«Το ρωσικό κανάλι R.T. κρατάει απλώς έναν καθρέφτη στο πρόσωπο της αμερικανικής κοινωνίας… Το σκοτεινό μήνυμα διαπερνά σε βάθος».
M.K. Bhadrakumar, Asia Times, 3-12-17
[Για την έμμεση φίμωση του ρωσικού καναλιού R.T. στις ΗΠΑ, με το στίγμα του «οργάνου ξένης δύναμης», κρίνει σημαντικό να τοποθετηθεί ο διακεκριμένος συνεργάτης των «Τάιμς της Ασίας», πρώην στέλεχος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ινδίας και κατ’ επανάληψιν πρεσβευτής, τα άρθρα του οποίου αποτυπώνουν αλάνθαστη αξιολόγηση γεγονότων, οξεία παρατηρητικότητα των αποκαλυπτικών στοιχείων τους για αίτια, συνέπειες και εξελίξεις, μιαν ινδουιστική φιλοσοφημένη αυτοσυγκράτηση στις κρίσεις, που, σε συνδυασμό με την υψηλή καλλιέργεια του ανδρός, κάνουν την ανάγνωση των κειμένων του -πέραν της πολύτιμης ενημέρωσης- μιαν δυσεύρετη πνευματική εκδρομή από την επικράτεια της σκουπιδολογίας.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Ο «πόλεμος των ΜΜΕ» μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, που εκτυλίσσεται εδώ και ένα μήνα, μπορεί να μην κοπάσει σύντομα.
Όλα άρχισαν όταν το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε τον Σεπτέμβριο ότι το ρωσικό τηλεοπτικό κανάλι R.T. θα πρέπει να καταγραφεί σύμφωνα με τον Νόμο περί Καταγραφής Ξένων Πρακτόρων (του 1939).
Αυτός ο νόμος ορίζει ότι εκπρόσωποι συμφερόντων ξένων δυνάμεων «υπό πολιτική η ημι-πολιτική ιδιότητα», οφείλουν να αποκαλύψουν την σχέση τους με την ξένη κυβέρνηση και πληροφορίες για την δράση τους και τους οικονομικούς τους πόρους. Η νομοθεσία αποβλέπει να διευκολύνει την «αποτίμηση από την κυβέρνηση και τον αμερικανικό λαό των δηλώσεων και δραστηριοτήτων αυτών των προσώπων».
Ο Νόμος ψηφίστηκε αρχικά σαν φραγμός κατά της ναζιστικής προπαγάνδας, αλλά στράφηκε επιλεκτικά εναντίον χωρών τις οποίες οι ΗΠΑ θεωρούσαν ως αντιπάλους (όπως η πρώην Σοβιετική Ένωση).
Στις τελευταίες δεκαετίες ο νόμος εξειδικεύτηκε στο να θέσει υπό έλεγχο προαγωγούς συμφερόντων ξένων χωρών («λομπίστες») – ένα είδος χημειοθεραπείας για το κυνήγι υποβοσκόντων καρκινικών κυττάρων. Η μετά-Σοβιετική Ρωσία στοχοποιείται για πρώτη φορά, ενδεικτικά της αντιπαλότητας των δύο εθνών.
Η Μόσχα προειδοποίησε για την λήψη αντιποίνων, αλλά η Ουάσιγκτον επέμεινε και τελικά η RT, η οποία πράγματι αντλεί κρατική χρηματοδότηση, καταγράφηκε ως ξένο όργανο , εντός της ορισμένης προθεσμίας 13 Νοεμβρίου.
Η Μόσχα αντέδρασε αμέσως, περνώντας έναν νόμο αντίστοιχο με τον 80χρονο αμερικανικό και κάλεσε την «Φωνή της Αμερικής» και τους σταθμούς «Radio Free Europe και Radio Liberty» να συμμορφωθούν. Αμέσως η χορωδία των Δυτικών ΜΜΕ κατήγγειλε πως το Κρεμλίνο επιβάλλει λογοκρισία της ενημέρωσης στη Ρωσία.
Η στάση της Αμερικής αντικατοπτρίζει περισσότερο ένα αυξανόμενο συναίσθημα ανασφάλειας και άγχους στην σημερινή της κατάσταση εμφυλίου πολέμου.
Το αμερικανικό Κογκρέσο προχώρησε ένα βήμα περισσότερο την περασμένη εβδομάδα, αφαιρώντας από τους ρεπόρτερ της RT την άδεια εισόδου και παρακολούθησης των συνεδριάσεων των σωμάτων. Η RT δεν θα μπορεί πια να καλύπτει απ’ ευθείας τα καμώματα των Αμερικανών νομοθετών.
Το Κρεμλίνο δήλωσε πως είναι «εξαιρετικά απογοητευμένο» και πρόβλεψε πως θα προκύψει μια «συναισθηματική αντίδραση» από τους Ρώσους βουλευτές. Ο Πρόεδρος της ρωσικής Ντούμα (Βουλής), Βιατσεσλάβ Βολόντιν, δήλωσε πως μελετά «αντίστοιχα μέτρα».
Σε επίσκεψή του στη Ρώμη, ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, έδωσε ωστόσο μιαν πιο αμφίλογη απάντηση: «Μελετούμε την κατάσταση… Είμαι πεπεισμένος πως (η ενέργεια) είναι απολύτως απαράδεκτη για μια λίγο-πολύ σοβαρή, πολιτισμένη χώρα. Δεν μπορώ να πω τώρα ποια θα είναι η απάντησή μας, αλλά δεν θα ήθελα να μπούμε στην κούρσα των απαγορεύσεων, που θα βλάψουν τα μέσα ενημέρωσης όσο και τον κόσμο που περιμένει να μάθει από τα ΜΜΕ τι συμβαίνει στον κόσμο».
Ο Λαβρόφ είναι ένα γέρικο άλογο του πολέμου. Έχοντας ζήσει και υπηρετήσει επί δεκαετίες τόσο ως Σοβιετικός όσο και ως μετά-Σοβιετικός διπλωμάτης στις ΗΠΑ, αντιλαμβάνεται προφανώς ότι αυτός ο πόλεμος δεν είναι σαν της Συρίας ή του Αφγανιστάν. Η Ουάσιγκτον εσκεμμένα προκαλεί την Μόσχα, σπρώχνοντας ολοένα περισσότερο την RT να αποσυρθεί στην Ευρασία.
Είναι ένας άνισος πόλεμος. Ακόμη και αν οι Ρώσοι ρίξουν τα αμερικανικά κανάλια στις παγωμένες θάλασσες, δεν πρόκειται να βλάψουν τα αμερικανικά συμφέροντα.
Επιπλέον, οι Ρώσοι δεν εξαρτώνται πια από την Φωνή της Αμερικής και τα Radio Liberty – Radio Free Europe για εναλλακτικές ειδήσεις. Τέτοια αμερικανική προπαγάνδα σκοντάφτει σε σφαλισμένα ακουστικά τύμπανα. Η δημοτικότητα του Προέδρου Πούτιν ξεχειλίζει τα 80%. Του φτάνει να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του στις εκλογές του Μαρτίου και είναι τελειωμένη υπόθεση.
Αντίθετα η R.T. χτυπά το αμερικανικό Κατεστημένο εκεί που πραγματικά πονάει. Το εκπληκτικό με την R.T. είναι ότι δεν χρησιμοποιεί μόνο αμερικανικών πηγών πληροφορίες αλλά και την τεχνική των αμερικανικών ΜΜΕ στην σοβιετική περίοδο. Η R.T. απλώς κρατάει έναν καθρέφτη στο πρόσωπο της αμερικανικής κοινωνίας –στην οικονομία της, στην πολιτική, στον πολιτισμό και στον αθλητισμό. Και η εικόνα που οι Αμερικανοί βλέπουν να αντικατοπτρίζεται είναι και πνευματικά ερεθιστική και συναισθηματικά βαρύνουσα. Το σκοτεινό μήνυμα διαπερνά σε βάθος.
Η R.T. προβάλλει ζωντανά την βία στην αμερικανική κοινωνία, τις ρατσιστικές διακρίσεις και την σκληρότητα απέναντι στην φτώχεια και στους «αποτυχημένους», μαζί με το αργυρώνητο και τον εκφυλισμό του αμερικανικού δημόσιο βίου. Αντίθετα με την Σοβιετική εποχή, όταν το Κρεμλίνο έπνιγε την ελευθερία και την δημιουργικότητα των ΜΜΕ και ξεφούρνιζε προπαγάνδα πρωτόγονη στα όρια του κωμικού , η R.T. έχει εκπομπές κλασικής τάξεως.
Έχει εξαιρετικά επαγγελματικό προσωπικό, που συγκρίνεται με οποιοδήποτε πρώτης κατηγορίας Δυτικό Τηλεοπτικό Οργανισμό από την άποψη του διανοητικού επιπέδου, της ευρυμάθειας και του λεπτού πνεύματος. Και δεν νοιάζεται το παράπαν για τις εισπράξεις. Δεν είναι επομένως εκπληκτικό ότι στα δώδεκα χρόνια από την ίδρυσή της ανεβαίνει συνεχώς στην κλίμακα δύναμης, κερδίζοντας την συμπάθεια και εμπιστοσύνη παγκόσμιων ακροατηρίων και ειδικότερα Δυτικών. Αρκετά για να κατανοηθεί το στρατηγικό συμφέρον της Μόσχας για την παρουσία και άνθηση της R.T. στο γόνιμο έδαφος της Αμερικής!
Σε μιαν φιλοσοφική υποσημείωση, δεν είναι θλιβερό ότι τα πράγματα έφθασαν έτσι ώστε μια χώρα που καυχάται για το Άγαλμα της Ελευθερίας να είναι στην πραγματικότητα τόσο μισαλλόδοξη;
Η στάση της Αμερικής εκφράζει περισσότερο ένα αίσθημα ανασφάλειας και άγχους στην σημερινή της κατάσταση εμφυλίου πολέμου, με τις ηγετικές ελίτ να αλληλοσπαράσσονται και την υπερδύναμη να υποχωρεί ανελέητα από την παγκόσμια σκηνή. Βασικά η R.T. απειλεί το ηθικό και την αυτοεκτίμηση των ΗΠΑ.
