«Λύσσαξαν» εναντίον του Μελανσόν οι απανταχού καθεστωτικοί. Τυπικά, αυτό γίνεται επειδή δεν κάλεσε τους ψηφοφόρους της «Ανυπότακτης Γαλλίας» να στηρίξουν τον… εμετικά νεοφιλελεύθερο Μακρόν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Δηλαδή εξ αιτίας μιας πολιτικής επιλογής αυτονόητα ορθής, για ένα κίνημα που φιλοδοξεί (με τον τρόπο του) να εκφράσει τη σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά, στη Γαλλία. Τυπικά…
Ουσιαστικά, το «ούτε Λεπέν, ούτε Μακρόν» είναι απλώς το έναυσμα, που μερικοί θεωρούν «βολικό», εύληπτο. Το παγόβουνο διαθέτει μπόλικο όγκο κάτω από τούτη την κορυφή. Ανάλογο του οδυνηρού «παγώματος» που ένιωσαν διάφορες δυνάμεις, παρακολουθώντας τη συντριβή των πολιτικών τους «αντίστοιχων» στον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών. Και την κατακόρυφη άνοδο του Μελανσόν, που πρεσβεύει θέσεις άκρως «ενοχλητικές».
Αξίζει τον κόπο, όμως, να σταθούμε και στο έναυσμα… Να, τώρα το ΠΑΣΟΚ διαρρηγνύει τα ιμάτιά του. Μέχρι και γράμμα έστειλαν (Ν. Ανδρουλάκης, Εύα Καϊλή) στον πρόεδρο της ομάδας σοσιαλιστών – δημοκρατών του ευρωκοινοβουλίου, Τζ. Πιτέλα. Για να του πουν τι; Πώς αν η ευρωομάδα της Αριστεράς δεν ταχθεί υπέρ του Μακρόν, τότε θα πρέπει να «παγώσουν» αμέσως οι συζητήσεις για την όποια συνεργασία σοσιαλδημοκρατών- ομάδας της Αριστεράς. «Παγώνουν» και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες ακούγοντας αυτήν την προειδοποίηση. Θεέ, μου πόσες βελόνες αντέχει να χάσει η Βενετιά;
Το ωραίο είναι όμως ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σαν να χώνει βελόνες στο ίδιο το ομοίωμά του. Σαν να κάνει βουντού, για να καταστρέψει κώδικες εκλογικής συμπεριφοράς, τους οποίους κάποτε αποθέωνε. Διότι το βόλευαν.
Εξηγούμαστε: Γιατί δεν έχει, κατά την άποψη του ΠΑΣΟΚ και λοιπών καθεστωτικών δυνάμεων, δικαίωμα να αρνηθεί τη στήριξη στον Μακρόν ο ψηφοφόρος που συν τοις άλλοις διαπιστώνει ότι αποκλείεται να εκλεγεί η Λεπέν; Στο ερώτημα αυτό, μόνο μια απάντηση θα μπορούσε να δοθεί: «Μην κοιτάτε τους συσχετισμούς που φαίνονται διαμορφωμένοι. Τι θα γινόταν, αν όλοι σκέφτονταν σαν κι εσάς;».
Μόνο που το ΠΑΣΟΚ επί δεκαετίες έκανε το εκ διαμέτρου αντίθετο: Βάσιζε τη θεωρία της «χαμένης ψήφου» στο αξίωμα πως ο πολίτης όφειλε να συμπεριφερθεί βάσει των διαμορφωμένων, σε αδρές γραμμές, συσχετισμών, αντιλαμβανόμενος ότι ο ίδιος δεν είναι παρά ένας κόκκος άμμου, που αδυνατεί να αλλάξει τη βασική «μορφολογία» της αμμουδιάς. Έτσι δεν ασκούσε πιέσεις το ΠΑΣΟΚ στον κόσμο της Αριστεράς;
Το «αν όλοι σκέφτονταν σαν εσάς» πήγαινε περίπατο. Σε πρώτο πλάνο βρισκόταν το «αφού μόνο λίγοι σκέφτονται σαν εσάς και δεν μπορεί να κερδίσει αυτό που θα θέλατε, τότε…». Όλα ήταν «ποιος βγαίνει- ποιος δεν βγαίνει…». Τα υπόλοιπα βαφτίζονταν ανώφελος ρομαντισμός. Τα ίδια φυσικά έκανε και κάνει και η κεντροδεξιά. Παραμονές εκλογών του 2015 ο Α. Σαμαράς, μιλώντας στον «Αντ1», καλούσε απεγνωσμένα όσους σκέφτονταν να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ ή «Ποτάμι» να επιλέξουν τελικά τη ΝΔ. Διότι οι βασικοί συσχετισμοί ήταν δεδομένοι και αν δεν έβγαινε η ΝΔ «θα έβλεπαν υπουργό τον κ. Στρατούλη», όπως χαρακτηριστικά είπε.
Τώρα, όμως, οι βασικοί συσχετισμοί έπαψαν να… είναι δεδομένοι, ή τουλάχιστον παύει αυτή η παράμετρος, η πάλαι ποτέ «θεμελιώδης», να «μετράει» (μέχρι νεωτέρας, δηλαδή έως ότου καταστεί πάλι συμφέρουσα). Όλοι ξέρουν ότι η Λεπέν θα συγκεντρώσει ποσοστό γύρω στο 40%, αλλά – προσέξτε- αυτό δεν αρκεί. Η νίκη του Μακρόν «πρέπει» να γίνει όσο το δυνατόν ευρύτερη. «Για χάρη της δημοκρατίας»; Όχι, για χάρη του… Μακρόν, του μουντζαχεντίν των τραπεζών, του «παιδιού» των Ρότσιλντ! Για χάρη των «μεταρρυθμίσεων», για τις 120.000 απολύσεις που «έταξε», για, για, για…
Το πρόγραμμα αυτό το ενέκρινε λιγότερο από το ¼ των Γάλλων ψηφοφόρων (πρώτος γύρος). Αλλά – τι ωραίο, «δημοκρατικό» κόλπο – θα θεωρηθεί «νομιμοποιημένο», τόσο πιο καθαρά, όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό του Μακρόν σε τούτη την αναμέτρηση. Μέχρι να κλείσουν οι κάλπες, ο Μακρόν θα είναι η υποτιθέμενη αναγκαία «ασπίδα», απέναντι στον φασισμό. Αμέσως μετά θα λειτουργήσει ως δόρυ νεοφιλελευθερισμού. Πεντακάθαρα πράγματα.
Αντί επιλόγου, μερικά λόγια (παραπάνω) για τους φωστήρες του ΠΑΣΟΚ, αφού σήμερα ασχοληθήκαμε – λόγω της επιστολής στον Πιτέλα- με αυτούς κι όχι με το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα των υποστηρικτών του Μακρόν: Αρθρώσατε ποτέ έστω και μισή κουβέντα κριτικής στα οικονομικά- εργασιακά μέτρα της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης Ολάντ, που έθρεψαν το Εθνικό Μέτωπο; Σας ήταν δύσκολο να αντιληφθείτε ότι η αιματηρή πολιτική «νεο- αποικιοκρατών πολέμαρχων», την οποία εφήρμοσε ο Σαρκοζί και συνέχισε με ζήλο ο «δικός σας» Ολάντ στη Μ. Ανατολή, θα ενίσχυε τον μεγαλοϊδεατισμό, τον σοβινισμό, άρα και το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν; Κι αν το αντιληφθήκατε, γιατί σιωπήσατε;
Κατόπιν όλων αυτών, ο «αντιφασιστικός» σας ανένδοτος καταντά καρικατούρα. Άντε, λοιπόν, με τον Μακρόν… Α, πού είστε, κάντε και μία προσπάθεια να ρυμουλκήσετε στην εκστρατεία σας εναντίον της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς όλους όσοι έχουν συγκυβερνήσει κατά καιρούς μαζί σας. Και τον ΛΑ.ΟΣ των «καθαρών Ελλήνων» και των ισχυρισμών «περί τίμιων χουντικών». Έτσι, αντιφασίστες της φακής;
*Πηγή: Εφημερίδα «Πριν», Κυριακή 7/5/2017.
