Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν αφήνει οτιδήποτε στην τύχη. Πριν πέντε χρόνια, δεν είχε έγνοια ποιος θα ηγείτο του κατοχικού καθεστώτος. Αυτή τη φορά δεν ήθελε τον Ακιντζί, καθώς οι σχεδιασμοί του, για την ευρύτερη περιοχή, βρίσκονται σε στάδιο υλοποίησης και προφανώς δεν επιθυμεί να χάνει χρόνο με “ανυπάκουους“. Σαφώς και δεν θα ήθελε το αποτέλεσμα των ψευδοεκλογών να θεωρείτο ως προσωπική του ήττα, καθώς είχε ανοικτά πολεμήσει τον Ακιντζί και επένδυσε στον Τατάρ.
Αξιολογώντας το αποτέλεσμα των ψευδοεκλογών, η στάση του πληθυσμού στα Κατεχόμενα είναι πως επέλεξε Τουρκία. Επέλεξε τον ασφυκτικό εναγκαλισμό από την κατοχική δύναμη. Την “ασφάλεια”, τη “θαλπωρή”, τα εμβάσματα, της Άγκυρας. Αυτή, δυστυχώς, είναι μια πραγματικότητα, που θα πρέπει να αναγνωρίσουμε. Με νοθεία, με “μαγειρέματα”, αυτό που μένει είναι το αποτέλεσμα. Αυτό μετρά.
Η μόνη διέξοδος που θα μπορούσε να υπάρξει, έστω και εκ των υστέρων, είναι να διαμορφωθεί ένα κίνημα αντίδρασης στην Τουρκία από τους υπόλοιπους, αυτούς που δεν στήριξαν Τατάρ, επέλεξαν Ακιντζί. Αυτό, όμως, φαντάζει σήμερα απομακρυσμένο. Θα πρέπει να σημειωθεί, πάντως, ότι ο τέως κατοχικός ηγέτης, σε κρίσιμες φάσεις, όπως στο Κραν Μοντανά, παρέμεινε σιωπηρός ακολουθώντας τη γραμμή πλεύσης του Τσαβούσογλου.
Η γραμμή ήταν να τινάξει στον αέρα τη διαδικασία, εάν δεν εξασφάλιζε τις επιδιώξεις της κατοχικής δύναμης. Κυρίως την εσαεί παρουσία της στο νησί. Αυτό επιβεβαιώνει ποιος αποφασίζει στα Κατεχόμενα. Η επιλογή, λοιπόν, Τατάρ της Τουρκίας, πρέπει να συνδεθεί και με τους σχεδιασμούς του Ερντογάν, που έχουν ως χρονικό ορίζοντα το 2023. Μέχρι τότε, που θα συμπληρωθούν 100 χρόνια τουρκικού κράτους.
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει εξαγγείλει πως στόχος του είναι να καταστήσει την χώρα του μεγαλύτερη. Με μεγαλύτερη επιρροή στα κράτη της ευρύτερης περιοχής, στους λαούς τους, αλλά και με κατάκτηση εδαφών. Ο Ερντογάν παρουσιάζεται να έχει επικεντρωθεί σε αυτές τις επιδιώξεις και έχει συνδέσει τα επόμενα βήματα του με αυτόν το στόχο, να επεκταθεί, δηλαδή, εδαφικά η Τουρκία.
Σχέδιο προσάρτησης των Κατεχομένων
Τα όσα παρακολουθούμε με τις παρεμβάσεις του σε Συρία, Λιβύη, κυπριακή ΑΟΖ, Αιγαίο, Ναγκόρνο Καραμπάχ, αυτό ακριβώς επιβεβαιώνουν. Γι’ αυτό και δεν θα πρέπει να υποβαθμιστούν σενάρια, τα οποία έχουν τύχει επεξεργασίας από την κατοχική δύναμη, που αφορούν την ενσωμάτωση και την προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία. Ήδη έχει γίνει σημαντική προεργασία και προετοιμασία.
Δεν θα είναι εύκολο αυτό το εγχείρημα, ωστόσο, η Άγκυρα έδειξε πως μπορεί να σηκώσει το κόστος και να διαχειριστεί τις αντιδράσεις. Άλλωστε δεν είναι τόσο ισχυρές, μάλλον χλιαρές χαρακτηρίζονται, οι διεθνείς αντιδράσεις. Παρακολουθήσαμε την αναβλητικότητα των ευρωπαίων εταίρων μας, την αποστασιοποίηση των ΗΠΑ, γίναμε μάρτυρες τι έγινε και με την Αμμόχωστο.
Συνεπώς, το σενάριο με την προσάρτηση θα πρέπει να αξιολογηθεί από τώρα και να διαμορφωθούν τρόποι ανάσχεσης και αποτροπής. Τα δεδομένα σήμερα δεν είναι όπως τότε που είχε κερδίσει, για παράδειγμα, ο Έρογλου. Σε αυτή τη φάση, βρισκόμαστε σε προχωρημένη πορεία υλοποίησης των επεκτατικών σχεδιασμών της Άγκυρας.
Οι αποφάσεις, ασφαλώς και λαμβάνονται στην Άγκυρα και αυτό το γνωρίζουν όλοι όσοι κάθισαν στον “θρόνο” του ψευδοκράτους. Το ζητούμενο για εμάς είναι να ανατραπούν τα κατοχικά δεδομένα, να απελευθερωθεί η Κύπρος. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από συνεργασία με τους Τουρκοκύπριους, που θέλουν να απαλλαχθούν από την κατοχική Τουρκία. Με εκείνους που δεν θέλουν διαχωρισμό στη βάση της εθνικής καταγωγής, απορρίπτουν μειωμένα δικαιώματα και ελευθερίες. Τέτοιες δυνάμεις υπάρχουν.
Η επίτευξη συμφωνίας δεν θα επιτευχθεί με την ικανοποίηση των επιδιώξεων της Τουρκίας και με συμβιβασμούς, που θα οδηγήσουν σε κράτος ελεγχόμενο από τους ισλαμοφασίστες της Άγκυρας. Τέλος, να σημειώσουμε πως υπάρχει μια φασίζουσα νοοτροπία, που αναπτύσσεται από ένα- μειοψηφικό ευτυχώς- ρεύμα στην κοινωνία. Με όποιον διαφωνούν, τον χαρακτηρίζουν οπαδό της διχοτόμησης!
Αν και οι οπαδοί της όποιας λύσης, που αποδέχονται συμφωνία με έντονα διαχωριστικά ρατσιστικά στοιχεία, επιχειρούν να ασκήσουν πιέσεις με απαράδεκτους, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Είναι οι ίδιοι, οι οποίοι επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρόμου και διαστρέβλωσης για την αντικατοχική εκδήλωση του περασμένου Σαββάτου στη Δερύνεια.
Προέβλεψαν επεισόδια, διαμόρφωσαν κλίμα στα Κατεχόμενα και βάπτισαν την εκδήλωση “ακροδεξιά“! Τίποτε από αυτό δεν ίσχυσε. Τελικά το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (ΕΛΑΜ), η ακροδεξιά, είναι το καταφύγιο του κάθε ψευδοπροοδευτικού. Χρειάζονται τους Ελαμίτες για να στηρίξουν τη δική τους προσέγγιση.
