Η κυρία Καϊλή χρησιμοποίησε στην Ευρωβουλή τη λέξη «εθνολαϊκισμός». Συγκινήθηκα. Είναι αξιέπαινο να εκφράζεται κανείς με καλολογικά στοιχεία. Ποια άλλη λεξούλα θα μάθουμε αύριο;
κοάζοντος βατράχου και η προσοχή μας εστιάζει στον 20ό αιώνα. Μνήμη χρυσόψαρου για τα 3.000 προηγούμενα, αφελής(;) προσέγγιση στα τελευταία 100 χρόνια. Διότι στα πράγματα που εστιάζει με τη «νέα» πρόταση η Ιστορία (καπιταλισμός, εργατικό κίνημα, εκσυγχρονισμός κ.τ.λ.) εστιάζει εδώ και δεκαετίες η Κοινωνιολογία!
Το κολπάκι είναι προφανές: εισάγουμε ολίγην Κοινωνιολογία και εξαερώνουμε σχεδόν το όλον της Ιστορίας. Ολοκληρώνεται έτσι μια μακρόχρονη προσπάθεια (επί «εκσυγχρονισμού», επί νεοφιλελευθερισμού και επί Αριστεράς του Τσίπρα) εξοστρακισμού της μνήμης από την εκπαίδευση. Προσωπικώς νιώθω πλέον παράλυτος μπροστά στην επιμονή και την ισχύ εκείνων
που εφαρμόζουν στα ελληνικά γράμματα τις ντιρεκτίβες Σόρος-Γιωργάκης-Τζεμ σάρας μάρας και του κακού συναπαντήματος. Ομως, ποιος νοιάζεται; Ελάχιστοι – κι αυτοί αντιμετωπίζονται ενίοτε με καχυποψία ή, ακόμα χειρότερα, συκοφαντούνται, κυρίως ως εθνικολαϊκιστές – και άλλα, που τώρα πασχίζει να μάθει η κυρία Καϊλή, ώστε να εκφρασθεί εκ νέου με νέα καλολογικά στοιχεία στα ευρωπαϊκά… φόρα!
Ευτυχώς, δεν δείχνουν την ίδια καχυποψία όλο και περισσότεροι πολίτες, άλλοι αηδιασμένοι πλέον με όσους προσάπτουν λαϊκισμό στον λαό και άλλοι επειδή επιτέλους ψυλλιάζονται ότι κάποιον λάκκο (για μνήμα) έχει η «αριστερή» φάβα, στην οποίαν περιέργως τόσον αρέσκεται η εξουσία.
Για παράδειγμα. Τώρα που στην απέναντι πλευρά «της θάλασσας που δεν έχει σύνορα» (Τσίπρας) βρωμάει μπαρούτι, βγαίνουν Τούρκοι οφικιάλιοι και κατηγορούν τους Ελληνες «ότι έσφαζαν τους Τούρκους κι έκαιγαν τα τζαμιά τους». Γιατί
να μην το πουν; Δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι που λέμε ότι οι Ελληνες έσφαζαν τους Τούρκους στην Τριπολιτσά; Το γεγονός ότι οι δικοί μας τζουτζέδες δεν έχουν κατηγορήσει ακόμα τους Ελληνες για τη σφαγή των Αρμενίων στην Ανατολία οφείλεται στην
αδυναμία της επιστήμης να κάνει τις πατσαβούρες τροχόσπιτα.
Αν και, οσονούπω, κι αυτό θα γίνει κατορθωτό: Αίφνης το «καθεστώς Ασαντ» (ξανά «καθεστώς» ο Ασαντ) βομβάρδισε παιδιά και αμάχους στη Συρία. Και άρχισε η «καμπάνια» (ήδη βρισκόμαστε στην τρίτη μέρα) σε όλον τον παγκόσμιο τηλεοπτικό ιστό. Η ίδια μονότονη προπαγάνδα. Η ίδια σιχαμένη χειραγωγούμενη δημοσιογραφία: ο Ασαντ βομβαρδίζει αμάχους – οι Αμερικανοί ποτέ. Ο Ασαντ «ρίχνει χημικά», ο Σαντάμ «είχε χημικά».
Τώρα, το ερώτημα «γιατί να χρησιμοποιήσει χημικά ο Ασαντ σε μια στιγμή που βρίσκεται στα πάνω του;» δεν πρέπει να απασχολήσει κανέναν μας, διότι όλοι είμαστε κρετίνοι.
Προς κρετίνους λοιπόν απευθυνόμενη η «Liberation», κυκλοφόρησε με ένα μαύρο ή μάλλον φαιό εξώφυλλο, στο οποίον αποτυπώνονται νεκρά παιδιά με τίτλο «Τα παιδιά του Ασαντ». Παραδόξως η ίδια εφημερίδα δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ με ανάλογο εξώφυλλο και τίτλο «Τα παιδιά του Ομπάμα» ή του Μπους ή του Μπλαιρ, διότι, ως γνωστόν, η Δύση δεν έχει ποτέ σκοτώσει παιδάκια, ούτε καθημερινώς σκοτώνει παιδιά και αμάχους στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Παλαιστίνη, στη Γιουγκοσλαβία, στη Λιβύη, στο Σουδάν, στη Σομαλία, στη Μαύρη Αφρική, στην Ουκρανία – πουθενά η Δύση
δεν έχει σκοτώσει παιδάκια, ώστε να συγκινηθεί η «Λιμπερασιόν» και να γίνουμε όλοι «Σαρλί Εμπντό».
Τίποτα! Αυτού του είδους τα ΜΜΕ απλώς έχουν ξεκινήσει για μιαν ακόμα φορά την προπαγάνδα που χρειάζονται ως προκάλυψη οι στρατιωτικές επιχειρήσεις – κάτι ετοιμάζει πάλι η Δύση στη Συρία κι ως εκ τούτου άρχισαν πάλι να κλαίνε οι κροκόδειλοι για όσους σκοτώνουν…
Αλλά, εκτός από αποκρουστικό, το πρόσωπο της Δύσης (των κυρίαρχων δυνάμεων στη Δύση) είναι και γελοίο. Οπως το πρόσωπο που μας έδειξε η εκ Ρουμανίας ορμώμενη επίτροπος κυρία Κορίνα Κρέτσου. Ητις «απαντώντας» στον κ. Καραθανασόπουλο (ΚΚΕ) και στην κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, στον μεν έναν είπε ότι επί κομμουνισμού στη χώρα της είχαν μόνον δύο ώρες τηλεόραση την ημέρα, ενώ κάλεσε την πρώην πρόεδρο της Βουλής, αν θέλει να δει τι εστί φτώχεια, να επισκεφθεί τη χώρα της,
Δηλαδή, μετά κοντά 30 χρόνια καπιταλιστικό παράδεισο η Ρουμανία παραμένει φτωχή; Κι αν η Ρουμανία είναι φτωχή, οφείλουμε εμείς οι Ελληνες να κάνουμε φτωχή και την Ελλάδα; Τι είναι αυτή η εξίσωση προς τα κάτω; Ωδή στον κρετινισμό
ή τροπάριο υπέρ των αφεντικών (της κυρίας Κρέτσου);
Ο σοσιαλισμός στη Ρουμανία υπήρξε μια δικτατορία του Τσαουσέσκου και είναι μεγάλο κατόρθωμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 63% των Ρουμάνων σήμερα να νοσταλγεί εκείνο το σύστημα (στην πραγματικότητα, το 80-85% όλων όσοι το έζησαν).
Αυτή η Ενωση που με τέτοιον κυνισμό και συνάμα ηλιθιότητα στρέφεται κατά των λαών της, θα έχει την τύχη της Ιεράς Συμμαχίας (παρ’ ότι ούτε αυτή η Ιστορία θα διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία).
Αλλωστε, η ιστορία στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, υπάρχει το «αφήγημα».
Το αφήγημα του Καρανίκα.
Το αφήγημα του Μπαρμπούτσαλου.
Δώδεκα φορές έχουν κόψει τις συντάξεις, δώδεκα φορές έχουν κόψει την ύλη της Ιστορίας. Βεβαίως, ο κ. Κώστας Γαβρόγλου νίπτει τας χείρας του, λέγοντας ότι πρόκειται απλώς για μια εισήγηση και όχι για μια απόφαση – με άλλα λόγια, απλώς προετοιμάζεται το έδαφος.
Για το αφήγημα της ταξικής υποταγής και της εθνικής αποσάθρωσης.
Φαίνεται παράδοξη, αλλά παράδοξη δεν είναι η ταύτιση του ακροδεξιού αναθεωρητισμού με τον ψευτοαριστερό αναθεωρητισμό. Για τους ακροδεξιούς αναθεωρητές το Ολοκαύτωμα είναι ένα αφήγημα των Εβραίων. Για τους ψευτοαριστερούς αναθεωρητές ο πατριωτισμός είναι ένα αφήγημα του εθνικισμού.
Και τα δύο αφηγήματα επικρατούν στον βαθμό που η βλακεία στην οποίαν απευθύνονται και την οποία ενεργοποιούν είναι αήττητη. Και γίνεται
αήττητη διά της επαναλήψεως. Πάρτε για παράδειγμα έναν Χρυσαυγίτη. Ο,τι και να του πεις, επαναλαμβάνει την κασέτα του – έχει γίνει ο ίδιος η κασέτα του. Το ίδιο και εκείνος που επαναλαμβάνει ότι οι Ελληνες έσφαξαν τους Τούρκους στην Τριπολιτσά, αντί να τους ραίνουν με τριαντάφυλλα – όπως κάνουν οι καθωσπρέπει επαναστάτες. Το
αφήγημα του κρετίνου δεν χρειάζεται καμιάν απόδειξη, χρειάζεται απλώς τον κρετίνο του…
*Πηγή: enikos.gr
