Την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου, στις 11 το πρωί τοπική ώρα, πέθανε η Πρώτη Μπαλαρίνα (Prima Ballerina Assoluta) και διευθύντρια του Εθνικού Μπαλέτου της Κούβας (BNC), Αλίσια Αλόνσο, σε ηλικία 98 ετών.
Γεννήθηκε στην Αβάνα στις 21 Δεκεμβρίου 1920 ως Αλίσια Ερνεστίνα ντε λα Καριδάδ Μαρτίνες ντε Όγιο. Από 9 ετών άρχισε να χορεύει με τον Ρώσο δάσκαλο Νικολάι Γιαβόρσκι. Το 1938 άρχισε την καριέρα της στο Broadway και το 1940 στο Ballet Theatre της Νέας Υόρκης. Επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ, ίδρυσε το 1948 μαζί με το σύζυγό της Φερνάντο Αλόνσο τη σχολή χορού Αλίσια Αλόνσο, που από το 1959 ονομάστηκε Εθνική Σχολή Μπαλέτου της Κούβας. Στο ρεπερτόριο της ξεχωρίζουν οι ρόλοι της “Ζιζέλ” και του “Μαύρου Κύκνου”.
Η Αλόνσο συνήθιζε να χορεύει με κλειστά τα μάτια, γιατί είχε περιορισμένη όραση μετά από σοβαρές επεμβάσεις που έκανε στα μάτια της το 1943. Το 1972 οι γιατροί της είπαν ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψει το χορό για να σώσει ότι είχε απομείνει από την όρασή της, αλλά εκείνη αρνήθηκε.
Η μεγάλη Κουβανή χορεύτρια έλαβε το Εθνικό Βραβείο Χορού της Κούβας το 1998. Το 2000, το Συμβούλιο του Κράτους της Κούβας απένειμε στην Αλόνσο την υψηλότερη τιμητική διάκριση, το μετάλλιο της τάξης Χοσέ Μαρτί, και το 2015 μετονόμασε το Μεγάλο Θέατρο της Αβάνας σε Θέατρο Αλίσια Αλόνσο.
Μεταξύ των πολυάριθμων βραβεύσεων που δέχτηκε κατά τη μεγάλη διάρκεια της ζωής της ξεχωρίζουν η Έδρα Χορού Αλίσια Αλόνσο στο Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης (1993), το Χρυσό Μετάλλιο του Κύκλου Καλών Τεχνών της Ισπανίας και το Μετάλλιο της Τάξης των Τεχνών και των Γραμμάτων της Γαλλίας (1998), το βραβείο Πικάσο (1999) και ο τίτλος της πρέσβειρας Καλής Θελήσεως της UNESCO (2002) και του τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής από την κυβέρνηση της Γαλλίας (2003).
Ωστόσο, καμία βράβευση δεν συγκρίνεται με της σφραγίδα της ως μέγιστο παράδειγμα χορεύτριας στην Κούβα, μια αναγνώριση που θέτει ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων στις νεότερες χορεύτριες.
Η Αλίσια Αλόνσο ήταν το μεγαλύτερο σύμβολο μιας σχολής, μιας παράδοσης και μιας δέσμευσης στην τέχνη της πατρίδας.