Τίποτα, πλέον, δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη από αυτή την κυβέρνηση. Το τελευταίο κατόρθωμά της σχετίζεται με την απαγόρευση της απεργίας ή για να το πούμε κομψά με τη δημιουργία αναχωμάτων για την κήρυξη της απεργίας. Είναι προφανές ότι το επικείμενο νομοθέτημα είναι αποτέλεσμα της απαίτησης τόσο του ΣΕΒ όσο και των δανειστών. Επιπλέον αποτελεί τη συνέχεια μιας σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής που περιλαμβάνει την περικοπή των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών δαπανών, την άγρια φορομπηχτική πολιτική, την ανεργία, τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και πολλά ακόμη.
Υπάρχουν στιγμές που μπροστά στην αγανάκτηση και τον θυμό που νιώθεις, αδυνατείς να βρεις λέξεις για αυτό που βιώνεις εσύ και οι γύρω σου. Επιστρατεύοντας όση ψυχραιμία μας έχει απομείνει και προσπαθώντας να σκεφτούμε ορθολογικά, καταθέτουμε τις παρακάτω σκέψεις:
1. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η απαγόρευση της απεργίας αφορά μόνο τα πρωτοβάθμια σωματεία και όχι τα δευτεροβάθμια και τα τριτοβάθμια. Πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα, αφού η πράξη έχει αποδείξει πως για να ληφθούν συνολικά μέτρα, ακολουθείται η τακτική της σαλαμοποίησης. Με άλλα λόγια η απαγόρευση της απεργίας θα ξεκινήσει από τα πρωτοβάθμια προκειμένου να αγκαλιάσει αργότερα και τις υπόλοιπες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
2. Επίσης, υποστηρίζεται πως είναι δημοκρατική διάταξη, αφού η λήψη της απόφασης θα γίνεται με το σύστημα της απόλυτης πλειοψηφίας. Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί! Πρώτα από όλα καμώνονται πως δεν ξέρουν ότι στους εργασιακούς χώρους η κήρυξη απεργίας αντιμετωπίζει μία τεράστια δυσκολία που έχει ένα όνομα: εργοδοτική τρομοκρατία. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουν απολυθεί εργαζόμενοι επειδή πρωτοστάτησαν στις απεργίες; Δεύτερο, αν τίθεται ζήτημα δημοκρατικής ευαισθησίας, τότε ας εφαρμόσουν την απλή και ανόθευτη αναλογική και στις βουλευτικές εκλογές. Ας θυμηθούμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές με 36,34% το οποίο μάλιστα φτάνει περίπου το 22%, αν το υπολογίσουμε με βάση τους εγγεγραμμένους.
3. Μεταπολιτευτικά, πολλές φορές επιχειρήθηκε να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας αλλά καμία κυβέρνηση δεν το κατάφερε (βεβαίως η απεργία απαγορεύτηκε από τη χούντα). Το κατάφερε όμως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζει να εξευτελίζει την έννοια της αριστεράς. Τον ενθουσιασμό του για αυτό το συριζαίικο κατόρθωμα εξέφρασε και ο Άδωνις Γεωργιάδης ο οποίος σύμφωνα με δική του δήλωση «δεν κρατιέται προκειμένου να ψηφίσει τη συγκεκριμένη διάταξη». Αυτό από μόνο του αρκεί για να δείξει το μέγεθος της κατάντιας της σημερινής κυβέρνησης.
4. Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως το δικαίωμα της απεργίας και η νομική του κατοχύρωση δεν είναι αποτέλεσμα της σκέψης κάποιου νομοθέτη, αλλά απόρροια σκληρών, αιματηρών και μακροχρόνιων αγώνων. Κάποιοι όχι μόνο ταλαιπωρήθηκαν αλλά έδωσαν τη ζωή τους ανυστερόβουλα για αυτό το δικαίωμα. Όλους αυτούς τους αγώνες και τους ποταμούς αίματος ο ΣΥΡΙΖΑ τους πετάει, τους λερώνει και τους ατιμάζει.
Είναι φυσικό κι επόμενο μεγάλα τμήματα των εργαζομένων να απογοητεύονται και να παθητικοποιούνται από τα «κατορθώματα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ωστόσο η απάθεια ακόμη και το εκτονωτικό σιχτίρισμα δεν αποτελούν λύση. Η λύση είναι, όπως και πάντα ήταν κι έτσι θα παραμείνει, οι μαζικοί οργανωμένοι λαϊκοί αγώνες. Κάποιοι θα επιμένουμε πεισματικά. Κάποιοι θα κρατάμε τις φωτιές αναμμένες κι έχοντας την ιστορική γνώση ξέρουμε ότι «θα έχει ο καιρός γυρίσματα».
—————–
και ένα σχετικό βίντεο με δηλώσεις της υπουργού Έφης Αχτσιόγλου
*Πηγή: kordatos.org
