Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το δούλεμα είναι ένα εθνικό σπορ στο οποίον οι Έλληνες επιδίδονται στους καφενέδες της επικράτειας (τους) από τότε που ο Δευκαλίων πέταγε πίσω του πέτρες κι εκείνες γίνονταν άνθρωποι. Ως φαίνεται από τότε την έχουμε την πετριά μας.
Φιλοπαίγμων λαός οι Έλληνες (και σε ορισμένες περιοχές, όπως τα Επτάνησα, ημίτρελος) έχει το αλληλοδουλεύεσθαι σε μεγάλη περιωπή. Ποτέ όμως άλλοτε έως τώρα δεν υπήρξε κυβέρνηση που να έχει αναγάγει το δούλεμα σε τέχνη ζηλευτή ακόμα και από τους θεούς.
Για παράδειγμα ο κ. Φίλης καλεί «σε επαγρύπνηση τον ΣΥΡΙΖΑ για τους πλειστηριασμούς» (που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ)! – 3.000 τον μήνα προβλέπονται, 36.000 τον χρόνο, των οικιών ημών εμπιπραμένων, θα καεί το πελεκούδι.
Για την απίσχναση της ΔΕΗ (άλλος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ λέει): «Ανατρέψτε τον νόμο» (που εγώ θα ψηφίσω). Απομουρλαίνονται.
Ευτυχώς που πλέον για τις μούντζες προβλέπεται πρόστιμο! Κι επειδή τα οικονομικά του έθνους δεν είναι ανθηρά, οι μούντζες θα εκτοξεύονται κατ’ οικονομίαν.
Αλλιώς θα πήγαινε η μούντζα σύννεφο. Δημιουργώντας ένα υπερπλεόνασμα. Από το οποίο όλοι θα είχαμε το μέρισμά μας.
Δούλεμα – μούντζα – μέρισμα!
Δεν είναι κι άσχημα…
