Όσοι πιστεύουν ότι οι εξελίξεις στο θέμα των Σκοπίων, μπορεί να προκαλέσουν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, με ανατροπές στους συσχετισμούς και πτώση της κυβέρνησης, μάλλον δεν έχουν καταλάβει τίποτα από Αλέξη Τσίπρα – ή Πάνο Καμμένο – και επιπλέον δεν αντιλαμβάνονται τις πραγματικές δυναμικές που καθορίζουν τα πράγματα.
Ο Τσίπρας θα πάει την υπόθεση μέχρι του σημείου, που θα δει ότι δεν επηρεάζει – και δεν ρίχνει – την κυβέρνησή του. Και ο Καμμένος είναι ικανός να εφεύρει κάθε πιθανό και απίθανο κόλπο και ελιγμό, ώστε να μην σπάσει τη συμμαχία.
Ο λόγος είναι απλός – και δεν μιλάμε για την αγάπη για την εξουσία, αυτή είναι δεδομένη, μεγάλη και καταλυτική φυσικά. Μιλάμε για την επιδίωξη της κυβέρνησης να ολοκληρώσει το πλάνο της στην οικονομία. Και να καταγραφεί ως εκείνη που έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια – έστω και τυπικά. Να εμφανιστεί ως η κυβέρνηση, που έβγαλε τη χώρα ξανά στις αγορές – έστω με… ντεμί τρόπο και όχι τόσο «καθαρό» όσο λεγόταν κάποια στιγμή.
Η κυβέρνηση θέλει να δοκιμάσει, εφόσον οι αριθμοί (οι άνθρωποι δεν είναι τόσο απαραίτητο όπως φαίνεται) πάνε καλά φέτος, την τύχη της, προσδοκώντας ότι η λήξη του τρίτου Μνημονίου μπορεί να σηματοδοτήσει μία θεαματική αναπτυξιακή εκτίναξη – η χώρα γίνεται «μούρλια» για τα funds – με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την απασχόληση και τα εισοδήματα.
Εάν λοιπόν πάνε καλά οι σχεδιασμοί στην οικονομία (επίτευξη δημοσιονομικών στόχων, μανιπουλάρισμα προβλημάτων όπως οι πλειστηριασμοί και οι μειώσεις συντάξεων και μία σχετικά θετική διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την επόμενη ημέρα), τότε η κυβέρνηση θα επιλέξει να μείνει στην εξουσία μέχρι την άνοιξη του 2019.
Και θα κοιτάξει να μείνει στην εξουσία ό,τι κι αν γίνεται στα άλλα πεδία. Του Σκοπιανού συμπεριλαμβανομένου.
Αν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα περιμένει στην οικονομία και όλο το αφήγημα περί εξόδου από την κρίση και τα μνημόνια καταρρεύσει, με τις νέες μειώσεις σε συντάξεις και αφορολόγητο να έρχονται, με γαρνιτούρα τους πλειστηριασμούς τότε ναι, μπορεί να επιλέξει να πάει νωρίτερα σε εκλογές. Αλλά είναι απίθανο το σενάριο να πέσει για το Σκοπιανό. Να υποστεί πολιτικό κόστος ίσως, αλλά όχι να πέσει.
Οι συζητήσεις για το συγκεκριμένο εθνικό θέμα θα πάνε μέχρις εκεί που δεν απειλούν την κυβερνητική σταθερότητα. Και ή θα ναυαγήσουν, όπερ σημαίνει δεν τίθεται άλλο πολιτικό θέμα, ή θα δώσουν αποτέλεσμα που θα εγκριθεί από την ελληνική πλευρά, πάλι υπό την αίρεση ότι δεν θα προκαλέσουν πρόβλημα στην παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Ο Τσίπρας άνοιξε το θέμα για δύο λόγους: επειδή το θέλει οι διεθνής παράγοντας και θεώρησε ότι θα κερδίσει πόντους στο γενικότερο γεωστρατηγικό παιχνίδι και επειδή πίστεψε ότι η επίλυση ενός τέτοιου εθνικού προβλήματος θα καταγραφεί στα θετικά του, με το επιπλέον μπόνους ότι θα προκαλέσει πρόβλημα στη ΝΔ.
Δεν υπολόγισε σωστά τις αντιδράσεις, δεν εκτίμησε τις αντοχές των ΑΝΕΛ και δεν είναι βέβαιο ότι κάνει καλά που θεωρεί πως η κεντροαριστερά θα προστρέξει να στηρίξει μία λύση, για να κυβερνούν ο ίδιος και ο Καμμένος ανενόχλητοι. Προς το παρόν ελπίζει ότι μπορεί να προκύψουν θετικές συνθήκες σε όλα τα αναγκαία μέτωπα. Αλλά, εάν δεν προκύψουν και κινδυνεύει η κυβέρνηση, ξέρει τον τρόπο να ξεφύγει: θα ανακαλύψει τον… λαϊκό παράγοντα και τη σημασία του, θα τα ρίξει στην αντιπολίτευση, αλλά και στους Σκοπιανούς. Το λένε και kolotoumpa έξω, αλλά όταν το κόλπο έχει πετύχει σε άλλες περιπτώσεις, γιατί να μην εφαρμοστεί και τώρα;
*Πηγή: protothema.gr
