Οι συνεχιζόμενες προκλητικές παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου από την τουρκική Αεροπορία με UAV έχουν «προβληματίσει» για ακόμη μια φορά το ΓΕΕΘΑ.
Όπως εκτιμούν επιτελείς οι συχνές αυτές πτήσεις των τουρκικών UAV τα οποία μπορούν να παραμείνουν στο αέρα για 24 ώρες έχουν ως βασικό στόχο τον έλεγχο της ελληνικής αεράμυνας και την κατάστρωση σχεδίων για μια ενδεχόμενη επίθεση τύπου κορεσμού από εκατοντάδες UAV. Ας μην λησμονούμε ότι οι δύο τουρκικές εταιρείες η Baykar και η TAI έχουν κατασκευάσει τουλάχιστον 350 UAV εκ των οποίων τα 200 βρίσκονται σε υπηρεσία με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.
Έτσι αναζητούνται λύσεις, λύσεις όμως που απαιτούν επενδύσεις. Σ
ε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα μπορεί να απαντήσει με τρεις τρόπους:
Είτε να δημιουργήσει μια ανάλογη δύναμη αποτροπής, είτε να επενδύσει σε συστήματα και μεθόδους εξουδετέρωσης των UAV είτε και τα δύο μαζί. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα από αυτά.
Πολλοί μιλούν για κατάρριψη τουρκικού UAV όταν αυτό πραγματοποιεί υπέρπτηηση πάνω από εθνικό έδαφος. Σπεύδουν όμως να τονίσουν ότι αυτό θα μπορούσε να σημάνει μέχρι ένοπλη σύρραξη, κάτι που φυσικά απορρίπτεται, χωρίς δεύτερη σκέψη, λόγω των γνωστών φοβικών συνδρόμων.
Έτσι οποιαδήποτε δυναμική απάντηση από την Ελλάδα στις πτήσεις τουρκικών UAV θα πρέπει να θεωρείται απίθανή.
Βέβαια άλλα κράτη προχώρησαν σε τέτοιες. Στις 4 Δεκεμβρίου του 2011 το Ιράν κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο ενός αμερικανικού UAV RQ-170 Sentinel το οποίο προσγειώθηκε σε ιρανικό αεροδρόμιο στην πόλη Kashmar, στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας.
Όπως αναφέρεται το Ιράν κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο του UAV είτε μέσω ενός συστήματος επίθεσης στον κυβερνοχώρο/ηλεκτρονικό πόλεμο είτε ήταν σφάλμα στο αμερικανικό σύστημα διοίκησης και ελέγχου.
Τουλάχιστον μια αμερικανική πηγή παραδέχτηκε ότι το Ιράν θα μπορούσε να είχε διακόψει τη σύνδεση δεδομένων του σταθμού ελέγχου με το RQ-170 και κατάφερε να το προσγειώσει σχεδόν άθικτο.
Ένα άρθρο του Christian Science Monitor αναφέρεται στον ισχυρισμό ενός Ιρανού μηχανικού ότι ο έλεγχος του αμερικανικού UAV χάθηκε καθώς οι Ιρανοί κατάφεραν να παρεμποδίσουν τα σήματα ελέγχου τόσο από δορυφόρους όσο και από την ξηρά, με ψευδή σήματα GPS που τροφοδότησε το UAV για να προσγειωθεί στο Ιράν στο αυτό που «νόμιζε» το UAV (δηλαδή οι χειριστές του) ότι ήταν η έδρα του στο Αφγανιστάν. Ο Stephen Trimble από την Flight Global υποθέτει ότι η καθοδήγηση UAV θα μπορούσε να είχε στοχοποιηθεί από το σύστημα εμπλοκής και εξαπάτησης ραντάρ 1L222 Avtobaza που παρείχε στο Ιράν η Ρωσία.
Ουσιαστικά είναι άγνωστο το πώς έγινε κάτι τέτοιο αλλά οι Ιρανοί ισχυρίζονται ότι η προσγείωση του αμερικανικού UAV στην Kashmar έγινε βάσει δικών τους ενεργειών και αυτό είναι το πιθανότερο.
Πόσο δύσκολο είναι για την Ελλάδα να αναπτύξει ένα τέτοιο σύστημα. Βέβαια επειδή μιλάμε για την Ελλάδα μάλλον δύσκολο. Εάν όμως χανόταν «μυστηριωδώς» ο έλεγχος ενός τουρκικού UAV την ώρα που παραβίαζε τον εναέριο χώρο μας και αυτό προσγειωνόταν σε κάποιο ελληνικό αεροδρόμιο με την Ελλάδα να αρνείτο κάθε ανάμιξη, θα ξαναέστελναν οι Τούρκοι κάποιο TB.2 ή ΑΝΚΑ πάνω από το Αιγαίο;
Εκτός όμως από τα παραπάνω είναι άμεση ανάγκη για την ΠΑ και τον Στρατό να προσαρμόσει τα α/α συστήματα έτσι ώστε αυτά να μπορούν να εντοπίζουν τα τουρκικά UAV και να τα καταρρίπτουν όταν έρθει η στιγμή.
Η αποτυχία των συστημάτων της Αρμενίας να καταρρίψουν τα τουρκικά UAV του Αζερμπαϊτζάν έγκειται στο γεγονός ότι τις περισσότερες φορές τα ΣΕΠ δεν αναγνώριζαν ως απειλή τα τουρκικά UAV καθώς αυτά πετούσαν με πολύ μικρή ταχύτητα. Έτσι αυτά βομβάρδιζαν χωρίς κανένα πρόβλημα τα άρματα μάχης της Αρμενίας.
Το Ισραήλ από την πλευρά του για την αντιμετώπιση παρόμοιων απειλών υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να αναζητήσει τη λύση στην ανάπτυξη μιας νέας πρωτοποριακής αμυντικής τεχνολογίας με την χρήση του Iron Beam ενός συστήματος laser προκειμένου να διαμορφώσει μια «ομπρέλα», έναν «θόλο» που θα μπορεί έτσι με εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο να αποκρούσει κάθε επίθεση από αέρος είτε με UAV’s είτε με ρουκέτες είτε με πυραύλους.
Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Ν. Μπένετ ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι το σύστημα αυτό θα χρησιμοποιηθεί εντός του έτους για την αεράμυνα του νότιου Ισραήλ που είναι εκτεθειμένο στις από αέρος επιθέσεις της Χαμάς, με προοπτική να καλύψει σύντομα ολόκληρο το Ισραήλ.
Η Ελλάδα προς το παρών δεν έχει τέτοια δυνατότητα και είναι αμφίβολο εάν θα αποκτήσει αν και τεχνολογία laser ανατάσσεται από ελληνικές εταιρείες, όπως της Soukos Robots. Μάλιστα στην πρόσφατη έκθεση DEFEA παρουσίασε πρόπλασμα λέιζερ με ισχύ 100 kW, αρκετή δηλαδή για να καταρρίπτει μικρά και μεσαία drones.
Έτσι η Ελλάδα άμεσα πρέπει να προχωρήσει στις παρκαάτω κινήσεις:
Απόκτηση εξοπλισμένων UAV
Προσαρμογή και αναβάθμιση των α/α συστημάτων ώστε να αναγνωρίζουν και να καταρρίπτουν τα UAV.
Εξεύρεση λύσεων τύπου Ιράν για εφαρμογή μεθόδων ηλεκτρονικού πολέμου, εξαπάτησης και παρεμβολών.
Αναζήτηση προηγμένων λύσεων όπως τα συστήματα laser.
Πηγή: defencenet.gr