Ψηλαφίζοντας το πολιτικό κενό
Το 2010 ο ιδεολογικός χώρος της μεγάλης δημοκρατικής πατριωτικής παράταξης, ακολουθώντας τον Γιώργο Παπανδρέου, προσέκρουσε στα βράχια των μνημονίων του, συρρικνώθηκε και διαλύθηκε συκοφαντούμενος και λοιδωρούμενος!
Οι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι τότε κινήθηκαν με επιταχυνόμενη κίνηση προς τον αντιμνημονικό ΣΥΡΙΖΑ ο κατέκτησε και σταδιακά ηγεμόνευσε αυτό τον χώρο. Ένας χώρος συγγενής του που ξεκινά από της παρυφές της αριστεράς έως την σοσιαλδημοκρατία.
Με την ψήφιση του Μνημονίου απο τον ΣΥΡΙΖΑ τα φώτα έπεσαν πάνω στην διάσπαση του από τα αριστερά την Λαϊκή ενότητα και αργότερα στην νέα διάσπαση αυτής, την Πλεύση ελευθερίας .
Κι αν εξαιρέσουμε αυτους που έμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνήσουν, λίγη προσοχή δόθηκε στους 650.000 ψηφοφόρους που απείχαν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 και συνεχίζουν να μην εμφανίζονται ούτε στα αριστερά. αλλά ούτε και στα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ .
Η πολιτική αναμέτρηση που διεξάγεται από τότε στο πολιτικό χάρτη είναι σε τρία διαφορετικά σημεία
- Μια μάχη στα αριστερά πολιτικού χάρτη η οποία περιστρέφεται γύρω την αυθεντικότητα της αριστερής και γνήσιας έκφρασής του αντιμνημονίου. Μια μάχη στην οποία ο ευρωπροβληματισμός υπάρχει αλλά ως τμήμα ενός μάλλον «ριζοσπαστικού» σχεδιασμού. Για αυτό ίσως δυσκολεύεται να διαχυθεί στην μεγάλη δημοκρατική πατριωτική παράταξη και να εμπνεύσει.
- Μια δεύτερη, αδυσώπητη, αποκρουστική και αβυσσαλέα μάχη περιθωρίων, μαίνεται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μια μαχη η οποία έχει μειώσει δραματικά τις προσδοκίες του Λαου από την πολιτική τάξη.
- Και μια τρίτη μάχη στο μνημονικό χώρο του ΠΑΣΟΚ- ΔΗΣΥ -ΠΟΤΑΜΙ -κλπ, για το ποιος θα ηγηθεί της προσπάθειας συλλογής ψήφων για να στηριχτεί ένας νέος γύρος λιτότητας και μνημονίων. Αυτό έγινε τρεις φορές ως τώρα.
Η μεγάλη δημοκρατική πατριωτική παράταξη, ο τεράστιος αυτός αντιμνημονιακός όγκος ψηφοφόρων που κινείται στην κεντροαριστεράμ παραμένει ανέκφραστος, δημιουργώντας ένα αντίστοιχο πολιτικό κενό.
Στις τελευταίες εκλογές -όπως ειπώθηκε- απείχε μαζικά, ενώ και όλη η προσπάθεια του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ σήμερα στοχεύει στον να τον ενεργοποιήσει σε αντιδεξιά κατεύθυνση.
Παρατηρούμε ακόμη ότι η σύγκρουση με το σκληρό ρεαλισμό του ευρώ διαλύει τους μύθους και βοηθά ο χώρος αυτός να θυμηθεί το πατριωτικό στοιχείο που έχει στο εσωτερικό του και εμπεριέχεται στον ευρώπροβληματισμο!
Είναι αλήθεια ότι για δεκαετίες αυτός ο λαός έμαθε να πιστεύει στο ευρωπαϊκό όραμα. Στο βωμό αυτό οι ηγεσίες της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης ξεχάσαν εντελώς τα λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου και το σύνθημα «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες».
Ηγεσίες και στελέχη οδήγησαν στην λήθη τα ζητούμενα της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη που μιλούν για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική απελευθέρωση. Κατέληξαν ηγούμενοι της εθνικής υποτέλειας, της απαξίωσης του λαϊκού παράγοντα και της κοινωνικής υποταγής σε ξένους και ισχυρούς αφέντες! Υιοθετώντας άκριτα τον ευρωπαϊσμό ως εκσυχρονισμό και τις μεταρρυθμίσεις ως πρόοδο, οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή και το ευρω εφιάλτη που βιώνουμε.
Σήμερα ο πολιτικός λόγος η πολιτική σκέψη που παράγουν ετεροπροσδιορίζεται μεταξύ του Αντι Δεξιου και του αντι ΖΥΡΙΖΑ ενώ είναι πάντα πρόθυμοι να στηρίξουν κάποιο μνημόνιο αν χρειαστεί.
Ψηλαφίζοντας το πολιτικό κενό βλέπουμε ότι βασικές άξιες της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης δεν προϋποθέτουν τον ευρωπαϊσμό για να εκφραστούν και να υπάρξουν.
Αντιθέτως στην εφαρμογή τους διαμορφώνουν μια τάξη και έναν λαό χειραφετημένων πολιτών, με ενδογενές σχέδιο για την χώρα.
Σχέδιο πολιτικό και εφικτό που υπερβαίνει τον ευρωπαϊσμό διεκδικώντας να επιβάλει και να το εφαρμόσει σε δημοκρατικές συνθήκες..
- Η εθνική κουριαρχία
- Ο κοινωνικός διάλογος,
- Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις
- Η μεταρρύθμιση του καπιταλισμού προς όφελος του ανθρώπου και όχι το αντίθετο
- Η μετριοπάθεια και η κοινή λογική
- Η αξιοκρατία
- Το κοινωνικό μέρισμα
- Η κοινωνική ειρήνη
- Η λαϊκή κυριαρχία
- Ο κενσυανισμόςκαι η διαμόρφωση εθνική στρατηγική στην οικονομία
- Ο έλεγχος των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας
- Ο οικονομικός πατριωτισμός
- Ο προστατευτισμός
- Η απόρριψη της προτεσταντικής λιτότητας και του ευρώ
- Ηδιαγραφή και ο έλεγχος του χρέους
- Η πολιτισμική ταυτότητα
- Το κράτος δικαίου στη συγκεκριμένη ιστορική μορφή του,
- Η αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία,
- Η κατάργηση των οικονομικών ανισοτήτων
- Το περιβάλλον ίσων ευκαιριών
- Η ανάπτυξη
- Η μάχη κατά των εκάστοτε ελιτ για περισσότερη ελευθερία ισότητα δικαιώματα και δημοκρατία
- Η πλήρης απασχόληση,
- Η κοινωνική ενσωμάτωση
- Το κράτος πρόνοιας
- Η ευημερία
- Ο άνθρωπος στο κέντρο του κόσμου των ιδεών
Όλα αυτά αποτελούν όχι μόνο συνθήματα αλλά και σχέδιο. Είναι μια συνολική θέση η οποία σήμερα δεν εκφράζεται
Το πολιτικό κενό βρίσκεται στου ψηφοφόρους που σήμερα πνίγονται
- μέσα στην φιλοευρωπαική ακροδεξιά του Βορίδη και του Σαμαρά
- στις νεοφιλελεύθερες εξαλλοσύνες του Αδωνη και των κατά καιρούς αντιπάλων του
- στο δουλικό ευρωπαϊσμό της Φωφης του Καμίνη και του «Ποτάμη»
- και τους «απρόθυμους» νέο μνημονιακούς του Τσιπρα και του Παπαδημούλη.
Όλοι αυτοί είναι ευρωπαϊστές. Κι αυτός ο λαός θέλει απλά την χώρα μας πίσω!
