Αν η Συμφωνία των Πρεσπών περάσει, έστω οριακά, στο δημοψήφισμα της Κυριακής στην ΠΓΔΜ, αυτό θα οφείλεται στην ψήφο των Αλβανών της γείτονος, οι οποίοι κατά “παράδοξο” τρόπο και με συντριπτική πλειοψηφία, σε αντίθεση με τους Σλάβους, τάσσονται υπέρ της Συμφωνίας.
Πολλοί, εύλογα αναρωτιούνται γιατί οι Αλβανοί δέχονται μια Συμφωνία που τους καταγράφει ως “Μακεδόνες” και πως έχουν ως επίσημη γλώσσα την Μακεδονική;
Η απάντηση είναι μάλλον απλή: Γιατί θέλουν να μπει πάση θυσία η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, ώστε να αποκλειστεί, έτσι, κάθε επιρροή της Ρωσίας και για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την διάλυση της ΠΓΔΜ και την απόσχιση τους για να προωθήσουν το όραμά της Μεγάλης Αλβανίας.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο, η αποδοχή των “Μακεδόνων” είναι το όχημα για την επικυριαρχία των Αλβανών στα Σκόπια και την ενσωμάτωση τους εν όλω ή εν μέρει στην Αλβανική μεγάλη πατρίδα.
Άσχετα με το πώς αξιολογεί κανείς το περίφημο προ–σύμφωνο των Πρεσπών για την οριστική ονομασία και τα εθνοτικά χαρακτηριστικά της FYROM, υπάρχουν κάποια δεδομένα που θα πρέπει να σημειωθούν.
Στην προσπάθεια του ο πρωθυπουργός της γείτονος να υποστηρίξει την καμπάνια του «ναι» ως προς την συμφωνία αυτή στο επερχόμενο δημοψήφισμα , υπερβαίνει σαφώς τα ‘εσκαμμένα» και τα περιθώρια της σύμβασης που προωθείται. Μιλά συνεχώς και επιχαίρει για αναγνώριση de jure πλέον του «μακεδονικού έθνους» και γλώσσας. Μπορεί να έχει προβλήματα η συμφωνία που να επιτρέπει κάτι παρόμοιο ή σε κάθε περίπτωση η κυβερνητική Αθήνα να δείχνει υπομονή αφού καταλαβαίνει την σκοπιμότητα που εξυπηρετείται . Αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ο Αλβανικός πληθυσμός του Τετόβου , επιτρέπει ή τουλάχιστον δεν σχολιάζει την «μονομέρεια» της «μακεδονικής» εθνότητας του κ. Ζάεφ και των υπολοίπων σλαβικής καταγωγής συνοδοιπόρων του;
Γιατί η FYROM δεν είναι ενιαίο εθνικό κράτος , όπως διαφημίζεται από τους αρμοδίους της, έστω και αν από λάθος το δέχεται για παράδειγμα το προ-σύμφωνο των Πρεσπών. Είναι ουσιαστικά ένα ”ομόσπονδο” κρατος από δύο εθνότητες και δύο γλώσσες ως κύρια πληθυσμιακά συστατικά. Τους σλάβους βουλγαρικής καταγωγής , που διαφημίζονται ως «μακεδόνες» . Και τους Αλβανούς που δεν έχουν κάποια εθνοτική και γλωσσική σχέση με τους σλάβους. Απλά όλοι μαζί συμβούν εντός των συνόρων της FYROM. Άρα γιατί οι Αλβανοί δεν διαμαρτύρονται και μάλιστα με ένταση μπροστά στην εθνοτική και γλωσσική τους παράλειψη; Γιατί κάνουν κάθε θυσία προκειμένου να βρεθεί η χώρα, ως αναγνωρισμένο κράτος , εντός του ΝΑΤΟ και προπάντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Οι απαντήσεις μπορεί να ποικίλουν. Ας κρατήσουμε όμως μία. Με την ένταξη της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ, η χώρα διαφεύγει της σημαντικής επιρροής ή ελέγχου της Ρωσίας. Εντάσσεται στην Δύση και συναντά την «μητέρα πατρίδα» Αλβανία , που και αυτή κινείται στην ίδια πολιτικοστρατιωτική συμμαχία. Ταυτόχρονα με την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενδεχομένως και πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία ένταξης της «μητέρας Αλβανίας , η μειονότητα των Αλβανών του Τετόβου , αποκτά το θεσμικό δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τους, κατ’ εφαρμογή της γνωστής “αρχής” της ΕΕ, την οποία μπορούν να επικαλεστούν. Οπότε δεν είναι και πάρα πολύ δύσκολο στη συνέχεια να απαιτήσουν την εδαφική απόσχιση από τη «Βόρεια Μακεδονία» και να προσχωρήσουν , με δημοψήφισμα προφανώς, στην «μητέρα» Αλβανία.
Το εν λόγω σκεπτικό δικαιολογεί σε σημαντικό βαθμό, αν και όχι πλήρως, διότι υπάρχουν και άλλες παράμετροι, την σιωπή , την ανοχή και την καρτερία των Αλβανών της FYROM στις εθνοτικές και γλωσσικές προκλήσεις και αυθαιρεσίες των σλάβων, είτε αυτές εκφράζονται από τον «εκσυγχρονιστή» Ζάεφ, είτε από τους πιο εθνικιστικούς κύκλους των «κομιτατζήδων» του VMRO. Γιατί διαφορετικά η σιωπή τους είναι ανεξήγητη.
