Μέσα στο καλοκαίρι αλλά και αργότερα, το ΔΝΤ προειδοποίησε την Κίνα για το χρέος της.
Διαπίστωνε πρώτα ότι η Κίνα βοήθησε «την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας».
Αυτή η βοήθεια όμως ήλθε «με το κόστος του… συνεχώς αυξανόμενου ιδιωτικού και δημόσιου χρέους (της Κίνας)…»
Ενώ λοιπόν ο τεράστιος δανεισμός της Κίνας διέσωσε και την παγκόσμια οικονομία, το συσσωρευμένο τώρα χρέος της απειλή την ίδια αλλά και την παγκόσμια οικονομία.
Δεν έχουν λύση σε αυτή την αντίφαση.
Από το 2015 εκφράστηκαν έντονες ανησυχίες από τους κόλπους του διεθνούς κεφαλαίου για τις επιπτώσεις πιθανής επιβράδυνσης της Κινέζικης οικονομίας.
Αυτοί οι φόβοι αντανακλάστηκαν και στα αμερικάνικα χρηματιστήρια.
«Φόβοι για αρνητικές επιπτώσεις από μια απότομη επιβράδυνση της κινέζικης οικονομίας κτύπησαν τις παγκόσμιες αγορές τον Αύγουστο του 2015 μετά από μια υποτίμηση/ έκπληξη του κινέζικου γουαν….
«Επιπλέον υποτίμηση του νομίσματος (της Κίνας) τις πρώτες εβδομάδες του 2016 συνέβαλε στο χειρότερο καταγραμμένο ξεκίνημα ενός νέου χρόνου και για τους δύο χρηματιστηριακούς δείκτες, τον Dow και τον S&P 500» (Financial Tribune)
Μπροστά σε αυτούς τους κινδύνους για τη Κινέζικη αλλά και τη παγκόσμια οικονομία, η Κινέζικη κυβέρνηση συνέχισε την επεκτατική της πολιτική.
«Η σταθερότητα όμως ήλθε με το κόστος συνεχώς αυξανόμενων επιπέδων χρέους…»
Το Κινέζικο «συνολικό χρέος εκτιμάται τώρα να είναι πάνω από 300% του ΑΕΠ, ένα από τα ψηλότερα επίπεδα συνολικού χρέους στον κόσμο, ειδικά για μια αναδυόμενη οικονομία» (Institute of International Finance).)
Αυτή η εξέλιξη συνδυάστηκε με απότομο φούσκωμα του τραπεζικού τομέα σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία.
«Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προειδοποίησε την Κίνα ότι τα περιουσιακά στοιχεία του Κινέζικου τραπεζικού τομέα αυξηθήκανε σταθερά στο 310% του ΑΕΠ από το 240% του ΑΕΠ στο τέλος του 2012.» (Financial Tribune)
Ενάμιση περίπου φορά αυξήθηκαν τα τραπεζικά περιουσιακά στοιχεία σαν ποσοστό του ΑΕΠ μέσα σε λίγα χρόνια.
Αυτό όμως αποτελεί μια από τις πιο αδιαμφισβήτητες ενδείξεις ότι τα πράγματα οδηγούνται σε κατάρρευση.
Το 19ο Συνέδριο του Κουμμουνιστικού Κόμματος Κίνας το Φθινόπωρο, φάνηκε να αντιλαμβάνεται τους κινδύνους.
Σαν αποτέλεσμα των αποφάσεων του Συνεδρίου, «οι Κινέζοι επίσημοι εστιάζουν στην μείωση της εξάρτησης της χώρας από το χρέος…
«Την περασμένη εβδομάδα (τελευταία του Δεκέμβρη), το Πεκίνο έκλεισε το Συνέδριο Κεντρικής Οικονομικής Εργασίας (Central Economic Work Conference ) που βάζει τα πλάνα για το 2018…
«Η κυβέρνηση ακολούθως είπε σε δήλωση της ότι ‘Μια συνετή νομισματική πολιτική πρέπει να κρατείται ουδέτερη, οι πύλες της νομισματικής προσφοράς πρέπει να ελέγχονται, και η πίστωση και η κοινωνική χρηματοδότηση πρέπει να έχουν μια λογική ανάπτυξη’…»”
Είναι φανερό από την πιο πάνω κυβερνητική δήλωση, ότι το χρέος/ ρεκόρ «υποχρεώνει» το Κινέζικο Κόμμα/κυβέρνηση να πάρει μέτρα για χαλιναγώγηση του.
Αυτό όμως δημιουργεί νέες παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες.
Η θεαματική οικονομική ανάπτυξη της Κίνας για πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα, αρχικά χωρίς ανάγκη διόγκωσης του δανεισμού, με απότομη διόγκωση του μετά το 2008, ήταν από τους βασικούς πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίχτηκε η λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας.
Τώρα, όχι μόνο παύει η κινέζικη θεαματική ανάπτυξη να αποτελεί μια πραγματικότητα, αλλά οι ΗΠΑ και όλος ο κόσμος, έχουν να αντιμετωπίσουν «μια πιο απότομη από ότι αναμενόταν επιβράδυνση στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου…»
“Με το 19ο Συνέδριο του Κόμματος να ανήκει στο παρελθόν, ο κίνδυνος είναι ότι η μεγάλη ανάπτυξη της Κίνας ανήκει επίσης στο παρελθόν…
«Κατά περίεργο τρόπο, η αγορά αγνοεί τα Κινέζικα στατιστικά/έκπληξη των τελευταίων εβδομάδων (David Woo, επικεφαλής των global rates, FX και EM FI στρατηγικής και οικονομικής έρευνας της Τράπεζας της Αμερικής».
Μια νέα κατάρρευση απειλή ξανά τους λαούς του κόσμου.
