ΚΑΜΕΟ: Tης Λίνας Ζαμπετάκη

1565
Ένα ποίημα της Λίνας Ζαμπετάκη

ΚΑΜΕΟ

Όταν ο Δίας ευνούχισε τον Κρόνο για να εξουσιάσει αυτός, πέταξε τα μέζεά του στη θάλασσα. Μπουρμπουλούθρισε εκείνη από ηδονή και ξέβρασε τον αφρό από τον οποίο γεννήθηκε η Αφροδίτη.

    Από το σμίξιμό της με τον Άρη προέκυψε ένα στρουμπουλό αμφίφυλο παιδί με ροζ μαγουλάκια και δυο άσπρα φτερά στην πλάτη. Ο Διόνυσος του χάρισε ένα εξαιρετικής ποιότητας τόξο με παραισθησιογόνα βέλη.

 Έρωτας.
Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά ,τάφερε  ο Γιαραμπής καταπώς κάθε φορά του καπνίζει και σμίξανε ο Διονύσης και η Αφροδίτη.

     Βλέπεις τα βέλη δημιουργούν εξαιρετικές παραισθήσεις ή μάλλον προβολές.

 Ο Διονύσης, ας πούμε ,πατούσε στη γη βαριά και άφηνε αποτύπωμα.  Αν ήταν γεωμετρικό σχήμα θα ήταν τραπέζιο. Η Αφροδίτη ,πλάσμα αερικό και αλαφροϊσκιωτο ,με θεϊκές γάμπες, χαζοπεταλούδαγε. Έκανε τις προβολές της καθώς τη βόλευε για να ξεφύγει από την οικογενειακή χούντα και -τσουπ- το τραπέζιο έγινε τρίγωνο που έδειχνε τα άστρα , μη σου πω ,πως από κάπου ξεπρόβαλε και η προοπτική μιας πυραμίδας. 

     Η περίπτωση μοιάζει με εκείνο το πρωτοχρονιάτικο παιχνίδι της τριανταμίας 

.Σου έρχεται ας πούμε ο άσσος σπαθί. ΚΙ εσύ τι σκέφτεσαι και ποντάρεις τα εσώψυχα σου;

 -Δυο φιγούρες και τα πήραμε τα λεφτά μας.

 Κάπως έτσι μπαίνεις στη διαδικασία να φτιάξεις σπίτι.

 Βλέπεις τσιμέντο το τραπουλόχαρτο και εχθρός σου όποιος πει το χαρτί χαρτί ,τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.
Η μάνα του Διονύση χαίρεται και σου χαρίζει μια καρφίτσα γνήσιο καμέο. Τρίγωνο βλέπει κι εκείνη το τραπέζιο σπλάχνο της. Το καμέο είναι μια τεχνική που ενώνει δυο διαφορετικά υλικά. Το ένα για φόντο και το άλλο για μια ανάγλυφη παράσταση. Εσύ θα θελες τα σκουλαρίκια αλλά τη φοράς την καρφίτσα . 

     Η δική σου η μάνα δεν χαίρεται. Έχει όμως χρόνια καταπιεί τη σιωπή και δεν μιλά.
Σου χαρίζει ένα χαλί με κόμπους πολλούς καλά δεμένους γεμάτο ελεφαντάκια και σου λέει
-Αφού δεν θα πετάξεις με αυτό ,φρόντισε να σκουπίζεις καλά από κάτω. Και να προσέχεις τους ελέφαντες.

 Άγρια κι αλαφροΪσκιωτη η μάνα σου και όλο της το σόι .Ξέρεις πως δεν τον θέλει τον Διονύση αλλά εσύ είσαι σίγουρη πως πήρες από τον πατέρα σου. Δεν τη λογαριάζεις. Άλλωστε έχεις ήδη ένα μωρό στα σπλάχνα σου. Νυφικό δανεικό κάτασπρο, στενό από δαντέλα κιπούρ και έξι μέτρα ουρά από πλισαρισμένη οργαντίνα. Φοράς κορσέ στενό ,να πάει προς τα πάνω η κοιλιά, να δείχνει μπούστο και ανεβαίνεις τα σκαλιά.
Ύστερα ξεκινάς αργά και σταθερά να κατεβαίνεις. Δεν σταματάς ,βέβαια, τις προβολές. Μπορεί ο Διονύσης να μην ήταν αυτό που νόμιζες αλλά τα παιδιά σου θα γίνουν αυτό που νομίζεις. Τρίγωνα και πυραμίδες και θα σου δείξουν τα άστρα. Ξεχνάς να τινάξεις το χαλί 

. Ένα ελεφαντάκι ξελύνεται από τους κόμπους και αρχίζει να μεγαλώνει. Έρχεται μια στιγμή που ξυπνάς την κόρη σου να πάει σχολείο και κοιτάζοντάς σε με νυσταγμένα μάτια σου λέει
-Μαμά, είδα στον ύπνο μου ,πως η Αφροδίτη Μάνου αυτοκτόνησε. Και ύστερα έρχεται η άλλη στιγμή που ξεχνάει ο Διονύσης να κλείσει το κινητό του και ακούς τη φωνή που κάποτε σου τραγουδούσε να φαλτσάρει.

 -Τι μαλακισμένη που είναι,ρε Αργύρη..

.Δεν είναι ποτέ τα λόγια που σφάζουν το ερωτοπούλι. Τα λόγια πάντα λένε “δεν είναι αυτό που νομίζεις”. Είναι ο τόνος της φωνής που αλλάζει, η ματιά που ξεφεύγει από το βότσαλο που του δείχνεις, ο καπνός του τσιγάρου σου που ξαφνικά βρωμάει, ο καφές που δεν πέτυχες στο βράσιμο. Το ελεφαντάκι έχει γίνει ελέφαντας και κανένας δεν χωράει στο σπίτι.

 Βάζεις τα στέφανα σε νεροχύτη ανοξείδωτο, ραντίζεις με οινόπνευμα και τσαφ ανάβεις το σπίρτο και το ρίχνεις. Τρι τρι τρι …δεν είναι τριζόνια .Τα ρύζια που καίγονται τρίζουν και πετάγονται και κάνουν σημάδια στον νεροχύτη.
Σου μιλάς “Ψυχή μου ανερμήνευτη και μυαλό μου ανεμοδούρικο. Ο έρωτας που σμίγει πλάσματα αταίριαστα υπεράνθρωπη δύναμη και όχι λάθος ανθρώπινο. Το σπίτι το φτιαγμένο από τραπουλόχαρτα και από καθρέφτες στηρίχθηκε στο χιόνι που έλιωσε.
Όσο όμως στάθηκε κέρδισε τριανταμίες και καθρέφτισε γαλαξίες. Respect σε κάθε τι τσαλακωμένο και κάθε θρύψαλο.”

 Υποκλίνεσαι στο παρελθόν που έγινε κάδρο στον τοίχο και βάζεις το καμέο στο κουτί. Στην όλη διαδικασία καταλαβαίνεις ότι είναι αποκλειστικά δική σου υπόθεση να ταξιδέψεις στα άστρα...

ΛΙΝΑ ΖΑΜΠΕΤΑΚΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας