Η Τουρκία μπήκε στην τελική ευθεία για την εκλογική αναμέτρηση, για το κοινοβούλιο και τον πρόεδρος της. Μπορεί ο Τ. Ερντογάν να ακολουθεί την δοκιμασμένη συνταγή των παροχών, των αυξήσεων σε μισθούς, μοιράζοντας επιδόματα και υποσχέσεις, μέχρι να τάζει γέφυρες σε χωριά που δεν υπάρχουν γεφύρια προκειμένου να πείσει τους Τούρκους ψηφοφόρους.
Υποσχέσεις, τη στιγμή που η οικονομία τους έχει πάρει την κατρακύλα, το τραπεζικό σύστημα καταρρέει, τα ελλείμματα αυξάνονται, ο πληθωρισμός ανεβαίνει στα ύψη και η τουρκική λίρα πήρε την κατηφόρα.
Τα πρώτα χρόνια οι αριθμοί ανάπτυξης ήταν εντυπωσιακοί, ενώ σήμερα κινδυνεύει να υπερθερμαθεί πλησιάζοντας την πόρτα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείο για να παγώσει και μην καεί ολοσχερώς ως κράτος, πριν εορτάσει τα εκατό από την ίδρυση του.
Ο Πρόεδρος Ερντογάν μπορεί να πανηγυρίζει για τα επιτεύγματα του, αλλά δεν λέει τίποτα για την πραγματική οικονομία της χώρας η οποία έχει ανθίσει σε σαθρά θεμέλια, που σύντομα οι πολίτες και επιχειρηματίες θα κληθούν να πληρώσουν τον λογαριασμό.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις σε μεγάλο βαθμό εξαρτώνται από τον εξωτερικό δανεισμό, με τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών του 2017 που είχαν διαμορφωθεί στο 5,2% του ΑΕΠ. Γεγονός που σημαίνει ότι μια ξαφνική διακοπή της εξωτερικής χρηματοδότησης θα οδηγήσει την οικονομία της Τουρκίας σε χρεοκοπία.
Τα επιχειρηματικά δάνεια της Τουρκίας είναι το 40% σε ξένο νόμισμα που σε απόλυτους αριθμούς φθάνει τα 328 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αν αυτά τα χρέη δεν εξυπηρετηθούν, θα βρεθούν σε δεινή θέση οι τούρκικες τράπεζες που αντιπροσωπεύουν περίπου το 1/3 του Τουρκικού χρηματιστηρίου.
Το Τουρκικό νόμισμα έχει φθάσει στον πάτο, αυτό σημαίνει ότι αυξάνεται δραματικά το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων σε ξένο νόμισμα.
Ακόμη χειρότερο είναι, ότι το 80% αυτών των δανείων έχει δοθεί από τουρκικές τράπεζες και αν αυτά τα δάνεια γίνουν μη εξυπηρετούμενα, θα προκληθεί η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.
Η κυβέρνηση Τ. Ερντογάν μέχρι τώρα δείχνει ότι δεν είναι διατεθειμένη να προβεί στη λήψη οποιοδήποτε μέτρου που θα μπορούσε να μετριάσει την κατανάλωση και την ανάπτυξη.
Το νόμισμα της έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια στην χειρότερη θέση μεταξύ των νομισμάτων των αναδυόμενων οικονομιών. Από τα δεκαπέντε χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία ο Ερντογάν, μόνο τα πρώτα χρόνια είχε σταθερή αξία η λίρα. Σήμερα ένα δολάριο ισοδυναμεί σχεδόν με πέντε λίρες. Επιβαρύνονται με αυτό τον τρόπο οι κάτοχοι ξένων ομολόγων, αλλά οι διεθνείς τράπεζες που στήριξαν επί χρόνια τις οικονομικές πολιτικές της Τουρκίας για να γίνει οικονομικός γεωπολιτικός παράγοντας στην Εγγύς Ανατολής και τα Βαλκάνια, ξαφνικά βλέπουν να μειώνονται οι αποδόσεις των επενδύσεων τους και το μέλλον τους θολό.
Φυσικά υπάρχουν οι γεωπολιτικοί – γεωστρατηγικοί κίνδυνοι, που ο Ερντογάν με την συμπεριφορά του, οδηγεί τις σχέσεις με τους συμμάχους σε αδιέξοδο. Πρώτα η ρήξη με το Ισραήλ, στη συνέχεια με τις Η.Π.Α με την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στο Αφρίν της Συρίας, και όπως αποκαλύφθηκε η συνεργασία με τους Τζιχαντιστές του ισλαμικού κράτους, πάγωσαν οι σχέσεις τους, με τις καθημερινές προκλητικές απειλές και αμφισβήτησης εδαφικών εναντίον της χώρας μας.
Πέρα από τα οικονομικά , είναι δύσκολα να προφητεύσει κάποιος το τι θα γίνει την επόμενη μέρα των εκλογών, ανεξάρτητα το ποιος θα κερδίσει .
Το βέβαιο πάντως για να ηρεμήσει η περιοχή, είναι ότι, θα πρέπει πρώτα να συγκεντρωθεί στο πως θα λύση τα προβλήματα της οικονομίας για να μην χρεοκοπήσει η χώρα του και δεύτερον με ποιο τρόπο να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις πληγές, που άνοιξε με τους συμμάχους της.
