Στη βάση της “αμοιβαίας ωφέλειας (win-win)” ζήτησε να επιλυθούν οι “εκκρεμότητες” μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ο πρωθυπουργός της τελευταίας Γιλντιρίμ (κεραυνός).
Ελάχιστοι αντιλήφθηκαν την ουσία του προσανατολισμού, πέραν της “κομψότητας” και του “λογικοφανούς” της διατύπωσης.
Ο Γιλντιρίμ στην πραγματικότητα με αυτήν την περίτεχνη φράση απέφυγε την πραγματική βάση των ελληνοτουρκικών ζητημάτων. Και από νομική καθαρά που είναι, θέλησε να την μετατοπίσει σε πολιτική.
Αυτό σημαίνει απλώς παράκαμψη του διεθνούς δικαίου και συγκεκριμένα του Δικαίου της Θάλασσας, για τις θαλάσσιες οριοθετήσεις στο Αιγαίο και ανάδειξη των τελευταίων σε καθαρά πολιτικά ζητήματα που πρέπει να λυθούν με αμοιβαία ωφέλεια, η οποία ασφαλώς εμπερικλείει το “συσχετισμό δύναμης” και την ισοκατανομή του Αιγαιακού χώρου, κάτι στο οποίο η Τουρκία εμμένει με φανατισμό.
Το τραγικό είναι ότι ο Τσίπρας αλλά και το καθεστωτικό μπλοκ είτε δεν πήραν χαμπάρι είτε έκαναν την “πάπια”, ως συνήθως, απέναντι στην πρόκληση Γιλντιρίμ.
Με αυτές τις τακτικές, στρατηγικές θα λέγαμε, έχουμε φτάσει στο σημείο το Αιγαίο να είναι “ρευστοποιημένο” και να ισχύει το λεγόμενο “Πρωτόκολλο της Βέρνης”.
