Μετά το Eurogroup της Μάλτας, όπου τα «γεράκια» των υπερεθνικών θεσμών επέβαλαν μια ακόμα φορά τη θέληση τους στη μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, η τελευταία προσπαθεί να δικαιολογήσει την αποδοχή νέων οδυνηρών μέτρων, στο όνομα της β’ αξιολόγησης και παραμονής «πάση θυσία» στην ευρωζώνη, με τις γνωστές πρακτικές του εξωραϊσμού, της αποσιώπησης και παραπληροφόρησης του ελληνικού λαού.
Κούφιοι λεονταρισμοί, εθελοδουλία στα υπερεθνικά αφεντικά
Παρά τη γνωστή δήλωση πριν λίγο καιρό του πρωθυπουργού Α.Τσίπρα, ότι δεν θα δεχτεί «ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα», η κυβέρνηση έφτασε να δεχτεί ως τώρα, νέα μέτρα ύψους 3,6 δις για το 2019-20 (1,8 δις από την περικοπή συντάξεων και 1,8 δις από τη μείωση του αφορολόγητου) και την επίτευξη πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ για τουλάχιστον μια πενταετία (2018-22). Παράλληλα δεσμεύτηκε για την ιδιωτικοποίηση μονάδων της ΔΕΗ, ενώ τα «εργασιακά» (ομαδικές απολύσεις, συλλογικές συμβάσεις, περιορισμός δικαιώματος απεργίας, κά), παραμένουν μαζί με πολλά άλλα, στο πακέτο των προαπαιτούμενων της β’ αξιολόγησης.
Μετά τη νέα «κωλοτούμπα», η κυβέρνηση μέσω του υπουργού Οικονομικών Ε.Τσακαλώτος, μίλησε για «μέτρα που θα δυσαρεστήσουν το λαό», αλλά και για «μέτρα που θα ανακουφίσουν τους αδύναμους».! Παράλληλα κυβερνητικά στελέχη δεν χάνουν την ευκαιρία να μιλάνε ότι «περνάμε στη μετα–λιτότητα περίοδο» (αντιπρόεδρος, Γ.Δραγασάκης), ότι τα νέα μέτρα είναι «δημοσιονομικά ουδέτερα» (εκπρόσωπος Τύπου Δ.Τζανακόπουλος), ότι «δεν χρειάζεται κανένα επιπρόσθετο μέτρο, διότι τα στοιχεία δείχνουν ανάκαμψη της οικονομίας» (υπουργός Γ.Σταθάκης), κά.
Αλήθεια πως μπορεί να είναι «δημοσιονομικά ουδέτερα» τα μέτρα, όταν περικόπτονται συντάξεις (μείωση «προσωπικής διαφοράς» ως 300 € το μήνα), όταν αυξάνεται η φορολογική επιβάρυνση ιδιαίτερα σε χαμηλά εισοδήματα με τη μείωση του αφορολόγητου κατά 40% (από 8.636 σε 5.600) και όταν τα «πλεονάσματα» πρέπει να 7πλασιστούν από το 2018 σε σχέση με το 2016; Λένε, ότι υπάρχουν δεσμεύσεις για μείωση ΕΝΦΙΑ, μείωση συντελεστών φορολογίας για χαμηλά εισοδήματα και επιχειρήσεις (!), όπως επίσης μείωση συμμετοχής σε φάρμακα, κά. Ωστόσο αυτά θα γίνουν, εάν τα θελήσουν οι δανειστές και κυρίως μόνο στη θεωρητική περίπτωση που τα πλεονάσματα ξεπεράσουν το 3,5% του ΑΕΠ σε βάθος χρόνου. Ένας στόχος ουσιαστικά ανέφικτος κατά την ομολογία του ΔΝΤ, το οποίο για το 2019 εκτιμά «πλεόνασμα» μόλις 1,5% του ΑΕΠ.! Κατά συνέπεια τα νέα μέτρα είναι δεδομένα, ενώ τα λεγόμενα «ισοδύναμα» είναι απλώς για εφησυχασμό και εξωραϊσμό των «επώδυνων συμβιβασμών» της κυβέρνησης, ως συνέπεια της υποταγής στις εντολές των υπερεθνικών αφεντικών.
Η πολιτικής εξαθλίωσης του ελληνικού λαού
Από την έναρξη εφαρμογή των Μνημονίων, τα κρίσιμα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας, αντί να βρουν κάποια λύση, σταθερά επιδεινώνονται. Το δημόσιο χρέος ανέρχεται σε 320 δις (177% του ΑΕΠ) και δεν υπάρχει ελπίδα, με τις ασκούμενες πολιτικές, η μείωση του. Για το 2017 οι δαπάνες εξυπηρέτησης θα υπερβούν τα 15,5 δις, ενώ η δέσμευση για κάποια μελλοντική ρύθμιση παραπέμπεται αόριστα μετά το 2018, εφ’ όσον τηρηθούν τα προαπαιτούμενα.! Από την άλλη τα ιδιωτικά χρέη συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία. Τα κόκκινα δάνεια το α’ τρίμηνο του 2017 έφθασαν 110 δις, τα χρέη στο δημόσιο 94 δις και στα ασφαλιστικά ταμεία 30 δις.!
Από την άλλη η οικονομία από το δ’ τρίμηνο του 2016, κινείται σε τροχιά ύφεσης, η οποία συνεχίζεται το α’ τρίμηνο 2017, με μείωση κατανάλωσης, αύξηση «λουκέτων» σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις (814 περισσότερες από το άνοιγμα νέων), ενώ η ανεργία παραμένει σε εκρηκτικά επίπεδα ιδιαίτερα στους νέους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Citigroup, το ΑΕΠ το 2017 θα αυξηθεί μόλις 0,5% σε σχέση με τις προβλέψεις, Κομισσιόν και κυβέρνησης, που μιλούν για αύξηση 2,7%. Μια σημαντική απόκλιση στο ύψος του ΑΕΠ, θα κάνει πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη, την επίτευξη υψηλών πλεονασμάτων το 2017, με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση του αυτόματου κόφτη δημοσίων δαπανών (κυρίως μισθών-συντάξεων).
Οι παραπάνω εξελίξεις συνοδεύονται σε κοινωνικό επίπεδο, από εντατικές διαδικασίες φτωχοποίησης των λαϊκών στρωμάτων, συντριβής εργασιακών δικαιωμάτων, λεηλασίας δημόσιας περιουσίας και φυγής της νεολαίας σε άλλες χώρες. Οι μόνοι ωφελημένοι είναι η εγχώρια ολιγαρχία και οι δανειστές, καθώς και το εγχώριο μνημονιακό πολιτικό κατεστημένο (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρών, Χ.Α. κά), που με τη βοήθεια των κυρίαρχων media, εφαρμόζουν πολιτική παραμονής «πάση θυσία» στο «μαντρί» της ΟΝΕ, επιδιώκοντας την οικονομική και πολιτική ενσωμάτωση της χώρας στο ευρωσύστημα υπό την ηγεμονία της Γερμανίας. Οι ευθύνες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστιες, που συνειδητά σύρει τον ελληνικό λαό σε μια νέα «αιχμαλωσία της Βαβυλώνας», καταργώντας την εθνική και λαϊκή κυριαρχία και διασύροντας τις αξίες και τα οράματα της Αριστεράς, για εξυπηρέτηση των καιροσκοπικών της επιδιώξεων.
Μόνος ελπιδοφόρος δρόμος η αντίσταση και η ανατροπή
Η ενδεχόμενη συνέχιση της παραπάνω πορείας, μόνο σκοτεινό μέλλον διαγράφει για τον ελληνικό λαό. Ωστόσο ο ίδιος ο λαός δεν έχει πει τον τελευταίο του λόγο. Τα πολύμορφα κινήματα αντίστασης στις μνημονιακές πολιτικές (υγειονομικοί, ναυτεργάτες, αγρότες, εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, Εθνική Ασφαλιστική, κίνημα κατά των πλειστηριασμών, συνταξιούχοι, άνεργοι, κά), δείχνουν τον δρόμο, συγκρότησης ενός μεγάλου μετώπου αντιμνημονιακών, αριστερών, ριζοσπαστικών και πατριωτικών δυνάμεων, που θα λειτουργήσει ως όχημα ανάδειξης μιας λαϊκής κυβέρνησης, που θα εφαρμόσει πολιτική ρήξης με την ευρωζώνη, κατάργηση της λιτότητας, διαγραφής του χρέους, εθνικοποίησης τραπεζών, παραγωγικής ανόρθωσης και μείωσης ανεργίας, κά. Μια πολιτική που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση και θα ανοίξει ελπιδοφόρους ορίζοντας στο λαό και στη νεολαία.
