Υποκριτική πάλι η κυβέρνηση με το ενδιαφέρον της για τα παιδιά των φτωχών οικογενειών, που δεν διαθέτουν χρήματα για τις πενθήμερες εκδρομές στο εξωτερικό. Έτσι , για να τις απαλλάξει από το οικονομικό βάρος, καταργεί τις συγκεκριμένες εκδρομές.
Καταρχήν να ειπωθεί πως είναι απαραίτητα τα δραστικά κυβερνητικά μέτρα για την ενίσχυση των μαθητών και των οικογενειών τους, γιατί δεν είναι μόνο οι εκδρομές που τους επιβαρύνουν, αλλά κυρίως οι σπουδές, που, μετά την νέα μεταρρύθμιση, ο ταξικός προσανατολισμός τους θα είναι πιο οξύς με την ανάγκη περισσοτέρων φροντιστηρίων, λόγω των διπλών εξετάσεων. Αλλά και η γενικότερη οικογενειακή οικονομική δυσπραγία και η μελλοντική ανεργία και αδιοριστία, οδηγεί τα νέα παιδιά σε απογοήτευση και απαξίωση του σχολείου και αυτό είναι πιο σοβαρό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα, σε σχέση με τα επιμέρους, που προτάσσει, όπως πάντα, η κυβέρνηση.
Έπειτα να ξεκαθαριστεί ότι σήμερα οι εκδρομές της Γ’ Λυκείου στο εξωτερικό δεν είναι πιο ακριβές από τις εκδρομές της Ρόδου ή της Κέρκυρας, τις οποίες τα παιδιά επιλέγουν για τα ακριβά τους ξενοδοχεία και την πολυτελή ζωή για πέντε μέρες. Αντιθέτως στο εξωτερικό είναι βέβαιο ότι θα γίνει επίσκεψη σε μουσεία, ιστορικούς τόπους, εκκλησίες και επιπλέον οι μαθητές είναι πιο κοντά στις εντολές των διδασκόντων, ειδικά όταν ταξιδεύουν για πρώτη φορά στην ξένη χώρα από ό,τι γίνεται στην χώρα μας.
Κάτι που παραβλέπει το Υπουργείο είναι η μεγάλη αλληλεγγύη των μαθητών προς όσους έχουν ανάγκη. Έτσι με λαχειοφόρες αγορές, με πολιτιστικές εκδηλώσεις, με συμβολή των γονιών και οι οικονομικά ασθενέστεροι συμμαθητές, που θέλουν να ταξιδέψουν, ενισχύονται. Έτσι ποτέ δεν υπάρχει παιδί που θα αποκλειστεί, αρκεί να επιλέξει να πάει.
Κάνει εντύπωση επίσης στις αποφάσεις του Υπουργείου ότι οι εκπαιδευτικές εκδρομές στο εξωτερικό μέσω προγραμμάτων δεν καταργούνται, και πολύ καλά γίνεται. Αλλά η διακρατική αυτή μαθητική επικοινωνία αποφασίζεται κυρίως από πειραματικά σχολεία ή των μεγάλων κέντρων και συχνά συμμετέχουν μαθητές που μπορούν να πληρώσουν κα σχεδόν πάντα οι αριστούχοι. Αλλά αυτό είναι ένα ταξικό ή τουλάχιστον επιλεκτικό μέτρο, πρώτα απ’ όλα γιατί δεν απευθύνεται σε όλους.
Άρα η σπασμωδική αυτή απόφαση ή οφείλεται στην δημιουργία εντυπώσεων ή στην προσπάθεια να ενισχυθεί ο ελληνικός τουρισμός και κατά την ανοιξιάτικη περίοδο, οπότε πραγματοποιούνται οι μαθητικές εκδρομές. Αλλά αυτό θα έπρεπε να ειπωθεί με καθαρό τρόπο, ότι μία χώρα σε κρίση, θέλει να αναπτύξει περαιτέρω αυτόν τον τομέα της οικονομίας της, αν και είναι πολύ αμφίβολο σε ποιους αποβλέπει αυτή η ανάπτυξη, αν όχι στους ξενοδοχειακούς κολοσσούς, συχνά ξένων συμφερόντων.
Η άποψή μας είναι ότι οι εκδρομές έχουν μεγάλη εκπαιδευτική αξία, αν τηρούνται κάποιες αρχές. Είναι απαραίτητες για τον μαθητή, για να αποδρά από την εκπαιδευτική διαδικασία, ειδικά ο υπερφορτωμένος μαθητής της Γ’ Λυκείου, για να βιώνει συντροφικά με τους συμμαθητές πιο χαλαρές στιγμές, να γνωρίζει τόπους στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό ή να έρχεται σε επαφή με την φύση και να εκτονώνεται, αν οι εκδρομές είναι περιβαλλοντικού χαρακτήρα. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που πάντα και απαρεγκλίτως κατατίθεται στις Σχολικές Διευθύνσεις, θα τηρείται κατά γράμμα και θα παρέχει πλούσιες εμπειρίες. Έτσι δεν θα αποκλείονται μουσεία, γιατί τα παιδιά κοιμούνται λόγω της κραιπάλης της προηγούμενης νύχτας, δεν θα απορρίπτεται ο τάδε αρχαιολογικός τόπος, γιατί προϋποθέτει βάδισμα και τα παιδιά είναι κουρασμένα από το ξενύχτι, δεν θα είναι μία εκδρομή μεγάλης ζωής στα ακριβά ξενοδοχεία με τις πισίνες και τα κλαμπ, όπου οι μαθητές θέλουν να ζήσουν για λίγο την ζωή των κροίσων, που βλέπουν στην ξελογιάστρα και αποπροσανατολιστική τηλεόραση. Αλλά αυτή η τακτική ακολουθείται στις εκδρομές στα δύο μεγάλα ελληνικά νησιά, Ρόδο και Κέρκυρα, που διαθέτουν και τέτοιου είδους υψηλών παροχών καταλύματα. Στο εξωτερικό τέτοια τακτική, δεν είναι δυνατόν να ακολουθηθεί, γιατί είναι απλησίαστη για την συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών σχολείων και μάλλον δεν είναι συμβατή με την ξενοδοχειακή πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών.
Άρα οι εκδρομές, αν είναι τόσο δυσβάστακτες για το οικογενειακό βαλάντιο και είναι φυσικά, πρέπει να ειδωθούν με την προοπτική της ενίσχυσης των παιδιών και όχι της κατάργησης αυτών του εξωτερικού, που έχουν, όπως ειπώθηκε, τα πλεονεκτήματά τους. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα ακολουθηθούν εκπαιδευτικοί κανόνες και αρχές, όπως απαράβατα γίνονται για τις εκδρομές μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων, περιβαλλοντικών, επιστημονικών, αδελφοποιήσεων ή άλλων. Αλλιώς, χωρίς αρχές, οι πολυήμερες εκδρομές δεν είναι εκπαιδευτικές και δεν έχουν λόγο να πραγματοποιούνται από το Σχολείο, που στόχος του είναι να διδάσκει γνώση, κοινωνική αλληλεγγύη, ποιοτικά ωραίο και κοινωνικά καλό.
*Η Αθανασιάδου Μυρσίνη είναι εκπαιδευτικός
