Το κόμμα του κ. Αλέξη Τσίπρα κέρδισε τις εκλογές με τη σημαία της αριστεράς και διαβεβαίωνε ότι θα ανακουφιστούν τα κοινωνικά στρώματα, τα οποία πλήττονταν περισσότερο από την οικονομική πολιτική. Αντί γι αυτό τους προσέθεσε νέα βάρη. Διαλαλούσε δεξιά και αριστερά ότι θα σκίσει τα μνημόνια και υπέγραψε ένα νέο. Τόνιζε πως θα αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία της χώρας και την ταπείνωσε και την υποδούλωσε ακόμη περισσότερο. Από την προεκλογική περίοδο έκανε πιπίλα τη λέξη διαπραγμάτευση, η οποία στη συνείδηση των Ελλήνων ταυτίζεται, πια, με νέα μέτρα. Έταξε…. έταξε …έταξε και δεν υλοποίησε το ελάχιστο. Στη θέση της ελπίδας μπήκε η απογοήτευση, της αισιοδοξίας η κατάθλιψη και των υποσχέσεων το ψέμα. Ο κόσμος, που αγωνίστηκε και πίστεψε, στην πλειοψηφία του επέστρεψε στον καναπέ του. Δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες, που επεδίωκαν οι δανειστές, και η «αριστερή» κυβέρνηση ισοπεδώνει και ξεπουλά τα πάντα.
Τελευταίο και μεγάλο θύμα απ ό, τι φαίνεται θα είναι η ΔΕΗ. Οι ελάχιστες, χλιαρές και για τα μάτια του κόσμου αντιδράσεις, που υπάρχουν στο κυβερνητικό στρατόπεδο, δεν μπορούν να εμποδίσουν αυτήν την εξέλιξη. Και, όμως, θα περίμενε κανείς ότι το νέο αίμα που μπήκε στην πολιτική, οι άφθαρτοι άνθρωποι, που δεν είχαν εμπλοκή σε σκάνδαλα , πολλοί από τους οποίους είναι βγαλμένοι μέσα από τους αγώνες, όλοι εκείνοι που κατέλαβαν ή μη δημόσια αξιώματα θα απέτρεπαν κάτι τέτοιο την ώρα μάλιστα που ως αντιπολίτευση είχαν σηκώσει πολύ ψηλά το θέμα της εκποίηση της. Αντιθέτως πανηγυρίζουν, γιατί κλείνει, λένε, η αξιολόγηση και μαζί ξεπουλιέται το μεγάλο φιλέτο της Ελλάδας, ο ενεργειακός πλούτος της και θα χαθεί ο έλεγχος σε έναν τόσο κρίσιμο για τη χώρα και τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της τομέα. Μόνο ο κ. Σκουρλέτης , ο οποίος, τάχα, διαφωνεί, κάτι ψέλλισε, αλλά τελικά επανήλθε στην τάξη και δήλωσε ότι θα ψηφίσει την παραχώρηση της, αφού πειθαρχεί σε συλλογικές αποφάσεις. Άλλωστε νωρίτερα κύκλοι του Μαξίμου φρόντισαν να στείλουν το μήνυμα: «κανένας δεν είναι πιο αριστερός από τον πρωθυπουργό!!»
Η αλήθεια είναι ότι από τον Ιανουάριο του 2015 ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έχει μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού μάλιστα «αριστερά» διαλείμματα, τα οποία το επικοινωνιακό του επιτελείο προπαγανδίζει καταλλήλως. Ας θυμηθούμε την κατάθεση στεφάνου στο χώρο των εκτελεσθέντων στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, την οποία προέβαλαν ως μια κίνηση υψηλού συμβολισμού. Το τι ακολούθησε, βεβαίως , και τι σχέση με τον αγώνα των ηρωικών νεκρών είναι σε όλους γνωστό. Τον περασμένο Νοέμβριο εκφώνησε τον επικήδειο λόγο για τον Φιντέλ Κάστρο στη Αβάνα. Μια ομιλία γεμάτη βερμπαλισμούς και φληναφήματα με την οποία θέλησε να συγκρίνει την αντίσταση του Κάστρο με τη δική του , υποτιθέμενη, ανυποχώρητη στάση απέναντι στους δανειστές. Τελευταία ο χαιρετισμός του στην Αμαλιάδα , όπου παραβρέθηκε στα εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη. Και εδώ αράδιασε ένα σωρό μεγαλοστομίες και αερολογίες.
Αν κάποια εσωτερική ανάγκη ωθεί τον κ. Τσίπρα να θυμάται μια φορά το χρόνο το αριστερό παρελθόν του, δεν το ξέρω και δεν με αφορά. Είναι σίγουρο, εντούτοις, ότι ο πιο αφερέγγυος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης προσπαθεί να τονώσει το πεσμένο ηθικό των μελών και ψηφοφόρων του δηλώνοντας αριστερός και κάνοντας κινήσεις εντυπωσιασμού, οι οποίες καθόλου δεν ενοχλούν τους δανειστές. Ενέργειες που ορίζουν πως συμπεριφέρεται ένας λαϊκιστής και λαοπλάνος πολιτικός. Από την άλλη προκαλούν την κοινωνία, η οποία θα πληρώσει για μια ακόμη φορά τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, τη «διαπραγμάτευση», το κλείσιμο της β ΄ αξιολόγησης και ό, τι αυτή φέρνει μαζί της.
Καθένας, ασφαλώς, έχει το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται πολιτικά . Το τι είναι αριστερό, ωστόσο, φαίνεται στις πράξεις και όχι στα λόγια και αυτό ο πρωθυπουργός το γνωρίζει καλά. Δε χρειάζεται να του υπενθυμίσουμε. Γι αυτό ας αφήσει την αριστερά ήσυχη. Μαθημένη εξάλλου, στα δύσκολα δε θα χαθεί ούτε αυτήν τη φορά και θα ξαναβρεί το δρόμο της. Ας χαίρεται, λοιπόν, τις επιλογές του, όπως την ψηφοθηρική συμμαχία του με τους ακραίους κύκλους της εκκλησίας, οι οποίοι του υπαγόρευσαν την εκπαραθύρωση του κ. Φίλη. Και ας φορέσει ξανά το χακί και τη στολή παραλλαγής στα οποία τον έντυσε ο συνεταίρος του, κ. Καμμένος. Ειλικρινά του πάνε καλύτερα.
*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
**Πηγή: sxedio-b.gr
Η αλήθεια είναι ότι από τον Ιανουάριο του 2015 ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έχει μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού μάλιστα «αριστερά» διαλείμματα, τα οποία το επικοινωνιακό του επιτελείο προπαγανδίζει καταλλήλως. Ας θυμηθούμε την κατάθεση στεφάνου στο χώρο των εκτελεσθέντων στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, την οποία προέβαλαν ως μια κίνηση υψηλού συμβολισμού. Το τι ακολούθησε, βεβαίως , και τι σχέση με τον αγώνα των ηρωικών νεκρών είναι σε όλους γνωστό. Τον περασμένο Νοέμβριο εκφώνησε τον επικήδειο λόγο για τον Φιντέλ Κάστρο στη Αβάνα. Μια ομιλία γεμάτη βερμπαλισμούς και φληναφήματα με την οποία θέλησε να συγκρίνει την αντίσταση του Κάστρο με τη δική του , υποτιθέμενη, ανυποχώρητη στάση απέναντι στους δανειστές. Τελευταία ο χαιρετισμός του στην Αμαλιάδα , όπου παραβρέθηκε στα εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη. Και εδώ αράδιασε ένα σωρό μεγαλοστομίες και αερολογίες.
Αν κάποια εσωτερική ανάγκη ωθεί τον κ. Τσίπρα να θυμάται μια φορά το χρόνο το αριστερό παρελθόν του, δεν το ξέρω και δεν με αφορά. Είναι σίγουρο, εντούτοις, ότι ο πιο αφερέγγυος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης προσπαθεί να τονώσει το πεσμένο ηθικό των μελών και ψηφοφόρων του δηλώνοντας αριστερός και κάνοντας κινήσεις εντυπωσιασμού, οι οποίες καθόλου δεν ενοχλούν τους δανειστές. Ενέργειες που ορίζουν πως συμπεριφέρεται ένας λαϊκιστής και λαοπλάνος πολιτικός. Από την άλλη προκαλούν την κοινωνία, η οποία θα πληρώσει για μια ακόμη φορά τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, τη «διαπραγμάτευση», το κλείσιμο της β ΄ αξιολόγησης και ό, τι αυτή φέρνει μαζί της.
Καθένας, ασφαλώς, έχει το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται πολιτικά . Το τι είναι αριστερό, ωστόσο, φαίνεται στις πράξεις και όχι στα λόγια και αυτό ο πρωθυπουργός το γνωρίζει καλά. Δε χρειάζεται να του υπενθυμίσουμε. Γι αυτό ας αφήσει την αριστερά ήσυχη. Μαθημένη εξάλλου, στα δύσκολα δε θα χαθεί ούτε αυτήν τη φορά και θα ξαναβρεί το δρόμο της. Ας χαίρεται, λοιπόν, τις επιλογές του, όπως την ψηφοθηρική συμμαχία του με τους ακραίους κύκλους της εκκλησίας, οι οποίοι του υπαγόρευσαν την εκπαραθύρωση του κ. Φίλη. Και ας φορέσει ξανά το χακί και τη στολή παραλλαγής στα οποία τον έντυσε ο συνεταίρος του, κ. Καμμένος. Ειλικρινά του πάνε καλύτερα.
*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
**Πηγή: sxedio-b.gr
