Όλοι, σχεδόν, στον αριστερό και ευρύτερο προοδευτικό και δημοκρατικό χώρο στην πατρίδα μας, έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους σχετικά με την σκληρή διαπάλη που γίνεται στη Βρετανία ανάμεσα στο Βremain και το Brexit.
Γιατί το κάνουν;
Δεν θεωρούν, τουλάχιστον, ανεξαρτήτως και αν ακόμα τάσσονται υπέρ του Βremain, ότι πρέπει να γίνει σεβαστό το δημοψήφισμα με το οποίο ο Βρετανικός λαός αποφάσισε το Brexit , το οποίο το ταλαιπωρούν κέντρα των Βρυξελλών και του Λονδίνου πάνω από τρία χρόνια τώρα, με στόχο να το ματαιώσουν;
Και καλά ο Γ. Βαρουφάκης, αυτός όχι μόνο έχει ταχθεί υπέρ του Bremain αλλά και συμμετείχε ο ίδιος στην εκστρατεία για τη νίκη του Bremain στο Βρετανικό δημοψήφισμα και επομένως, ίσως, να θεωρεί, κακώς, και προσωπική του υπόθεση την τελική αποτροπή του Brexit, έστω και αν αυτή επιχειρείται με μη θεμιτά μέσα.
Δυνάμεις, όμως, όπως το ΚΚΕ, γιατί κρατάνε μία στάση σιωπής και σφυρίζουν αδιάφορα; Μήπως επειδή στο μέτωπο υπέρ του Brexit παίζει ηγετικό ρόλο ο ακραία συντηρητικός Τζόνσον; Δεν αντιλαμβάνεται, όμως το ΚΚΕ πως αν τα κέντρα της “παγκοσμιοποίησης” και του ευρωπαϊκού-ψευτοδιεθνισμού πνίξουν το Brexit σε μία μεγάλη χώρα σαν την Βρετανία, τότε θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο και ο αγώνας στην Ελλάδα για το εθνικό νόμισμα και την έξοδο από την Ε.Ε;
Δεν αντιλαμβάνεται τότε ότι η Γερμανική ιμπεριαλιστική νεοαποικιοποίηση σε βάρος της χώρας μας θα μοιάζει πιο ισχυρή;
Ο αγώνας για το Brexit στην Βρετανία αφορά άμεσα τις προοδευτικές και γνήσια αντιμνημονιακές δυνάμεις στην Ελλάδα. Το δυστύχημα είναι ότι αρκετές αριστερές δυνάμεις στην Βρετανία και στην Ευρώπη, είναι παγιδευμένες σε ένα αντιδραστικό “ευρωπαϊσμό“, που, δυστυχώς, αφήνει πολύ χώρο και άνεση για να τα εκμεταλλεύεται η κάθε λογής ακροδεξιά.
Κ.Μ
