Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, ακόμα και στην Τουρκία του Ερντογάν, ή σε οποιαδήποτε άλλη πολιτική περίοδο της Ελλάδας και όχι τη σημερινή του “βαθέως συστημικού σκότους” και αν ασκείτο μια νέα, για πολλοστή φορά, καθαρά πολιτική δίωξη για κινηματική δράση σε ένα ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, επί πολλές θητείες βουλευτή, πρώην υπουργό και πρώην πρόεδρο κόμματος, όπως ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, θα είχαν αντιδράσει και οι πέτρες ακόμα και όσοι πρωτοστάτησαν από το πολιτικό κατεστημένο, πρώην και νυν, στις διώξεις του, δεν θα ήξεραν που να κρυφτούν.
Και αυτά πολύ περισσότερο που, πρώτον, η αυθαίρετη και αστήρικτη δικαστική δίωξη κατά του Παναγιώτη Λαφαζάνη ασκείται για τη δράση του ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, σε μια φάση μάλιστα που “θεσμοί” και κυβέρνηση μαγειρεύουν την εξαέρωση από την 1η Μαΐου και των τελευταίων ιχνών προστασίας της πρώτης κατοικίας. Και δεύτερον γιατί η δίωξη κατά Λαφαζάνη ασκείται προκλητικά, κυνικά, με αηδιαστικό φανατισμό και περιφρόνηση των κοινών λαϊκών αισθημάτων, εν μέσω κρίσης κορονοϊού με τις γνωστές απαγορεύσεις και στην καρδιά της Μεγάλης Εβδομάδας, την Μεγάλη Πέμπτη!
Ο μεγαλύτερος εγκληματίας να ήταν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θα υπήρχε τουλάχιστον σεβασμός στις περιστάσεις και τα θρησκευτικά αισθήματα των πολιτών.
Βλέπετε, όμως, η σπουδή στην ανάκριση και δίωξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη και η περιφρόνηση του λαϊκού αισθήματος, επιβάλλονται στην περίπτωση γιατί ο Π. Λαφαζάνης δεν πρόδωσε τη χώρα, δεν ξεπούλησε τις πολιτικές του δεσμεύσεις, δεν έκλεψε ούτε κατέστρεψε αυτόν τον τόπο, ώστε να συνεχίζει να μεσουρανεί να στρογυλλοκάθεται σε βουλευτικές και υπουργικές καρέκλες και να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα εις υγείαν όλων εκείνων που βλέπουν τη ζωή τους καθημερινά να χειροτερεύει και να μην υπάρχει φως στον ορίζοντα.
Για αυτό και αν ρίξει κανείς μια ματιά στον Τύπο, στις τηλεοπτικές ειδήσεις και στα ενημερωτικά site επικρατεί “άκρα του τάφου σιωπή” για τη δίωξη μεγαλοβδοματιάτικα του Παναγιώτη Λαφαζάνη πλην ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων. Και αυτή η άκρα του τάφου σιωπή γίνεται πιο εκκωφαντική όταν βλέπει κανείς αστειότητες και κινήσεις φθηνού εντυπωσιασμού στην πολιτική και δημόσια ζωή της χώρας να αποκτούν μια τεράστια δημοσιότητα και να βομβαρδίζουν με αποχαύνωση την κοινή γνώμη.
Ο λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά είναι απλούστατος και νομίζω πολύ κατανοητός από κάθε πολίτη με στοιχειώδη πολιτική νοημοσύνη.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι απλώς επικίνδυνος για ένα σύστημα που παρακμάζει και σαπίζει, επικίνδυνος, επίσης, για να κάνει “ριφιφί” στο Νομισματοκοπείο, όπως ψευδώνυμα ονόμασε το κατεστημένο τον αληθινό εφιάλτη του: μια ανεξάρτητη Ελλάδα που θα πάψει να κηδεμονεύεται από τη γερμανοαμερικανοκρατία και τους εγχώριους υπάλληλους της.
Άρης Δημητρίου
