Μετά από επτά χρόνια ταλαιπωρίας ο δάσκαλος κολύμβησης Μάριος Ζέρβας επιτέλους αθωώθηκε. Αλλά αυτοί που έστησαν την υπόθεση και τον τύλιξαν σε μερικές κόλλες χαρτί δεν θα δεχτούν ούτε μια επίπληξη.
Ο Μάριος Ζέρβας ευτυχώς αθωώθηκε και μάλιστα πανηγυρικά. Όπως ήθελε η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, όπως πρότεινε η εισαγγελέας, όπως αποφάσισε ομόφωνα το Μικρό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών.
Του επεστράφη μάλιστα και το μαύρο ύφασμα, το μαντίλι που κάποιοι “αρμόδιοι” είχαν αποκαλέσει… κουκούλα, οδηγώντας τον Μάριο στην φυλακή και την κοινή λογική στο απόσπασμα. Γιατί δεν φτάνει που η “κουκούλα” ήταν ένα κομμάτι ύφασμα, άρα σε κάθε περίπτωση δεν ήταν κουκούλα, αλλά ο Μάριος είχε και το πρόσωπό του ακάλυπτο (!) όπως αποδείκνυε το πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Οπότε σε πείσμα κάθε λογικής αλλά προς δόξαν των κατασταλτικών μηχανισμών, το ακάλυπτο πρόσωπο θεωρήθηκε καλυμμένο, ένα κομμάτι ύφασμα θεωρήθηκε κουκούλα και όλα όσα βρέθηκαν στο σακίδιο του δάσκαλου κολύμβησης νηπίων Μάριου Ζ., το μαγιό, τα γυαλάκια, το σκουφάκι, το μπουρνούζι και οι… σαγιονάρες, θεωρήθηκαν επικίνδυνα.
Και ο Μάριος προφυλακίστηκε, για να απελευθερωθεί μετά από 40 ημέρες και μεγάλες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, και να παραπεμφθεί σε μια δίκη που επί επτά ολόκληρα χρόνια όλο προγραμματιζόταν και ποτέ δεν γινόταν αλλά ο άνθρωπος έμενε με τις κατηγορίες να κρέμονται πάνω από το κεφάλι του και μια… μόνιμη απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, έτσι για να “δικαιώνονται” αυτοί που τον συνέλαβαν, αυτοί που διεξήγαγαν την ανάκριση και αυτοί που τον παρέπεμψαν σε δίκη.
Και αυτό είναι το πρόβλημα που εξακολουθεί να υπάρχει παρά την αθώωση του Μάριου: ότι οι ΜΑΤατζήδες που τον συνέλαβαν, οι προϊστάμενοί τους και οι προϊστάμενοι των προϊσταμένων εξακολουθούν να βρίσκονται στην ΕΛΑΣ και να μπορούν ανά πάσα στιγμή να παρέμβουν σε καταστάσεις και να τις ωθήσουν προς την κατεύθυνση που θέλουν. Μπορούν δηλαδή υπό ορισμένες συνθήκες να παίξουν και πάλι τα σκοτεινά παιχνίδια τους.
Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τους δικαστές που αποφάσισαν να παραπεμφθεί σε δίκη ο Μάριος με τέτοια “στοιχεία”, χωρίς δηλαδή να υπάρχουν πραγματικά στοιχεία, ενώ άλλαζαν συνεχώς οι καταθέσεις των αστυνομικών για τα πραγματικά γεγονότα και ενώ οι αυτόπτες μάρτυρες και το φωτογραφικό υλικό δικαίωναν τον κατηγορούμενο και εξέθεταν τους κατηγόρους.
Το πρόβλημα, όπως το έθεσε και η εισαγγελέας που πρότεινε την αθώωση του Μάριου, είναι ότι “η δικαιοσύνη εξαπατάται όταν θέλει να εξαπατηθεί. Μπορεί να τυφλωθεί εκούσια”.
Αλλά αυτή η ηθελημένη “εξαπάτηση” σημαίνει κάτι που σχεδόν όλοι έχουμε πλέον αντιληφθεί: Ότι υπάρχουν μηχανισμοί που επιβάλλουν δικαστικές αποφάσεις και δικαστικοί λειτουργοί που τις αποδέχονται.
Και αυτοί οι μηχανισμοί, παρά τα όσα κατά καιρούς έχουν ειπωθεί, παραμένουν ακόμα αλώβητοι.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
*Πηγή: news247.gr
Και ο Μάριος προφυλακίστηκε, για να απελευθερωθεί μετά από 40 ημέρες και μεγάλες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, και να παραπεμφθεί σε μια δίκη που επί επτά ολόκληρα χρόνια όλο προγραμματιζόταν και ποτέ δεν γινόταν αλλά ο άνθρωπος έμενε με τις κατηγορίες να κρέμονται πάνω από το κεφάλι του και μια… μόνιμη απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, έτσι για να “δικαιώνονται” αυτοί που τον συνέλαβαν, αυτοί που διεξήγαγαν την ανάκριση και αυτοί που τον παρέπεμψαν σε δίκη.
Και αυτό είναι το πρόβλημα που εξακολουθεί να υπάρχει παρά την αθώωση του Μάριου: ότι οι ΜΑΤατζήδες που τον συνέλαβαν, οι προϊστάμενοί τους και οι προϊστάμενοι των προϊσταμένων εξακολουθούν να βρίσκονται στην ΕΛΑΣ και να μπορούν ανά πάσα στιγμή να παρέμβουν σε καταστάσεις και να τις ωθήσουν προς την κατεύθυνση που θέλουν. Μπορούν δηλαδή υπό ορισμένες συνθήκες να παίξουν και πάλι τα σκοτεινά παιχνίδια τους.
Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τους δικαστές που αποφάσισαν να παραπεμφθεί σε δίκη ο Μάριος με τέτοια “στοιχεία”, χωρίς δηλαδή να υπάρχουν πραγματικά στοιχεία, ενώ άλλαζαν συνεχώς οι καταθέσεις των αστυνομικών για τα πραγματικά γεγονότα και ενώ οι αυτόπτες μάρτυρες και το φωτογραφικό υλικό δικαίωναν τον κατηγορούμενο και εξέθεταν τους κατηγόρους.
Το πρόβλημα, όπως το έθεσε και η εισαγγελέας που πρότεινε την αθώωση του Μάριου, είναι ότι “η δικαιοσύνη εξαπατάται όταν θέλει να εξαπατηθεί. Μπορεί να τυφλωθεί εκούσια”.
Αλλά αυτή η ηθελημένη “εξαπάτηση” σημαίνει κάτι που σχεδόν όλοι έχουμε πλέον αντιληφθεί: Ότι υπάρχουν μηχανισμοί που επιβάλλουν δικαστικές αποφάσεις και δικαστικοί λειτουργοί που τις αποδέχονται.
Και αυτοί οι μηχανισμοί, παρά τα όσα κατά καιρούς έχουν ειπωθεί, παραμένουν ακόμα αλώβητοι.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
*Πηγή: news247.gr
