Φράγκος Φραγκούλης: ο ΝΑΤΟικός στρατηγός του μεγάλου ΝΑΙ!
Οι 3 ΝΑΤΟϊκές γραμμές και η Αριστερά.
Ο κεντρικός ομιλητής του συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη είναι συνήθως γνωστός για τις «ακραίες, τουρκοφαγικές» του θέσεις. Λίγοι θυμούνται και μια άλλη πλευρά των πολιτικών του παρεμβάσεων.
«Θλίβομαι, διότι με ανευθυνότητα και αμετροέπεια της συγκυβέρνησης διασύρεται η πατρίδα μας και οι Έλληνες διεθνώς, ενώ οδηγούμεθα σε ατραπούς δύσκολες με αβέβαιο μέλλον και την πλήρη πτωχοποίηση συνεπεία της εγκληματικής ανευθυνότητας αυτών που εξαπάτησαν με έωλες και ψευδείς υποσχέσεις και έχουν υφαρπάξει τη ψήφο του ελληνικού λαού.
Επιβάλλεται, όσο ποτέ άλλοτε, οι Έλληνες να αποφασίσουν με σύνεση και ψυχραιμία, για την επιβίωση μας ως έθνους μέσα στην Ευρώπη με ένα ηχηρό ΝΑΙ την Κυριακή!»
Ήταν φυσικά οι δηλώσεις του το καλοκαίρι του 2015, σε σχέση με το δημοψήφισμα.
Υπενθυμίζεται πως επιστολή υπέρ του «ναι» είχαν υπογράψει τότε 65 ανώτεροι και ανώτατοι απόστρατοι στρατιωτικοί (ανάμεσα στους οποίους και οι επίτιμοι αρχηγοί ΓΕΕΘΑ Ι. Βερυβάκης, Δ. Σκαρβέλης, Δ. Γράψας, οι επίτιμοι αρχηγοί ΓΕΝ Ε. Λαγάρας και Ηρ. Δρίκος και οι επίτιμοι αρχηγοί ΓΕΑ και ΑΤΑ Βασίλειος Κλόκοζας, Κωνσταντίνος Χίου, Βασίλειος Κατσιαντώνης, και Ιωάννης Πατσαντάρας).
Απόδειξη όχι μόνο του μύθου της «μη παρέμβασης του στρατού στις πολιτικές εξελίξεις» στη χώρα μας, αλλά και του πόσο οριακά είχε ετοιμασθεί το καθεστώς να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο μιας λαϊκής βούλησης εκτός «ελέγχου και συμφωνηθέντων».
Η επιλογή του Φράγκου Φραγκούλη, σαν κεντρικού ομιλητή στο συλλαλητήριο δεν είναι μόνο συμβολική. Συμβολική του γεγονότος ότι στη χώρα μας «εθνικισμός-πατριδοκαπηλία-δοσιλογισμός» αποτελούσαν διαχρονικά αδιαίρετη εικόνα.
Είναι και ουσιαστική.
Η επιλογή του ΝΑΤΟ για τα Βαλκάνια είναι η μετατροπή σε ΝΑΤΟικά προτεκτοράτα όλων των χωρών τους.
Το «διαίρει και βασίλευε», μέσω της ενίσχυσης ελεγχόμενων υπό του ΝΑΤΟ εθνικισμών, σε μια περιοχή πολύπαθη ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν , μόνο δύσκολο έργο δε φαντάζει.
Πρόσφατα δολοφονήθηκε ο επικεφαλής της σερβικής κοινότητας του Κοσόβου και ανατινάχθηκαν τα γραφεία της σερβικής μειονότητας στη Σκόντρα.
Το ΝΑΤΟ στη χώρα μας δε παίζει μόνο τη γραμμή του «ρεαλισμού» (κυβέρνηση-επίσημο καθεστώς). Παίζει και τη γραμμή του «τουρκοφάγου» εθνικισμού (ας θυμηθούμε το πάλαι πότε Δίκτυο 21– την αντίληψη ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει ο τοποτηρητής των ΝΑΤΟικών συμφερόντων στη περιοχή). Ειδικά τώρα που οι αντιθέσεις ΝΑΤΟ-Τουρκίας χρειάζονται συνεχή εξισορρόπηση, ένας «τουρκοφάγος στρατηγός» μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμος. Παίζει και τη γραμμή του «ροζ κοσμοπολιτισμού» (στη Μπουτάρειον εκδοχή και όχι μόνο), ώστε να διεμβολίζει από τα «αριστερά» κάθε εναλλακτική στο καθεστώς λογική.
Απέναντι στις 3 ΝΑΤΟικές γραμμές η αριστερά θα πρέπει να ορθώσει τη δική της ατζέντα. Σε μια χώρα όπου ταξικό-κοινωνικό-εθνικό συνδέονται διαλεκτικά, η αριστερά οφείλει να αναζητήσει στις ΕΑΜικές της ρίζες μια γραμμή σταθερά ταξική-αντιιμπεριαλιστική.
Με μέτωπο στον εθνικισμό, μέτωπο στο «ρεαλισμό», μέτωπο στον κοσμοπολιτισμό, να διαμορφώσει τη δική της πρόταση και –το κυριότερο- να πάρει πολιτικές και κινηματικές πρωτοβουλίες.
Με κεντρική γραμμή «Kαμία συμφωνία με τη FYROM υπό ΝΑΤΟική κηδεμονία» και «Έξω το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια-Ειρήνη στη περιοχή – Μέτωπο σε κάθε αλυτρωτισμό» και αντίστοιχες κινήσεις σε κάθε επίπεδο μπορεί. Μπορεί –έστω και αργά- να διεκδικήσει την ιστορική της θέση στις εξελίξεις που έρχονται.
