Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στις 8 Μαρτίου, άνοιξε και πάλι η συζήτηση για τις συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονται και ζουν οι εργαζόμενες γυναίκες, οι οποίες εξακολουθούν να υφίστανται διακρίσεις και να πλήττονται περισσότερο από την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τις χαμηλότερες αμοιβές, τον σεξισμό στην εργασία κ.λπ.
Παρά την πρόοδο που είχε σημειωθεί τις περασμένες δεκαετίες σε θέματα ισότητας των δύο φύλων, η Ελλάδα δεν διαθέτει οργανωμένο μηχανισμό καταγραφής των διακρίσεων φύλου στην εργασία και την κοινωνική ασφάλιση. Οι φορείς που εμπλέκονται μετά τις καταγγελίες των γυναικών (ΣΕΠΕ, ΓΣΕΕ) επισημαίνουν ότι λίγες περιπτώσεις καταλήγουν στα δικαστήρια. Πάντως – και αυτό είναι παρήγορο – οι καταγγελίες για διάκριση, σεξουαλική παρενόχληση κ.λπ., αν και λίγες, είναι διπλάσιες από ό,τι στο παρελθόν.
Οι περισσότερες αναφορές που φθάνουν στο ΣΕΠΕ και στη ΓΣΕΕ σχετίζονται με την εχθρική συμπεριφορά των επιχειρήσεων προς την εγκυμονούσα εργαζόμενη. Δύσκολα ξεχνά κανείς την τακτική ακόμα και μεγάλων επιχειρήσεων στο παρελθόν, οι οποίες ζητούσαν από την εργαζόμενη στη σύμβαση που θα υπογράψει, να δηλώσει ότι δε θα μείνει έγκυος για τα επόμενα 2-3 χρόνια.
Πρόσφατα προσέφυγε στη δικαιοσύνη γυναίκα – φύλακας μουσείου, η οποία αναγκαζόταν να στέκεται όρθια σε όλη τη διάρκεια της βάρδιας, με αποτέλεσμα να πάθει αποκόλληση και να κινδυνεύσει να αποβάλλει.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι εργοδότες μετακινούν τις εγκύους σε μακρινά πόστα ώστε να τις αναγκάσουν να παραιτηθούν ενώ αρνούνται να δώσουν άδειες για τις εξετάσεις του προγεννητικού ελέγχου.
Επίσης σύμφωνα με τις καταγγελίες οι εργοδότες:
– Αρνούνται την άδεια μητρότητας ή το μειωμένο ωράριο που δικαιούνται οι μητέρες 17 μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού.
– Αρνούνται άδειες όταν παραστεί ανάγκη κατά τη διάρκεια της προσχολικής αγωγής
– Αρνούνται άδειες σε μητέρες που πρέπει να συνοδεύσουν τα παιδιά τους με αναπηρία στα ΚΕΠΑ.
– Σημειώνονται διακρίσεις ιδίως στο εμπόριο. Στο «ξεχύλωμα» του ωραρίου, όταν απαιτούνται υπερωρίες, οι εργοδότες προτιμούν τους άντρες καθώς είναι περισσότερο διαθέσιμοι με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο μισθός τους έναντι των γυναικών συναδέλφων τους.
– Οι εργοδότες ξεκινούν από τις γυναίκες τη μετατροπή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερική.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι, παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις για δήθεν ευαισθησία στα ζητήματα που αφορούν στις γυναίκες, το Τμήμα Ισότητας, που είχε συσταθεί με τη συμμετοχή και του υπουργείου Εργασίας, έχει να συνεδριάσει επτά χρόνια!