Η κυβέρνηση, παγιδευμένη από την ΕΕ και τη Γερμανία, κινδυνεύει να «νομιμοποιήσει» τα τετελεσμένα της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας!
Ι. «Διερευνητικές» επαφές γιατί;; Δεν υπάρχει τίποτε ανεξερεύνητο ως προς τις επιδιώξεις και την ατζέντα της Τουρκίας
Οι λεγόμενες «διερευνητικές» επαφές με την Τουρκία ασφαλώς και δεν περιλαμβάνονται στο κυριολεκτικό περιεχόμενο της λέξης «διερευνητικές», κατά την ελληνική γλώσσα. Οι προθέσεις, οι πολιτικές και τα πεπραγμένα τής γείτονος χώρας έχουν εκδηλωθεί «περί πλήθουσαν αγοράν». Δεν υπάρχει κανένας διπλωμάτης στον κόσμο, δεν υπάρχει καμιά χώρα και καμιά κυβέρνηση, που να μην γνωρίζει όσα η Τουρκία λέγει, πράττει και διαφημίζει μέσω των ΜΜΕ ώστε να καταστούν αντικείμενο, όχι μόνο των άμεσα ενδιαφερομένων χωρών, αλλά και της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Επομένως, εμείς οι Έλληνες, πολύ περισσότερο οι αρμόδιοι του υπουργείου Εξωτερικών (που -υποτίθεται- γνωρίζουν και το περιεχόμενο των ελληνικών λέξεων), έπρεπε να απορρίψουν την ίδια την ορολογία των επαφών.
Ακόμη κι αν υπάρχει η αφελής αμφιβολία ότι με τον όρο «διερευνητικές επαφές» προσπαθούμε να αντιληφθούμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει η Τουρκία, πάλι η πράξη μάς το έχει φανερώσει περίτρανα! Συνεπώς πρόκειται περί μιας λανθασμένης απόφασης και τακτικής από την ελληνική πλευρά αφού δεν υπάρχει τίποτε ανεξερεύνητο ως προς τις επιδιώξεις της γειτονικής χώρας.
Είναι άλλωστε σαφές ότι ο χρόνος δεν πιέζει την Ελλάδα αλλά την Τουρκία και τους ευρωπαίους υποστηρικτές της που θέλουν, πάση θυσία, να ματαιώσουν οριστικά την επιβολή κυρώσεων για τις προκλητικές παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και τις προσβολές τής κυριαρχίας κρατών-μελών της ΕΕ.
ΙΙ. 13+1 λόγοι κατά των «διερευνητικών» επαφών
Από τις προηγούμενες «διερευνητικές» επαφές, που έγιναν επίσης επί μνημονιακών κυβερνήσεων, -δηλαδή επί εποχής μειωμένης κυριαρχίας της χώρας ως προς πολλά ουσιώδη ζητήματα (περίοδος που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα)-, έχουν επισυμβεί τα παρακάτω:
1ον) Η Τουρκία έχει πυκνώσει τις παραβάσεις των διεθνών κανόνων αεροπλοΐας και τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου μας και συμπεριφέρεται ωσάν όλο το Αιγαίο να αποτελεί είτε επικράτειά της είτε διεθνής χώρος, καταπατώντας πλήρως την ελληνική κυριαρχία.
2ον) Τα τουρκικά πλοία του Ναυτικού και του Λιμενικού έχουν επαναπροσδιορίσει τους «χώρους ευθύνης τους» και παραβιάζουν καθημερινά τις γεωγραφικές συντεταγμένες ασκώντας δήθεν το δικαίωμα έρευνας και διάσωσης μεταναστών, τους οποίους η ίδια η Τουρκία κανοναρχεί και αποστέλλει προς την Ελλάδα.
3ον) Η Τουρκία έχει παραβιάσει επανειλημμένως και παρενοχλεί με κάθε ευκαιρία τα ελληνικά αλιευτικά, όχι μόνο του Ανατολικού, αλλά και του Κεντρικού Αιγαίου, ισχυριζόμενη ότι τάχα ψαρεύουν στην τουρκική ΑΟΖ.
4ον) Έχει διατυπώσει το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και έχει νομοθετήσει τις θαλάσσιες συντεταγμένες της, καταλαμβάνοντας μεγάλη θαλάσσια έκταση του Αιγαίου Πελάγους από την Ελλάδα καθ’ όλη την έκτασή του.
5ον) Έχει υπογράψει και αναρτήσει στα Ηνωμένα Έθνη το τουρκολιβικό Μνημόνιο για τις θαλάσσιες ζώνες, οι συντεταγμένες του οποίου καταπατούν τα ελληνικά δικαιώματα και εμφανίζουν ως ΜΗ μετέχοντα μεγάλα ελληνικά νησιά (π.χ. την Κρήτη) στον προσδιορισμό της ελληνικής αποκλειστικής ζώνης.
6ον) Έχει παραβιάσει με τους πλόες των ερευνητικών της σκαφών, όχι μόνο τις νοητές γραμμές της ελληνικής και κυπριακής αποκλειστικής ζώνης, αλλά έχει εισέλθει και εντός της ζώνης κυριαρχίας (αιγιαλίτιδα ζώνη) των 12 ναυτικών μιλίων, ανεξαρτήτως εάν δεν έχει επισήμως κηρυχθεί και έχει προχωρήσει, σε ορισμένες περιπτώσεις, μέχρι τα 6 ναυτικά μίλια, δηλαδή μέχρι της οριογραμμής τού σκληρού πυρήνα της κηρυγμένης αιγιαλίτιδας ζώνης.
7ον) Η Τουρκία έχει διακηρύξει, κυρίως μετά την επιτόπια επίσκεψη του προέδρου της στα Κατεχόμενα, ότι δεν θα συναινέσει σε οποιαδήποτε άλλη λύση του Κυπριακού ζητήματος, παρά μόνο σε αυτήν της ισότιμης συνομοσπονδίας δύο ανεξαρτήτων κρατών!!
8ον) Έχει καταργήσει στην πράξη την απόφαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Βαρώσια (Αμμόχωστος) τα οποία αναδιαμορφώνει, διαθέτοντας τα περιουσιακά στοιχεία των Ελληνοκυπρίων κατά βούληση, παρότι όλες οι αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, ακόμη και οι πλέον δυσμενείς για τον Κυπριακό Ελληνισμό, προέβλεπαν την απόδοσή τους σ’αυτούς.
9ον) Επαναλάμβανε μέχρι και την παραμονή της έναρξης των συνομιλιών το casus belli, δηλαδή την αιτία πολέμου εάν η Ελλάδα αποτολμήσει να ασκήσει το δικαίωμα που της παρέχουν οι διατάξεις των Διεθνών Συνθηκών για τη μονομερή άσκηση του δικαιώματος επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια σε οποιοδήποτε γεωγραφικό σημείο τού Αιγαίου Πελάγους.
10ον) Έχει εκστρατεύσει εναντίον της Αρμενίας, της Λιβύης, της Σομαλίας και της Συρίας (κατά παράβαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών) και διατηρεί στρατεύματα και μαχητές της-τζιχαντιστές σε πολλές περιοχές, παρά τις αντίθετες αποφάσεις των διεθνών οργάνων και την κατακραυγή όλου του πλανήτη.
11ον) Παραβιάζει καθημερινά τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα πολλών εθνοτήτων και μειονοτήτων που διαβιούν στην Τουρκία και με διάφορα προσχήματα έχει φυλακίσει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες της, πολλές φορές χωρίς δίκη.
12ον) Έχει μετατρέψει πολλούς αρχαίους χριστιανικούς ναούς σε τζαμιά και βλέποντας την ανοχή όλων των χριστιανικών δογμάτων (και κυρίως των δυτικών), έφτασε στο ανοσιούργημα να μετατρέψει τη μήτρα όλου του Χριστιανισμού (και όχι μόνο των Ορθόδοξων), την Αγιά-Σοφιά, σε τζαμί, σε μια έκδηλη επίδειξη κατίσχυσης στον «πόλεμο των πολιτισμών» όπου η μουσουλμανική θρησκεία επικρατεί και καθυποτάσσει αδιαμαρτύρητα ό,τι ιστορικότερο και συμβολικότερο έχει να επιδείξει ο Χριστιανισμός.
13ον) Για πρώτη φορά η ΕΕ (υπό την επικυριαρχία της Γερμανίας), όχι μόνον ευνοεί και κατανοεί τις τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις, αλλά πιέζει τον «αδικούμενο» (δηλαδή Ελλάδα και Κύπρο) για την επίδειξη «καλής θέλησης», με τη δικαιολογία ότι η Τουρκία πρέπει να παραμείνει σε ευρωπαϊκή τροχιά και στη Δυτική Συμμαχία, παρά τις διαρκείς ύβρεις και απαξιωτικές εκφράσεις που η νεο-οθωμανική (πλέον) Τουρκία απευθύνει προς τους δυτικούς ηγέτες.
Έτσι, όλες οι θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ υποχωρούν μπροστά στα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων (κυρίως) κρατών-μελών της, αποκαλύπτοντας το αληθινό περιεχόμενο της λεγόμενης «κοινοτικής αλληλεγγύης».
14ον) Διακηρύσσει urbi et orbi ότι η Συνθήκη της Λωζάννης χρήζει κατεπειγόντως αναθεώρησης ως προς πολλά βασικά της σημεία και ονομάζει «τουρκική» την (κατά τη Σύμβαση) μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, μετά τη μεθοδευμένη εκδίωξη και αφανισμό των Ελλήνων της Κων/λης, της Ίμβρου, της Τενέδου και άλλων περιοχών.
ΙΙΙ. Οι διερευνητικές επαφές και η βέβαιη αποτυχία τους θα ενισχύσουν περαιτέρω και θα αποθρασύνουν την Τουρκία
Υπ’ αυτά τα δεδομένα, οι λεγόμενες «διερευνητικές» επαφές είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε πλήρη αποτυχία αφού θα αποτελέσουν ένα ακόμη βήμα για να προβάλλει η Τουρκία τις εδραιωμένες πλέον στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και στη διεθνή πολιτική παράλογες και παράνομες αξιώσεις της.
Αλλά ακόμη και η απλή καταγραφή, για πολλοστή φορά, αυτών των αξιώσεων αποτελεί μία ακόμη διολίσθηση προς την κατεύθυνση της μελλοντικής συρρίκνωσης της πατρίδας μας που είναι πιθανόν να επέλθει ακόμη και αν μπορούσε να συναφθεί συνυποσχετικό για την από κοινού προσφυγή στη Χάγη, πράγμα που προς το παρόν θεωρείται απίθανο από την πλευρά τής Τουρκίας.
Επομένως, η Ελλάδα έπρεπε να προσέλθει σε προκαταρκτικές συζητήσεις, μόνον εάν η Τουρκία:
α) απέσυρε το λεγόμενο casus belli,
β) υποσχόταν ότι τα ερευνητικά, λιμενικά και πολεμικά πλοία και αεροσκάφη της δεν θα παραβίαζαν τον ελληνικό θαλάσσιο και εναέριο χώρο (επισήμως καθορισμένο ή βασίμως προσδιοριζόμενο από τις Διεθνείς Συνθήκες),
γ) δεν προέβαινε σε ανακατάληψη των Βαρωσίων αποσύροντας ταυτόχρονα και την αξίωσή της για τη δημιουργία δύο ισοτίμων κρατών στην Κύπρο
δ) και ασφαλώς εάν δεν απέσυρε άμεσα τα γεωτρύπανά της από την Κυπριακή ΑΟΖ, αφού μέχρι σήμερα όλα τα διεθνή όργανα αναγνωρίζουν την οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και μόνον, η οποία έχει όλα τα δικαιώματα και τις χωρητικότητες ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους.
Συνεπώς, οι λεγόμενες «διερευνητικές» επαφές αποτελούν πρόσχημα και παγίδα που έστησε, για άλλη μία φορά, η ΕΕ και η Γερμανία για να «νομιμοποιηθούν» λίγο-λίγο οι τουρκικοί παραλογισμοί. Είναι άλλωστε πολύ πρόσφατο και το ζήτημα των Σκοπίων όπου η Ελλάδα αποδέχθηκε το διαχρονικό και πάντα επίκαιρο γερμανικό σχέδιο κατακερματισμού των Βαλκανίων μέσω της δημιουργίας τεχνητών οντοτήτων, αναγνωρίζοντας στη γείτονα χώρα «μακεδονική» γλώσσα, εθνότητα και ιστορία και βάζοντας στη Συνθήκη τον ανήκουστο όρο ότι άπαξ και υπογραφεί από τους αρμοδίους των χωρών δεν μπορεί ποτέ να τροποποιηθεί!!
Δυστυχώς έπρεπε να βρεθεί η Βουλγαρία που, για τους δικούς της λόγους, άσκησε βέτο για την είσοδο των Σκοπίων στους διεθνείς οργανισμούς, αν η κυβέρνησή τους δεν αναγνωρίσει προηγουμένως ότι οι λεγόμενη «μακεδονική» γλώσσα είναι διάλεκτος-θυγατέρα της βουλγαρικής γλώσσας και ότι η πλειοψηφία των Σλάβων του κρατιδίου είναι βουλγαρικής καταγωγής!!
Αντιλαμβάνεται επομένως κάθε μέτοχος της ελληνικής ιστορίας τί θα συμβεί στην πατρίδα μας όταν οι Έλληνες ιθύνοντες αρνούνται να αξιώσουν τα αυτονόητα που, εν τούτοις, άλλα γειτονικά κράτη οικειοποιούνται υπερασπίζοντας τα δικά τους συμφέροντα.-
Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι Καθηγητής ΕΚΠΑ και Πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ)
