Η Κυβέρνηση μοιάζει με τον σκύλο που κυνηγάει να δαγκώσει την ουρά του. Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες κάνουν λόγο για τελεσίγραφο μέτρων 3,6 δισ. από τους θεσμούς, τα οποία σε γενικές γραμμές πρέπει να κάνει δεκτά η κυβέρνηση για να έρθουν τα κλιμάκια τους στην Αθήνα τις επόμενες μέρες προς οριστικοποίηση τους, μαζί με τ’ άλλα προαπαιτούμενα.
Στόχος να προλάβουν την ημερομηνία της 20ης Φλεβάρη που θα συνέλθει το eurogroup.
Για την Γερμανική ΕΕ μια τέτοια συμφωνία, η οποία θα παρέπεμπε για το μέλλον (και μάλλον στις καλένδες) τα κρίσιμα θέματα της μείωσης του χρέους και της συμμετοχής της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση, θα ήταν το λιγοστό κακό.
Οι λόγοι είναι απλοί. Το ΔΝΤ δεν θα έφευγε τώρα από το ελληνικό πρόγραμμα, πλήττοντας την Γερμανία και δίνοντας την χαριστική βολή στο πρόγραμμα και στην Ελλάδα, αν και είναι μάλλον βέβαιο ότι θα την “κοπανήσει” με ελαφρά πηδηματάκια στη δεύτερη φάση, ενώ η ΕΕ θα μπορούσε να προχωρήσει, χωρίς ανυπέρβλητα εμπόδια, στις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις στα κράτη μέλη, έχοντας βάλει το ελληνικό πρόβλημα άλυτο κάτω από το χάλι.
Αν, όμως, η Γερμανία θα φύγει προσωρινά από τους πονοκεφάλους, η Ελλάδα θα έχει σκάψει τον λάκκο της, μόνο και μόνο για να κρατηθεί για λίγους μήνες στην εξουσία, προς εξυπηρέτηση των Γερμανών και της καρεκλομανίας της, η κυβέρνηση Τσίπρα.
Αν η κυβέρνηση Τσίπρα υπογράψει μια τέτοια συμφωνία, που θα πνίγει τη χώρα στα σκληρά μέτρα, με ένα εξευτελιστικό χρονικό ορίζοντα που θα ξεκινάει από το 2018 και θα επεκτείνεται στο άγνωστο, χωρίς, μάλιστα, χρηματοδότηση, χωρίς συμφωνία για ελάφρυνση χρέους και συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση και με το ΔΝΤ εκτός προγράμματος, τότε θα έχει κάνει μια τρύπα στο νερό.
Κατ’ αρχάς γιατί οι πιστωτές θα φύγουν από τον ελληνικό πονοκέφαλο, ενώ η αβεβαιότητα πάνω από την Ελλάδα όχι μόνο δεν θα φύγει αλλά θα συνεχίζεται και θα επιτείνεται.
Δεύτερον, γιατί η ελληνική χρεοκοπία θα θεωρείται από παντού ως κοινό μυστικό και επιδεινώνει περαιτέρω την πορεία και τις προοπτικές της χώρας.
Η λύση όσο ποτέ είναι μία: να κοπεί με το σπαθί ο τραγικός ελληνικός δεσμός. Αυτό δεν μπορούν να το κάνουν οι από πάνω. Οι από κάτω, όμως, βρίσκονται ακόμα σε ένα θολό τοπίο και σε σύγχυση, ενώ το μέτωπο των δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων σκοντάφτει στις γνωστές νοσηρές εσωστρέφειες αριστερών δυνάμεων προσκολλημένων στο παρελθόν και την μιζέρια.
Κ.Μ