυπριακή Καταστροφή, τα Μνημόνια και τις Δανειακές Συμβάσεις.
Αυτά ίσχυαν και στην εποχή της δυτικής παντοδυναμίας. Πολύ περισσότερο ισχύουν τώρα που αφενός η Δύση βυθίζεται σε μια πρωτοφανή κρίση στην ιστορία της και αφετέρου ένας ολόκληρος εναλλακτικός κόσμος έχει αναδυθεί με ισχύ συγκρίσιμη με αυτή του δυτικού κόσμου. Η Τουρκία δίπλα το πήρε υπόψιν της αυτό στην πολιτική της, διδάχθηκε από την πολιτική που έκαναν σπουδαίοι Κύπριοι και Ελλαδίτες πολιτικοί, και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχει ανατραπεί τόσο πολύ εις βάρος μας.
Αριστερά
Δυστυχώς η σημερινή ελληνική παρακμή δεν περιλαμβάνει στην καθολικότητά της μόνο τις δυνάμεις του κατεστημένου, αγκαλιάζει και την ηγεσία της Αριστεράς, είτε της βάζετε, είτε δεν της βάζετε εισαγωγικά, μια ηγεσία που ορισμένες φορές διαγκωνίστηκε σε προθυμία προσφοράς υπηρεσιών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες (και το Ισραήλ), που ουδέποτε επεξεργάστηκε μια δική της σοβαρή άποψη για την εξωτερική πολιτική και που έχει απαλείψει το θέμα της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας από τη θεματολογία της.
Μπορεί η Αριστερά να μην κυβερνούσε στο παρελθόν, στο μέτρο όμως που εστίαζε, όπως και το ΠΑΣΟΚ, στα θέματα αυτά, συνιστούσε οπωσδήποτε ένα φρένο, ένα ανάχωμα στην ξένη εξάρτηση, ένα διαμορφωτή της εθνικής συνείδησης του ελληνικού λαού, έναν οργανωτή και εκφραστή της αντίθεσης του ελληνικού λαού στην υποταγή της πατρίδας του.
Η στάση αυτή, σημειωτέον, υπονομεύει πολλαπλώς και την δυνατότητα της αριστεράς να υπερασπιστεί την κοινωνία, τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα του ελληνικού λαού. Όχι μόνο γιατί αυτά συνδέονται άμεσα και με το διεθνές στάτους της χώρας, αλλά και γιατί η στάση αυτή υπονομεύει την δική της πολιτική δυνατότητα να διεκδικήσει την εξουσία ξανά και εμπεδώνει σε πολύ μεγάλο μέρος των δυνητικών ψηφοφόρων της την αίσθηση ότι είναι μια πολιτική δύναμη καιροσκοπική, χωρίς αρχές και χωρίς ειλικρίνεια. Ο λόγος άλλωστε που ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να πάρει τη θέση του ΠΑΣΟΚ και κυβέρνησε επί πέντε χρόνια ήταν ότι εμφανίστηκε, εκ των πραγμάτων, ως εθνική δύναμη, στο μέτρο που αμφισβήτησε το μνημονιακό καθεστώς υποτέλειας στις ξένες δυνάμεις.
Από τη δική του άποψη λοιπόν ο κ. Πάιατ έχει μάλλον δίκιο όταν λέει ότι οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Ελλάδα είναι καλύτερες από κάθε άλλη εποχή, δηλαδή περιλαμβανομένου του εμφυλίου και της δικτατορίας! Όσο για το μέλλον μας, αν συνεχίσουμε έτσι, και αν αποφύγουμε να γίνουμε παρανάλωμα του πολεμικού ή οικολογικού πυρός, είναι να μετατραπούμε σε ένα βράχο με όλο και λιγότερους ‘Ελληνες, τόπο παραθερισμού της Αρείας φυλής, πολεμικό ορμητήριο κατά της Ρωσίας και του αραβομουσουλμανικού κόσμου.
Το θέλουμε;
Όσο για τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν τι να πούμε εμείς; Μιλάνε από μόνες τους και κονιορτοποιούν το επιχείρημα των ελίτ και των περισσοτέρων κυβερνήσεων τα τελευταία 25 και ιδίως 10 χρόνια, ότι οι “στενές” και “μονοφαγικές” σχέσεις υποτέλειας με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ κλπ. τάχα ενισχύουν την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας. Το παράδειγμα εξάλλου της γειτονικής Τουρκίας είναι περισσότερο από εύγλωττο.
