Όταν ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες καλεί όλα τα κράτη μέλη του παγκόσμιου οργανισμού να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να απόσχουν από οποιαδήποτε ενέργεια θα μπορούσε να οδηγήσει σε κλιμάκωση μετά τα δυτικά πλήγματα
εναντίον της Συρίας καταλαβαίνουμε όλοι ότι ούτε ο ίδιος πιστεύει αφενός στη δύναμη του οργανισμού να προλάβει επιθετικές ενέργειες μελών του ενάντια σε μέλος του, παρά και ενάντια στις καταστατικές του αρχές, και από την άλλη δεν τολμά να τα βάλει επικρίνοντας τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ως όφειλε. Ο ΟΗΕ είναι ουσιαστικά νεκρός και αποτελεί χώρο προβολής απόψεων και προπαγάνδας. Ενίοτε αποτελεί και φύλο συκής σε εγκληματικές ενέργειες. Το έργο το έχουμε ξαναδεί.
Στο χτεσινό έγκλημα της ιμπεριαλιστικής επίθεσης στη Συρία κλήθηκε με πρωτοβουλία της Ρωσίας να την καταδικάσει διά του μονίμου συμβουλίου του. Ο πρεσβευτής της Ρωσίας στα Ηνωμένα Έθνη Βασίλι Νεμπένζια δήλωσε ότι η επίθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη Συρία συνιστά μια “επιθετική ενέργεια” εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους.
Ο Ρώσος διπλωμάτης σημείωσε ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της επέδειξαν κατάφωρη περιφρόνηση προς το διεθνές δίκαιο, ενώ τα αεροπορικά πλήγματα υπό τις ΗΠΑ απειλούν την προσπάθεια του ΟΗΕ για την επίτευξη μιας πολιτικής λύσης στη σύρραξη στη Συρία.
Η Ρωσία ζήτησε από το Συμβούλιο Ασφαλείας να ψηφίσει, μετά το τέλος της έκτακτης συνεδρίασης των κρατών μελών του, επί του ρωσικού σχεδίου απόφασης, το οποίο καταδικάζει τα πλήγματα των χωρών της Δύσης στη Συρία, σύμφωνα με όσα είπε ο Βασίλι Νεμπένζια.
Αυτό το σχέδιο απόφασης, έκτασης πέντε παραγράφων, επισήμαινε τη “βαθιά ανησυχία” απέναντι στην “επίθεση” εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους, η οποία παραβιάζει, σύμφωνα με τη Μόσχα, “το διεθνές δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών”.
Και ενώ κάποιοι νομίζουν και οι περισσότεροι επιθυμούν να αποκλιμακωθεί η ένταση με νέες δηλώσεις τους οι ΗΠΑ ανεβάζουν κατακόρυφα την ένταση και επαναφέρουν τους φόβους για χειρότερες εξελίξεις.
«Μίλησα σήμερα το πρωί στον πρόεδρο (Τραμπ), είπε πως, αν το συριακό καθεστώς συνεχίσει να χρησιμοποιεί αυτό το τοξικό αέριο, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμες να τραβήξουν και πάλι πιστόλι», δήλωσε η πρεσβευτής σε μια νέα κονταρομαχία ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και τη Μόσχα που συμβολίζει την ακραία ένταση ανάμεσα στους δύο πρώην εχθρούς του Ψυχρού Πολέμου. Η λογική του παγκόσμιου καουμπόη εγκληματία απροσχημάτιστη, κυνική, εμπρός μας.
Ταυτόχρονα το σχέδιο απόφασης των τριών χωρών (Γαλλία, ΗΠΑ, Βρετανία) που πραγματοποίησαν τα πλήγματα είναι το πρώτο που ενώ δήθεν συνδυάζει τις τρεις όψεις της σύγκρουσης αυτής (χημικά όπλα, ανθρωπιστική κατάσταση και πολιτική) «απαιτεί από τις συριακές αρχές να δεσμευθούν στη διεξαγωγή διασυριακών διαπραγματεύσεων με καλή πίστη, με τρόπο εποικοδομητικό και χωρίς προϋποθέσεις» σε εφαρμογή των τελευταίων συνομιλιών που πραγματοποιήθηκαν στις 3 Μαρτίου στη Γενεύη, που σήμερα βρίσκονται σε νεκρό σημείο, θα πρέπει να αφορούν τη διακυβέρνηση, το συνταγματικό ζήτημα, τις εκλογές, την αντιτρομοκρατία και μέτρα εμπιστοσύνης.
Ουσιαστικά ζητούν από τον Άσαντ και τις δυνάμεις που τον στηρίζουν, τώρα που έχουν νικήσει όλους σχεδόν τους πράκτορες τους στα πεδία των μαχών, να παραδοθούν αμαχητί δια των διαπραγματεύσεων με τους υποτακτικούς τους.
Η επιμονή σε αυτή τη γραμμή μόνο τις συγκρούσεις μπορεί να υποδαυλίσει και κυρίως φέρει τη γενίκευση του πολέμου με την εμπλοκή της Ρωσίας ακόμη πιο κοντά.
Εδώ, θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι αν χρησιμοποιηθεί η ίδια τακτική της οικονομικής εξουθένωσης, όπως της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν, είναι φανερό ότι κάνουν λάθος αφού κάθε υποτροπή στην περιοχή δια της αύξησης της τιμής του πετρελαίου που αυτή επιφέρει προσφέρει έσοδα στη Ρωσία.
Πολλά διακυβεύονται στην περιοχή από τους ενεργειακούς δρόμους μέχρι τις ανακατατάξεις συνόρων.
Είναι πασιφανές ότι το κύριο γεωστρατηγικό διακύβευμα είναι επί της ουσίας η αποδοχή ή όχι της αδυναμίας των ΗΠΑ να παίζει το ρόλο και του παγκόσμιου ηγεμόνα και του παγκόσμιου χωροφύλακα. Αυτό βρίσκεται στο επίκεντρο όλων των εξελίξεων.
Από τη μια στρατεύεται ο “δυτικός κόσμος”, παλιό και έμπειρο μπλοκ, που δεν θέλει ο χρόνος να κυλίσει εις βάρος του όπως δείχνουν οι τάσεις των παγκόσμιων οικονομικών εξελίξεων και από την άλλη η “Ανατολή”, με στρατιωτικό βραχίονα τη Ρωσία και οικονομικό την Κίνα, που δεν έχει ακόμη συγκροτηθεί. Η Βρετανία και η Γαλλία που βρίσκονται σε διαρκή υποχώρηση σε όλα τα επίπεδα, βασιλικότερες του βασιλέως, επιδιώκουν ανατροπή της τάσης εξέλιξης. Η Γερμανία, με τον ξεχωριστό ειδικό ρόλο που ιστορικά φιλοδόξησε να παίξει και τώρα δια της στρατηγικής του ξενιστή ευρωζώνη-ΕΕ επιδιώκει, διαφοροποιείται εν μέρει, αναμένοντας, προφυλαγμένη στη γωνία να μην την πάρουν τα σκάγια της σύγκρουσης και καιροφυλαχτώντας να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη εν ευθέτω χρόνο. Γιατί και αυτή χρειάζεται χρόνο, πολύ χρόνο για να μην παρασυρθεί τώρα άκαιρα να υποστηρίξει το παλιό μπλοκ που δυο φορές βρέθηκε απέναντι του.
Στη δική μας περιοχή ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε χθες Σάββατο την ικανοποίησή του για τα πλήγματα και είχε συνομιλία με τον Βλαντίμιρ Πούτιν «για να μειωθούν οι εντάσεις στη Συρία και για να βρεθεί μια πολιτική λύση στην κρίση», σύμφωνα με πηγή στην τουρκική προεδρία.
Έχοντας σαν μαχαίρι στα πλευρά, και κίνδυνο για τις φιλοδοξίες της, το κουρδικό, η τουρκική αστική τάξη ποντάρει στον εξανδραποδισμό των Κούρδων και τον ατιμωτικό συμβιβασμό τους μαζί της, στόχος που δεν μπορεί να επιτευχθεί αν αυτοί τα βρουν με τον Άσαντ μετά την πρόσκαιρη, την εξ ανάγκης, συνεργασίας τους με τους Αμερικανούς οι οποίοι τους πούλησαν στο Αφρίν για να κερδίσουν τη θετική στάση της Τουρκίας. Σύντομα θα κληθεί να πάρει θέση με ποιο μπλοκ θα πάει και ποιο θα αφήσει. Κριτήριο για τη στάση της θα είναι η εδαφική ακεραιότητα της και η κατοχύρωση του παγκόσμιου ρόλου της. Στόχοι άμεσα συνδεδεμένοι.
Στην Ελλάδα, η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό έχει δώσει γη και ύδωρ στους ΗΠΑ-ΕΕ φοβούμενοι πρωτίστως τον εσωτερικό εχθρό αλλά και αποδεχόμενοι τον υποβιβασμό τους λόγο κρίσης ευελπιστώντας σε καλύτερες μέρες και στα λίγα αποφάγια που θα πέσουν από το ιμπεριαλιστικό τραπέζι. Είναι φανερό ότι δεν μπορεί να παρακολουθήσει τον στρατηγικό της αντίπαλο στην περιοχή, την Τουρκία, ο χρόνος δουλεύει εις βάρος της και την τρομοκρατούν οι εξελίξεις οι οποίες είναι απρόβλεπτες, ίσως κοσμογονικές και γι αυτό πλήρως ανατρεπτικές για την περιοχή μας.
Οι βομβαρδισμοί στη Συρία και η συνέχεια που θα ακολουθήσει θα αλλάξουν όλη την εποχή. Για τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις εμπόδιο δεν είναι ούτε τα δάκρυα ούτε το αίμα των λαών. Ποτάμια θα ρέουν και θα χύνονται από αυτά στη θάλασσα της καπιταλιστικής κυριαρχίας, μέχρι να δούμε τον εργατικό και λαϊκό παράγοντα να ορθώνεται σαν άλλος γίγαντας και με την διεθνιστική συνεργασία να συντρίψει αυτόν τον κόσμο του χάους και του σκότους.
*Πηγή: eforipediada.blogspot.gr
