Σε πολλές Ευρωπαϊκές περιοχές υπάρχουν γειτονιές που ζουν μουσουλμάνοι όπως στο Παρίσι, το Βερολίνο τη Μαδρίτη τη Ρώμη και την Αθήνα.
Η Ευρώπη ουδέποτε είχε διανοηθεί ότι θα άκουγε ένα μήνυμα που του Κορανίου που θα έλεγε «Το μέλλον βρίσκεται στα χέρια του Ισλάμ». Περισσότερα από 1250 χρόνια έχουν περάσει από τη νίκη του Γάλλου στρατηγού Σαρλ Μαρτέλ επί των Αράβων στο Πουατιέ και την Τουρ, με την οποία ανεκόπη η προέλαση του στρατού του Ισλάμ, και οι μουσουλμάνοι μετανάστες έχουν έρθει στην Ευρώπη για να μείνουν. Μιναρέδες έχουν υψωθεί στον ουρανό και ένα μεγάλο τζαμί έχει χτιστεί στην Ιταλία. «Η Ευρώπη – γράφει ο Ζ.Κ. Σενέ – έχει μετατραπεί σε νέο σύνορο του Ισλάμ».
Καθώς ο αριθμός των μουσουλμάνων της Ευρώπης μεγαλώνει και η ευρωπαϊκή οικονομία παραπαίει, οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι έχουν γίνει στόχος ρατσιστικών επιθέσεων από ακροδεξιά στοιχεία και αντικείμενο νεοφασιστικής ρητορείας τύπου Λεπέν. Παράλληλα, το Ισλάμ επηρεάζει την καθημερινή ζωή της Ευρώπης με αμέτρητους τρόπους. Τα τζαμιά πολλαπλασιάζονται και ακολουθούν τα ισλαμικά σχολεία. Μουσουλμανικά κρεοπωλεία και μουσουλμανικοί φούρνοι υπάρχουν στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πόλεις . «Η Ευρώπη δεν βρίσκεται αντιμέτωπη με το Ισλάμ» υποστηρίζει ο Γάλλος πανεπιστημιακός Ζιλ Κεπέλ, «Η Ευρώπη βρίσκεται στο Ισλάμ και το Ισλάμ στην Ευρώπη»
Το Ισλάμ αποτελεί πλέον τμήμα της ευρωπαϊκής ζωής. Σύμφωνα με τον Σενέ οι μουσουλμάνοι ξεπερνούν σε αριθμό τόσο τους προτεστάντες όσο και τους Εβραίους σε χώρες όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ισπανία και η Πορτογαλία, όπου οι καθολικοί έχουν την πλειοψηφία. Τουλάχιστον 3,5 εκατομμύρια μουσουλμάνοι ζουν στη Γαλλία, αλλά 3 εκατομμύρια στη Γερμανία και 2,5 εκατομμύρια στη Βρετανία. Ο συνολικό αριθμός μουσουλμάνων στην Ευρώπη υπολογίζεται μεταξύ εννέα και δώδεκα εκατομμύρια και υπάρχουν πολύ περισσότεροι που βρίσκονται καθ’ οδόν.
Η Ευρώπη με τον πληθυσμό της να γερνάει και τους χαμηλούς δείκτες γεννητικότητας, αντιμετωπίζει τη μετανάστευση όχι μόνον σαν πηγή φθηνού εργατικού δυναμικού αλλά και σαν ένα στήριγμα για το σύστημα της κοινωνικής πρόνοιάς της. Για το μεγαλύτερο τμήμα της Ευρώπης, πλην της Γερμανίας, η κοντινότερη πηγή τροφοδοσίας μεταναστών βρίσκεται στους μουσουλμάνους αδελφούς της Ευρώπης: τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση ανατολή, την Ασία και την Τουρκία. Η Γαλλία υπολογίζει ότι ο αραβικής καταγωγής μουσουλμανικός πληθυσμός της θα αυξηθεί σε έξι έως οκτώ εκατομμύρια μέσα στα επόμενα χρόνια θα αποτελεί δηλαδή το 10% του πληθυσμού της χώρας.
Οι μουσουλμάνοι της Ευρώπης απέχουν πολύ από το να είναι ενωμένοι. Προέρχονται από διαφορετικές περιοχές και ανήκουν σε διαφορετικές φυλές και αιρέσεις. Ορισμένοι είναι αρκετά πιστοί, άλλοι στέκονται αδιάφοροι ή δεν πιστεύουν καθόλου. Οι προκαταλήψεις και η άγνοια που τους περιβάλλουν τους δημιουργούν ένα είδος ενότητας. Από τη στιγμή όμως που ένας μουσουλμάνος έρθει στην Ευρώπη των ημερών μας μπορεί να νοιώσει την ένταση. Στη βόρεια πλευρά λ.χ των στενών του Γιβραλτάρ η πόλη Ταρίφα αυτοαποκαλείται «γέφυρα προς την Ευρώπη». Οι μελαψοί μετανάστες που φθάνουν με το φέρι μπόουτ από τη Βόρεια Αφρική αντιμετωπίζονται με καχυποψία. Οι καταστηματάρχες στέκονται μπροστά στην πόρτα του μαγαζιού τους για να εμποδίσουν την είσοδο σε όποιον «μελαχρινό» εμφανιστεί. Νέα παιδιά ακολουθούν μαύρους ξένους στο μεσαιωνικό κέντρο της πόλης που χτίστηκε την εποχή της Ρεκονκίστα. Μια επιγραφή πάνω από την πύλη του πέτρινου φρουρίου αποδίδει τιμή στην «ηρωική Ταρίφα που κατατρόπωσε τους Μαυριτανούς».
Μέσα στο κλίμα της έντασης μεταξύ της Δύσης και του Ισλάμ έχουν αναβιώσει και οι αταβιστικοί φόβοι. Το μίσος και η έλλειψη κατανόησης μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών είναι τόσο μεγάλο, ύστερα από τόσες σταυροφορίες και ιερούς πολέμους, επαναστάσεις και βίαιες ενέργειες που η κατάσταση είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει. «Το μίσος μας για τους μουσουλμάνους στην Ευρώπη ανάγεται στις σταυροφορίες και δημιουργήθηκε παράλληλα με τον αντισημιτισμό – υποστηρίζει η Αγγλίδα ιστορικός Κ. Αρμστρονγκ.
Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από την εποχή που η Ευρώπη διψούσε για φθηνό μουσουλμανικό εργατικό δυναμικό. Το Βέλγιο για παράδειγμα είχε συνάψει ειδικές μεταναστευτικές συμφωνίες με το Μαρόκο και την Τουρκία από το 1964. Οι Μουσουλμάνοι μετανάστες ήταν ευπρόσδεκτοι μαζί με τις οικογένειες τους για να αντικαταστήσουν τους Ιταλούς, τους Ισπανούς, τους Έλληνες και τους Πορτογάλους μετανάστες που είχαν γίνει πολύ ακριβοί. «Ήταν πολύ καλό για την οικονομία» – γράφει η Αν Μορέλι.
Προπαγανδιστικά φυλλάδια προσέφεραν στους νεοφερμένους μια ουτοπική εικόνα της βελγικής πραγματικότητας. «Είναι πειρασμός οι συσκευές που μπορείτε να αγοράσετε με πίστωση» έλεγε μια γυαλιστερή μπροσούρα. «Μετά έρχονταν εδώ και έκαναν παιδιά όπως έπρεπε να κάνουν» – γράφει η Μορέλι – και τότε ο κόσμος άρχισε να μιλάει για πρόβλημα της μετανάστευσης. Η θρησκεία δεν είναι ο μοναδικός λόγος. Ο φόβος που βασανίζει την Ευρώπη είναι η μετανάστευση όχι το ίδιο το Ισλάμ». Αυτό που ενοχλεί όμως τον κόσμο με το Ισλάμ είναι ότι δεν μπορεί με κανένα τρόπο να αφομοιωθεί.
Η αντίδραση των Ευρωπαίων μεγαλώνει την αγωνιστικότητα των μουσουλμάνων. Όταν η διαμάχη για τη μεταναστευτική πολιτική απασχολούσε τη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ’90 οι κοινότητες των προσφύγων και των μεταναστών είχαν πέσει θύματα της βίας των ρατσιστών. Στο Βερολίνο, συμμορίες νεαρών Τούρκων απάντησαν με επιθέσεις σε νεοναζί σήμερα όλο και περισσότεροι νεαροί Τούρκοι στρέφονται σε ισλαμικές ομάδες για να βρουν υποστήριξη και ένα νόημα στη ζωή τους. Η τουρκική κοινότητα της Γερμανίας έχει διασπαστεί από τη δεκαετία του ’80. Οι κοινωνικές συγκρούσεις είναι ένα κομμάτι της ιστορίας. Αυτή την περίοδο η πίστη προς το Ισλάμ γνωρίζει μεγάλη άνθηση σε αντίθεση με τον χριστιανισμό. Σε μια εποχή κατά την οποία ο κομμουνισμός έχει κατάρρευση και ο νεοφασισμός δεν είναι παρά ένας πρωτόγονος τρόπος πολιτικής αντίδρασης. Η Δύση στερείται ιδεολογιών και ενστικτωδώς αναζητά νέους αντιπάλους. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης οι Βρετανοί ευαισθητοποιήθηκαν απέναντι στον μουσουλμανικό χαρακτήρα των μουσουλμάνων σύμφωνα με τα κείμενα της Άρμστρονγκ. «Ο ψυχρός πόλεμος εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης αντικαταστάθηκε από τον ψυχρό πόλεμο εναντίον του Ισλάμ».
Κάποια στιγμή θα πρέπει οι Ευρωπαίοι να καθίσουν να μελετήσουν σοβαρά το θέμα του ισλάμ και των Πολέμων και ίσως να πρέπει να αποκοπούν από το άρμα του δόγματος ότι κάθε μουσουλμάνος είναι και ύποπτος για τρομοκρατικές ενέργειες και από τον μύθο της σύγκρουσης των πολιτισμών γιατί το πνεύμα ποτέ δεν μπορεί να συγκρουστεί με το πνεύμα.
