[Το πιο κάτω δημοσίευμα δεν είναι καν άρθρο ή είδηση του κλασσικού τύπου, αν και ωστόσο μας πληροφορεί – και εκεί βρίσκεται το ειδησεογραφικό του ενδιαφέρον- ότι η Γαλλία δεν είναι μόνο οι Μακρόν, Ολάντ, Σαρκοζί, Μπερνάρ Κουσνέρ, Κον Μπεντί, Μπερνάρ-Ανρί Λεβύ και άλλες μεταστάσεις της αμερικανικής υποκουλτούρας, ή τα συνήθη γλυκομίλητα αρπακτικά, που μας επισκέπτονται για την «ιδιωτικοποίηση» του νερού και όσων μας απομένουν δημόσιων αγαθών. Υπάρχει και η άλλη, η παραγκωνισμένη ακόμη, παλαιά Γαλλία της υψηλής παιδείας, καλλιέργειας και αρχοντιάς, της δικαιολογημένης εθνικής υπερηφάνειας και της λεπτής ειρωνείας. Δείγμα μερικών από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι αυτό το, διδακτικό και σε πληροφορίες, ευθυμογράφημα του Στρατηγού Ντελαβάρντ, υπό μορφή επιστολής του Πούτιν στον Τραμπ, που δεν στερείται ενδιαφέροντος και για τον καθ’ ημάς αναγνώστη.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Kαλημέρα σε όλους,
Την επομένη της ψηφοφορίας στις αμερικανικές εκλογές μελών του Κογκρέσου και κυβερνητών Πολιτειών, ο Βλαντίμιρ απευθύνει τα συγχαρητήριά του στον Ντόναλντ.
Καλή ανάγνωση D.D.
Βλαντίμιρ Μόσχα , 7 Νοεμβρίου 2018-11-07
Κατοικία Κρεμλίνου, Κόκκινη Πλατεία, Μόσχα
mail: Jamesb007@ Russia.net
Αγαπητέ μου Ντόναλντ,
Οι υπηρεσίες μου δεν έπεσαν έξω. Οι εκλογές σας του μέσου της θητείας σου καταλήγουν πολύ κοντά στα αποτελέσματα που σου ανακοίνωσα την 1η Νοεμβρίου. Διατηρείτε τον έλεγχο της Γερουσίας, αυξάνοντας μάλιστα την πλειοψηφία σας (53 έναντι 47), είστε πρώτοι στον αριθμό των κυβερνητών και των κρατικών αξιωματούχων (28-22) και χάνετε, με μικρή διαφορά, τον έλεγχο της Βουλής, με 206 έδρες σε σύνολο 435. Συγχαρητήρια λοιπόν σε σας (και στις υπηρεσίες μου πού πρόβλεψαν σωστά).
Το πακέτο δεν έφτασε βέβαια γεμάτο, αλλά ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα ήταν σπάνιο στην ιστορία της χώρας σας για εκλογές μέσης θητείας, που στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις κλίνουν την πλάστιγγα προς μιαν συνδιοίκηση ως το τέλος της προεδρικής τετραετίας. Αυτό το αντίβαρο εξουσίας θα σου περιπλέξει τα πράγματα σχετικά με την υπόθεση του Ιράν. Δεν είμαι αλήθεια θυμωμένος… Περιμένω από εδώ και πέρα πολλά από τις προσεχείς συναντήσεις μας. Θα βρεθούμε και οι δυο στο Παρίσι στις 11 Νοεμβρίου και θα συναντηθούμε χωρίς αμφιβολία στο Μπουένος Άιρες στις 30 Νοεμβρίου , στα πλαίσια της συνόδου των G20.
Όπως ξέρεις, η χώρα μου, (στην παλαιά φυσιογνωμία της) κατέρρευσε το 1990 για λόγους οικονομικούς. Από τότε που ανέλαβα την ανασυγκρότηση της σε υγιέστερες βάσεις είμαι λοιπόν πολύ προσεκτικός στις οικονομικές εξελίξεις στον κόσμο για οτιδήποτε θα μπορούσε να απειλήσει την πλήρη ανάρρωση της πατρίδας μου. Πολλά ανησυχητικά σημάδια με οδήγησαν τους τελευταίους μήνες να μειώσω τα συναλλαγματικά μου αποθέματα σε δολάρια και να διαθέσω στην αγορά τα 85% των δισεκατομμυρίων σε αμερικανικά χρεόγραφα που διατηρούσε η χώρα μου, για να αγοράσω χρυσό.
Ο Οίκος Αξιολόγησης Dagong των Ασιατών φίλων μου, που είναι συνήθως οξυδερκείς, χαρακτήρισαν τα χρεόγραφα της χώρας σου τον περασμένο Ιανουάριο ως ριψοκίνδυνη επένδυση, βαθμολογώντας τα ΒΒΒ+ με αρνητικές προοπτικές. Επιπλέον ένας πρώην υπουργός σας των Οικονομικών, ο Λάρυ Σάμερς, έθεσε το εξής ανησυχητικό ερώτημα: «Για πόσον καιρό ο μεγαλύτερος χρεοφειλέτης του κόσμου μπορεί να μείνει η μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη;» Τέλος, κάθε μέρα που περνά βλέπω πάρα πολλές σοβαρές χώρες να ξεφορτώνονται προοδευτικά τα αμερικανικά ομόλογα (Ιαπωνία, Κίνα, Ελβετία, και ακόμη Γερμανία, Ολλανδία, Ινδία, Τουρκία… κλπ.) Μόνο μια εικοσιπενταριά χώρες, ( μεταξύ των οποίων η Σαουδική Αραβία, η Γαλλία και η Βρετανία) φαίνονται, για λόγους που δεν καταλαβαίνω, να εξακολουθούν να εμπιστεύονται τυφλά την χώρα σας, να αγοράζουν αμέριμνα τα ομόλογά της και να συνδέουν την τύχη τους με την δική σας τύχη και την τύχη αυτού που είναι, κάθε μέρα και πιο πολύ, ένα είδος που κινδυνεύει: το δολάριο.
Αυτό που με απασχολεί είναι ότι τα 22 τρισεκατομμύρια δολάρια, όπου το δημόσιο χρέος σας θα φτάσει ως το τέλος του χρόνου – λόγω αδυναμίας της χώρας σας να ελέγξει τον εθισμό της στον δανεισμό- απειλούν να προκαλέσουν κάποιες δυσάρεστες εκπλήξεις σε σας και στον υπόλοιπο κόσμο. Μια παλαιά παροιμία της χώρας μου λέει: « Τρέχει η στάμνα στην βρύση τόσο συχνά, που στο τέλος θα σπάσει.»
Η οικονομική κατάρρευση είναι συχνά βίαιη και οδυνηρή. Η χώρα μου το διδάχτηκε πληρώνοντας ακριβά. Άλλες χώρες μπορεί να το μάθουν (ή να το ξαναμάθουν, μετά τον σεισμό του 1929) στο προσεχές μέλλον.
Για να συμπληρώσω αυτό το σύντομο μήνυμα και προσβλέποντας στις συναντήσεις μας, που μπορεί ίσως να μας επιτρέψουν να αναπτύξουμε αυτά τα θέματα και να συνεννοηθούμε καλύτερα, θα επιθυμούσα να σου ζητήσω να σκεφτείς για τον κίνδυνο που μπορεί να προκαλέσει σε ένα κράτος, όποιο και αν είναι, η υπερβολική σιγουριά της κυβέρνησής του και η ροπή του να επιτίθεται ταυτόχρονα σε ένα μεγάλο αριθμό αντιπάλων, παράλληλα δυσαρεστώντας τους φίλους του.
Πρόσεχε τον εαυτό σου.
Ο «εταίρος» σου: Βλαντίμιρ.
Αποστολέας: Στρατηγός Ντομινίκ Ντελαβάρντ
*Πηγή: Général Dominique Delawarde, Réseau International (Humour) 7-11-2018
