Σώματα με Ιστορία πάντα ξεχωρίζουν στην περπατησιά
Στην εσωτερική εξορία των τελευταίων χρόνων
δεν υπάρχουν άλλες θέσεις
Τ ‘αντίσκηνα είναι γεμάτα αποσυρμένους
που κυνηγάνε ίσκιους.
Η θέση μας τώρα είναι στην άγονη γραμμή.
Με τους αφανείς ξυλοκόπους
τους ανυπότακτους των πόλεων
τους απελπισμένους με το ζαχαρί βλέμμα
με την Αντιγόνη ενάντια στον Κρέοντα.
Στέρξε λίγο και θα δείς
σώματα όρθια να περπατούν οπως παλιά
καταμεσήμερα να φωτίζουν άσημες φωνές
ίχνη άσβηστα
πολλά.
Είναι βλέπεις το θήλαστρο παλιό
μακρύς ο δρόμος
κι η ελπίδα ζωντανή ακόμη
μες στα φατνώματα των προπατόρων
και τα καλπάκια των καπεταναίων.
Ένα γλυπτό στην άκρη του δρόμου
κακοσυντηρημένο
αλλά άθικτο.