Το ΚΚΕ και η Καταλονία… άλλα αντί άλλων!

Μόνο αναθέματα ρίχνει, σχεδόν, το ΚΚΕ με επίσημη τοποθέτηση του για τις εξελίξεις στην Καταλονία σχετικά με το μεγάλο λαϊκό ρεύμα που διεκδικεί ελεύθερο δημοψήφισμα, προκειμένου ο Καταλανικός λαός να καθορίσει κυρίαρχα το μέλλον του.
Για τον νεοφανή μαρξισμό του ΚΚΕ η πολιτική κρατικής καταστολής της Ισπανικής κυβέρνησης δεν εγείρει πελώρια θέματα δημοκρατίας, εθνικής και κοινωνικής καταπίεσης, ούτε αποκαλύπτει ακόμα περισσότερο το φρικτό αυταρχικό – αστυνομικό αντιλαϊκό πρόσωπο του Ισπανικού κατεστημένου και γενικότερα της ΕΕ, η οποία σύσσωμη και με νύχια και δόντια το στηρίζει.
Για το ΚΚΕ η αυταρχική καταστολή του Ραχόι στην Καταλονία απλώς “οξύνει εθνικιστικές και διχαστικές λογικές και από τις δύο πλευρές, ενώ τροφοδοτεί τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς στην Ισπανία, που είναι ξένοι προς τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα”!
Για το ΚΚΕ δεν υπάρχει ο λαός της Καταλονίας, δεν υπάρχουν οι αριστερές προοδευτικές δυνάμεις της Ισπανίας, δεν υπάρχουν ούτε οι ακροδεξιοί. φρανκιστές και νεοφασίστες που βγήκαν στις Ισπανικές πλατείες να πνίξουν την έκφραση της βούλησης των Καταλανών, δεν υπάρχει η ιερά εξέταση των Βρυξελλών και της ΕΕ που στέλνουν στον Καιάδα το δημοψήφισμα και ομνύουν στον ευρωπαϊσμό του Ραχόι. Όλα τούτα είναι μόνο “ενδοαστικοί ανταγωνισμοί”!
Άλλωστε, πάντα κατά την ηγεσία του ΚΚΕ, η προκήρυξη του δημοψηφίσματος της Καταλονίας “υπηρετεί” αποκλειστικά “τμήματα του κεφαλαίου, που θεωρούν ότι σε αυτήν την φάση τα συμφέροντα τους υπηρετούνται καλύτερα μέσω μιας πιο διευρυμένης αυτονομίας ή ακόμα ανεξαρτητοποίησης της Καταλονίας”.
Γι’ αυτό τέτοιες ενέργειες, πάντα κατά την ηγεσία του ΚΚΕ, “ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους αλλαγής συνόρων” (όλα τα αιτήματα για ανεξαρτησία στο ίδιο τσουβάλι!) και “οξύνουν ακόμα περισσότερο την αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας”, ενώ “η ταξική εκμετάλλευση θα ενταθεί έτσι και αλλιώς είτε με ενωμένη Ισπανία, είτε στην ανεξάρτητη Καταλονία”!
Το ΚΚΕ με ένα εύκολο ισοπεδωτισμό παρακάμπτει αγωνίες και διαθέσεις λαών, αναγορεύει σε τυφλό εθνικισμό κάθε αίτημα, πέρα από χρόνο και συνθήκες, για εθνική χειραφέτηση και εθνική ανεξαρτησία και βεβαίως παραμερίζει την μανιασμένη στήριξη από το ευρωπαϊκό ιερατείο του βασιλικού ισπανικού μπλοκ του Ραχόι και κυρίως βάζει στην άκρη τον φόβο των Βρυξελλών απέναντι στην θέληση των λαών να ζητήσουν να καθορίσουν μόνοι τους ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο μέλλον.
Μπορεί η αστική τάξη της Καταλονίας ή μερίδες της να θέλουν για τα δικά τους συμφέροντα μια ανεξάρτητη από την Μαδρίτη Καταλονία, αλλά οι διαδικασίες που φέρνουν στο αγωνιστικό προσκήνιο τον καταλανικό λαό μπορεί να συνδέσουν τον αγνό πατριωτισμό του με βαθιά κοινωνικά προβλήματα και προτάγματα και μπορεί να ωθήσουν την Καταλονία σε απρόβλεπτους δρόμους δημοκρατισμού, ρήξεων και ανατροπών.
Ευτυχώς, έτσι προχωρά η ιστορία και όχι με «καθαρά» εγκεφαλικά κατασκευάσματα γραφείου ή εύκολες υπεκφυγές του τύπου: Σοσιαλισμός ή τίποτα, οι οποίες χρησιμεύουν ως άλλοθι, ακριβώς για να μην κάνουμε τίποτα!

Ν.Ζ

Στη συνέχεια προς σφαιρικότερη ενημέρωση των αναγνωστών μας παραθέτουμε ολόκληρη την ανακοίνωση του ΚΚΕ για τα γεγονότα στην Καταλονία

Ανακοίνωση του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ καταδικάζει τη βάρβαρη κρατική βία και καταστολή, που άσκησε η ισπανική κυβέρνηση, κατά τη διάρκεια του χθεσινού δημοψηφίσματος στην Καταλονία. Αυτή η πολιτική οξύνει εθνικιστικές και διχαστικές λογικές κι απ’ τις δυο πλευρές, ενώ τροφοδοτεί τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς στην Ισπανία, που είναι ξένοι προς τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα.

Άλλωστε και η απόφαση της καταλανικής κυβέρνησης για την προκήρυξη δημοψηφίσματος δεν έχει στόχο να επιλύσει τα προβλήματα του λαού της Καταλονίας και να υπηρετήσει τα συμφέροντά του, ανεξάρτητα απ’ την όποια αποδοχή που μπορεί να έχει αυτή η απόφαση σε πλατιά λαϊκά στρώματα. Υπηρετεί τμήματα του κεφαλαίου, που θεωρούν ότι σ’ αυτή τη φάση τα συμφέροντά τους υπηρετούνται καλύτερα μέσω μιας πιο διευρυμένης αυτονομίας ή ακόμη κι ανεξαρτητοποίησης της Καταλονίας απ’ την υπόλοιπη Ισπανία. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει και από άλλα παρόμοια δημοψηφίσματα, όπως αυτά που έγιναν στη Σκωτία, τη Βρετανία για την αποχώρηση απ’ την ΕΕ ή το δημοψήφισμα στο ιρακινό Κουρδιστάν με την εμπλοκή μάλιστα ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Τέτοιες ενέργειες, που θέτουν ζήτημα αλλαγής συνόρων, ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους και συγκαλύπτουν το αντικειμενικό γεγονός ότι η αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας οξύνεται ακόμη περισσότερο σε όλες τις χώρες.

Οι ταξικές αντιθέσεις, η ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση όχι μόνο θα παραμείνουν, αλλά και θα ενταθούν, είτε πρόκειται για μια Ισπανία με τη σημερινή της μορφή είτε για μια πιο αυτόνομη ή και ανεξάρτητη Καταλονία, όσο μένει στο απυρόβλητο η εξουσία του κεφαλαίου.

Η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής πάλης, της πάλης για το σοσιαλισμό είναι ο μόνο δρόμος που δίνει διέξοδο στα σημερινά οξυμένα προβλήματα και αδιέξοδα, αντιμετωπίζει τις πολιτικές που διχάζουν και διαιρούν τους λαούς. Μόνο σε μια σοσιαλιστική Ισπανία μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, να επιλυθούν ζητήματα σεβασμού των εθνικών, ιστορικών, πολιτιστικών παραδόσεων.