Το βιολί-βιολάκι της η Ζ. Κωνσταντοπούλου. Δεν φτάνει που γύρισε την πλάτη, εξαπολύοντας ψεύδη και συκοφαντίες κατά όσων ριζοσπαστικών και αντιμνημονιακών δυνάμεων της απηύθυναν έντιμες προτάσεις συνεργασίας για τις εθνικές εκλογές.
Δεν φτάνει που περιφρόνησε την πρωτοφανής ανιδιοτελή και απλόχερη πρόταση του Π. Λαφαζάνη, ο οποίος έβαζε υπογραφή σε λευκό χαρτί για τη συνεργασία.
Δεν φτάνουν, λοιπόν, όλα τούτα αλλά η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν χάνει ευκαιρία στις δημόσιες εμφανίσεις της που να μην “λασπολογεί” κατά των άλλων αντιμνημονιακών δυνάμεων σούρνωντας τους τον αναβαλλόμενο για γραφειοκρατίες, αντιδημοκρατικές λειτουργίες, για επαγγελματίες της πολιτικής, για μαϊντανούς, για… για… για…
Δικαίωμα της Ζωή Κωνσταντοπούλου να θεωρεί ότι όλοι οι άλλοι έχουν ως μόνη αποστολή να την “προσκυνούν” να την “υμνούν” και να “εκτελούν” τις σοφές κατευθύνσεις της χωρίς να λοξοκοιτάνε ούτε αριστερά ούτε δεξιά όπως λένε πολλοί και από πολλές πλευρές με περισσή δημαγωγία εσχάτως στον προεκλογικό αγώνα. Ο καθένας και η κάθε μια κάνει τις επιλογές του/της. Ίσως τέτοιου είδους συστάσεις και νοοτροπίες να ταιριάζουν και με το κλίμα της εποχής και παρ’ ότι αδιέξοδες να βρουν κάποιο, έστω και μικρό, αντίκρυσμα στις κάλπες. Λέτε;
