Στο απόσπασμα του ΔΝΤ ξανά η Αργεντινή
Δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί η δήλωση του νεοφιλελεύθερου δεξιού προέδρου της Αργεντινής, Μαουρίσιο Μάκρι, έστω κι αν ξεχείλιζε σκοπιμοτήτων καθώς με αυτήν επιχείρησε να χρυσώσει το χάπι της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την έναρξη των συνομιλιών με τον μισητό διεθνή οργανισμό, το οποίο ειδικά στη χώρα που γέννησε το τάγκο και τον Τσε συναγωνίζεται σε δημοφιλία μόνο την …Αγγλία.
Είπε κατά λέξη: «Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων χρόνων είχαμε ένα πολύ ευνοϊκό διεθνές πλαίσιο, αλλά σήμερα αυτό αλλάζει. Οι παγκόσμιες συνθήκες γίνονται ολοένα και πιο περίπλοκες λόγω πολλών παραγόντων: τα επιτόκια κι η τιμή του πετρελαίου αυξάνονται, τα νομίσματα των αναδυόμενων χωρών υποτιμούνται. Είναι μεταβλητές που δεν ελέγχουμε». Ισχύουν και με το παραπάνω οι αιτιάσεις του!!!
Αυτό όμως που επίσης ισχύει και δεν το ανέφερε ούτε υπαινικτικά είναι ότι ο ίδιος ο Μάκρι έστρωσε το δρόμο για τη ραγδαία υποτίμηση του εθνικού τους νομίσματος, του πέσο, κατά 20% από την αρχή της χρονιάς, την εκτόξευση των επιτοκίων στο 40%, την δραματική συρρίκνωση των συναλλαγματικών διαθεσίμων της κεντρικής τράπεζας στην προσπάθειά της να κρατήσει ψηλά την ισοτιμία του πέσο και την άνοδο του πληθωρισμού στο 25%, ασχέτως αν τα Μέσα Ενημέρωσης της Δύσης που αποδεικνύονται λαλίστατα όταν ο πληθωρισμός καλπάζει στη Βενεζουέλα τηρούν σιγή ιχθύος! Η προσφυγή στο ΔΝΤ φέρει φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του νεοφιλελεύθερου προέδρου Μάκρι γιατί όχι μόνο έσπευσε να καταβάλλει στους κερδοσκόπους 9,3 δισ. που σοφά (ξέροντας τις αντοχές της οικονομίας) αρνιόταν η Κίρχνερ να πληρώσει μέχρι τον Δεκέμβριο του 2015 που έχασε την εξουσία, αλλά επιπλέον κραδαίνοντας σαν τρόπαιο επιτυχίας την επιστροφή του στις αγορές, δανείστηκε μέσα σε μια διετία πάνω από 50 δισ. δολάρια. Το τυράκι το είδε, τη φάκα όχι… Η έκθεσή του έτσι έφτασε στο κόκκινο, κάτι που είχε αποφευχθεί επί Νέστορ και Κριστίνα Κίρχνερ, κι όταν η συγκυρία αντιστράφηκε βρέθηκε για μια ακόμη φορά το ΔΝΤ να περιμένει στη γωνία την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής.
Ενδιαφέρον ωστόσο είχε κι ό,τι συνέβη πριν ο Μάκρι χτυπήσει την πόρτα του διεθνούς οργανισμού που οδήγησε την Αργεντινή σε καταστροφή 17 χρόνια πριν. Το ΔΝΤ αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά πόσο τραγικά ανίκανο είναι να αξιολογήσει αντικειμενικά μια οικονομία, μόλις τον Δεκέμβριο του 2017 έγραφε σε επίσημη έκθεση του για την Αργεντινή (εδώ το πλήρες κείμενο) τα εξής: «οι μεταρρυθμίσεις έχουν τοποθετήσει την οικονομία σε έναν ισχυρότερο βηματισμό και διορθώθηκαν πολλές από τις επείγουσες μακροοικονομικές ανισορροπίες. Η Αργεντινή απολαμβάνει μια στέρεη ανάκαμψη… Ο πληθωρισμός συνεχίζει να πέφτει αν και σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με το στόχο της κεντρικής τράπεζας». Όλα αυτά τα έγραφαν στις 29 Δεκεμβρίου 2017, λειτουργώντας προφανώς με πολιτικά κριτήρια: επειδή ήθελαν να επαινέσουν τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις του προέδρου Μάκρι που επανέφερε την Αργεντινή στο δρόμο της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας. Και μετά η οικονομία κατέρρευσε, και για δεύτερη φορά το «παιδί θαύμα» αποβλήθηκε δια παντός απ’ όλα τα σχολεία! Κι όσο για το ΔΝΤ στην περίπτωση της Αργεντινής κατάφερε να ξεπεράσει και τον χειρότερο εαυτό του σε επικινδυνότητα. Ενώ όπως στην Ελλάδα το 2016 έτσι και στην Αργεντινή μετά το 2001 παραδέχθηκε τα λάθη του για να δικαιολογήσει την καταστροφή που επέφερε, το 2017-2018 τα έκανε μούσκεμα πριν καν ξεκινήσει την «επιχείρηση διάσωσης». Μπορούμε να φανταστούμε τη συνέχεια…
Βραζιλία: Συνταγματικό πραξικόπημα, φυλακές και εκτελέσεις
Δεν είναι μόνο η Αργεντινή. Είναι και η Βραζιλία που έχει γίνει ξανά μια «κανονική» χώρα. Από το 2016 συγκεκριμένα όταν με ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα ανατράπηκε η πρόεδρος της χώρας, Ντίλμα Ρουσέφ, η Δεξιά πήρε ξανά την εξουσία, τερματίζοντας με τον τρόπο που ξέρει καλύτερα στη Λατινική Αμερική τις αλλεπάλληλες εκλογικές επιτυχίες του Κόμματος των Εργατών, που κέρδισε τις εκλογές πρώτη φορά το 2003. Κι αν η ανατροπή της Ντίλμα ήταν η πρώτη πράξη του δράματος, η φυλάκιση του Λούλα ήταν η δεύτερη και πιο προκλητική καθώς η κάθειρξη 12 ετών, με αφορμή μια αναπόδεικτη κατηγορία διαφθοράς, επιβλήθηκε γιατί η νίκη του ήταν παραπάνω από σίγουρη στις προσεχείς εκλογές. Μάρτυρας, όλες οι δημοσκοπήσεις που τον έφεραν να προηγείται με ποσοστά άνω του 30%, όταν ο επικεφαλής της Δεξιάς, Κάπταιν Τζερ Μπολσονέρο, το ανώτερο που κατάφερνε να συγκεντρώσει ήταν 16%.
Η πιο πρόσφατη και αιματηρή πράξη του δράματος της επανόδου της Δεξιάς στην πολιτική ηγεσία της οικονομικής υπερδύναμης της Λατινικής σημειώθηκε με την εν ψυχρώ δολοφονία πριν δύο σχεδόν μήνες της Μαριέλε Φράνκο. Η γεννημένη σε φαβέλα 38χρονη μαύρη δημοτική σύμβουλος της πόλης του Ρίο, που χαρακτηρίστηκε από την αμερικανική εφημερίδα Washington Post ως παγκόσμιο σύμβολο, εκτελέστηκε με 9 σφαίρες, εκ των οποίων οι 4 στο κεφάλι, εν είδει τιμωρίας για την μάχη που έδινε ενάντια στην καθημερινή καταστολή που υφίστανται οι φτωχότεροι των φτωχών στη Βραζιλία από τις συμμορίες των ενόπλων, με τις οποίες συνεργάζεται σταθερά η αστυνομία.
Η δολοφονία από τις παρακρατικές συμμορίες της Μαριέλε Φράνκο ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Μόνο το 2017, με βάση ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας που απαίτησε την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης, δολοφονήθηκαν 58 αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: από συνδικαλιστές μέχρι οργανωτές των κοινοτήτων στις φαβέλες. Έκκληση που έπεσε προφανώς στο κενό δεδομένης της ατιμωρησίας που απολαμβάνουν οι ένοπλες συμμορίες από πολύ ψηλά…
Πηγή: Νέα Σελίδα
