Διακατεχόμενη δημόσια δασική έκταση, που έχει κριθεί υπέρ του Δημοσίου, είναι το οικόπεδο, στο οποίο έτρεξαν να σωθούν και τελικά βρήκαν τραγικό θάνατο είκοσι επτά άνθρωποι, ανάμεσα τους και μικρά παιδιά, στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι.
Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Σωκράτης Φάμελλος, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιώργο Σταθάκη και τον υπουργό Εσωτερικών, Πάνο Σκουρλέτη, δήλωσε πως το συγκεκριμένο κομμάτι γης είναι χαρακτηρισμένο ως ζώνη εξυπηρέτησης λουομένων και απαγορεύεται επ’ αυτού η ανέγερση πρώτης ή δεύτερης κατοικίας.
Ο αναπληρωτής υπουργός τόνισε ότι «η έκταση αυτή έχει αυθαίρετα κτίσματα που δεν έχουν τακτοποιηθεί με κανένα νόμο από τους ισχύοντες από το 1977».
Το πλέον σημαντικό στοιχείο είναι πως ο ιδιοκτήτης «έχει παραβεί τη νομοθεσία του 1337/83 νόμου Τρίτση περί περιφράξεων σε απόσταση 500 μέτρων από τον αιγιαλό, και μάλιστα έχει περιτοιχίσει και τη δημόσια ζώνη μεταξύ του αιγιαλού και παραλίας».
Το ΥΠΕΝ ζήτησε μετά τη φονική καταστροφή, έλεγχο για τις ενέργειες της υπηρεσίας δόμησης ως προς την παράβαση του άρθρου 23 του 1337/83. Έπρεπε δηλαδή το οικόπεδο να μετατραπεί σε κολασμένο αποτεφρωτήριο είκοσι επτά αθώων για να τεθούν σε λειτουργία οι έλεγχοι των αρμόδιων υπουργείων, των αυτοδιοικητικών μηχανισμών και της Περιφέρειας για να τα μάθουμε όλα αυτά.
Και οι αρχές; Ο Δήμος, η Πολεοδομία, η Δασική Υπηρεσία, το Λιμενικό, οι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι της περιοχής; Τα πολιτικά και κομματικά πρόσωπα; Αλήθεια κάνεις δεν ήξερε;
Πόση υποκριτική αναλγησία και πολιτική ανευθυνότητα κρύβεται πίσω από κάθε παρόμοια συνέντευξη τύπου, πίσω από κάθε δημόσια εμφάνιση κυβερνητικών, δημοτικών και περιφερειακών παραγόντων;
Έπρεπε να έχουμε μια εκατόμβη νεκρών συνανθρώπων μας, για να ενεργοποιηθεί το σχέδιο κατεδάφισης αυθαιρέτων, ενώ μέχρι σήμερα μέσω της άτυπης νομιμοποίησής τους, οι ιδιοκτήτες πλήρωναν τα προβλεπόμενα από τους νόμους του κράτους πρόστιμα ένταξης, τακτοποίησης ή διατήρησης των οικιών τους, έξω από κάθε οικιστικό, πολεοδομικό, ρυμοτομικό σχέδιο και οικοδομικό κανόνα. Ταυτόχρονα πλήρωναν φόρους μεταβίβασης, κληρονομιάς, ΕΝΦΙΑ, δημοτικά τέλη ενώ αποκτούσαν πάλι «νόμιμα» συνδέσεις με τα δίκτυα ύδρευσης, αποχέτευσης και ΔΕΗ.
Στο θέατρο του ελληνικού παραλόγου και της δασοκτόνας γραφειοκρατίας κρύβονταν πάντα ένας νόμος περί αυθαιρέτων. Το Μάτι οικοδομήθηκε ανελλιπώς τα τελευταία 50 χρόνια, όπως και οι περισσότερες περιοχές που εντάχθηκαν στο σχέδιο με αποχαρακτηρισμένα τα δασικά τους τμήματα, εξασφαλίζοντας έτσι τη μη κατεδάφιση κτισμάτων. Ο τελευταίος ήρθε στη Βουλή από αυτή τη κυβέρνηση το 2017 (4495/17).
«Συνεχίστε να χτίζετε στα δάση με δική σας ευθύνη…»
Όταν οι νεκροί της πυρκαγιάς έχουν ξεπεράσει τους ογδόντα, φαντάζει ανούσια η συζήτηση σήμερα, για το αν το Μάτι χτίζονταν στη διάρκεια του χρόνου σε μια δασική έκταση -πάρα τις νομικές διαστάσεις του ζητήματος- και τον τρόπο που καλούνται να παρέμβουν οι αρχές κατόπιν εορτής. Αποδεχόμενες ουσιαστικά μια σειρά μικροπολιτικούς λόγους που τις καθιστούσε θεατές αλλά και συνυπεύθυνες όλη αυτή τη περίοδο, χωρίς να λαμβάνουν καμιά ουσιαστική μεριμνά ή σχεδιασμό πολιτικής, αντιπυρικής ή άλλης προστασίας.
Επιβεβαιώνοντας, έτσι, το δόγμα της συνέχειας του κράτους από τη μεριά του κέρδους και της οικονομικής αναλγησίας του κεφαλαίου: «Βλέπω αλλά δεν μιλάω. Συνεχίστε να χτίζετε στα δάση με δική σας ευθύνη. Πληρώνεται, όμως, φόρους και κάθε είδους κρατικούς νταβατζήδες, να λαδώνεται η μηχανή, να μεγαλώνει το μικροπολιτικό όφελος, να εξαγοράζει η εκάστοτε εξουσία το όνειρο του οικιστικού παραδείσου ακόμα κι αν κινδυνεύει να μετατραπεί σε πυρακτωμένη κόλαση. Το κράτος πάντα θα είναι το ασύμμετρο φαινόμενο εξουσίας και εσείς οι ασύμμετρες απώλειές του στη μακάβρια λίστα ζωντανών και νεκρών».
Η πολιτική συμπεριφορά και στάση της σημερινής κυβέρνησης απέναντι στις πλημμύρες, τις πυρκαγιές και τις καταστροφές διακατέχεται από το σύνδρομο της εξουσιαστικής αλαζονείας ακολουθώντας τη γνωστή οδό των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Με δεδομένη τη συμπόρευσή της με κάθε οργανωμένο κερδοσκοπικό συμφέρον στο όνομα της δήθεν ανάπτυξης, αδιαφορώντας για ουσιαστική πρόληψη, υιοθετεί μοντέλα που ξεκινούν από την πλέον ξεκάθαρη οργανωτική ανεπάρκεια και καταλήγουν στην ολιστική άρνηση ανάληψης ευθυνών, καθώς απουσιάζει το σχέδιο που θα αντιμετωπίζει τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.
Εξάλλου, ακόμα και μετά τις φονικές πυρκαγιές το 2007 σε Ηλεία, Μεσσηνία και Λακωνία με εξήντα τρεις νεκρούς, η κρατική καραμανλική εξουσία δεν απέδωσε καμία ευθύνη, καμία καταδίκη πέρα του «στρατηγού άνεμου». Μόνο μικρές καταδίκες ελάχιστων, έπειτα από πολύχρονους δικαστικούς αγώνες που κατάφεραν τα συγγενικά πρόσωπα των νεκρών με πολύ κόπο.
Αυτά τα ήξεραν όλοι και όλες στις κρατικές και κυβερνητικές αρχές. Τότε και τώρα, αλλά πότε δεν έπραξαν τα σωστά, ούτε τότε ούτε τώρα.
Μάθαμε, λοιπόν, μετά την τελευταία συνέντευξη, πως το αποκαλούμενο «οικόπεδο της φρίκης» ήταν εξ ολοκλήρου παράνομο, καταπατημένο, κλειστό και περιφραγμένο προς την παραλία με μια μικρή πόρτα που οδηγούσε σε σκαλοπάτια προς τη θάλασσα.
Στο οικόπεδο αυτό διαπράχθηκε η δολοφονία είκοσι επτά ανθρώπων ανάμεσα στις υπόλοιπες δολοφονίες στο Μάτι, με ονοματεπώνυμα και ανεξάρτητα αν ακόμα δεν έχουν ταυτοποιηθεί όλοι οι νεκροί.
Όπως ονοματεπώνυμα έχουν όλοι οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί αυτής της τραγωδίας με κακουργηματικές ποινικές ευθύνες. Όπως και κάθε παρόμοιας τραγωδίας.
Ο φράχτης και ο τοίχος του μοιραίου οικόπεδου θα γκρεμιστεί, μαζί με κάποιες χιλιάδες αυθαίρετα στη χώρα, όπως λέει το σχέδιο που καταστρώθηκε άρον – άρον, για να δείξει πως το έργο της δικής τους συγνώμης, όπως λένε, υπερβαίνει την πολιτική σκοπιμότητα. Αυτή, δηλαδή, που ξεδιάντροπα υιοθέτησαν ως συνυπεύθυνοι μέχρι σήμερα για να δημιουργούνται δολοφονικά οικόπεδα, δολοφονικοί δασικοί οικισμοί και νεκροταφεία με ξεσκέπαστους τάφους.
Ξέρουν ότι στο βωμό του κέρδους, της πολιτικής ιδιοτέλειας του κομματικού οφέλους και της κυβερνητικής συναλλαγής όλα αυτά κοστίζουν πολύ λιγότερα από κάθε αποζημίωση στα μελλοντικά θύματα των πολιτικών επιλογών τους ακόμα κι αν προστεθούν στα μέχρι τώρα. Ακόμα κι αν χρειαστεί να δώσουν καμιά συνέντευξη τύπου παραπάνω, αυτοί και οι επόμενοι.
Αντί επιλόγου:
Την ώρα που οι υπεύθυνοι του δράματος, οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονικής εκατόμβης των καμμένων συνανθρώπων μας εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι αποποιούμενοι οποιαδήποτε ευθύνη, στην σιδερόφραχτη είσοδο του φονικού οικοπέδου ο ιδιοκτήτης έβαζε μια ξεδιάντροπη ταμπέλα απαγόρευσης εισόδου, επικαλούμενος το σχετικό νόμο περί οικιακής ειρήνης.
Ξέχασε να την υπογράψει.
Σκόπιμα, ίσως, γνωρίζοντας ότι δεν είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης του οικοπέδου κατά το νομό -όπως τον περιέγραψαν στη συγκεκριμένη συνέντευξη τύπου- και υπεύθυνος της τραγωδίας. Θα έλειπαν οι υπογραφές και των υπόλοιπων φυσικών και ηθικών αυτουργών της δολοφονίας των είκοσι επτά συνανθρώπων μας. Και θα έλειπαν πολλές.
Πηγή: http://tetartopress.gr
