Χτύπημα κάτω από τη ζώνη μπορούν να χαρακτηριστούν οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις προοπτικές ανάπτυξης της ιταλικής οικονομίας που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου.
Συγκεκριμένα κατά την εκτίμηση των Βρυξελλών, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης αναμένεται να μεγεθυνθεί μόλις κατά 0,2% για το τρέχον έτος, πολύ δηλαδή χαμηλότερα από το επίπεδο του 1,2% που ήταν η προηγούμενη πρόβλεψη, ισοδυναμώντας – αν αποδειχθεί πραγματική – με την ασθενέστερη μεγέθυνση από το 2014.
Τα σύννεφα πάνω από την ιταλική οικονομία πύκνωσαν λίγες μέρες νωρίτερα όταν δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία για την εξέλιξη του ΑΕΠ του τελευταίου τετράμηνου του 2018, που αφορούσαν συρρίκνωση κατά 0,2%. Δεδομένου δε ότι και το προηγούμενο τρίμηνο του 2018, το τρίτο τρίμηνο, υπήρξε επιπλέον συρρίκνωση, της τάξης του 0,1%, πληρούνται όλοι οι όροι ώστε η ιταλική οικονομία να θεωρηθεί πως διέρχεται ύφεση. Οι προοπτικές διαφαίνονται ζοφερές και για το τρέχον τρίμηνο καθώς η επιδείνωση που εμφανίζουν οι οικονομίες της Γερμανίας και της Κίνας θα πλήξουν τις ιταλικές εξαγωγές.
Οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ιταλία θα ανοίξουν εκ νέου το μέτωπο των Βρυξελλών με τη Ρώμη, λίγους μήνες μετά τον πρόσκαιρο όπως αποδείχθηκε συμβιβασμό, γιατί επηρεάζουν άμεσα τις προβλέψεις για το έλλειμμα. Θεωρείται αδύνατο συγκεκριμένα να συγκρατηθεί στο 2,04% όπως προέβλεπε η ιταλική κυβέρνηση, χωρίς πάντως να πείθει από τότε τους ευρωπαίους τεχνοκράτες. Τούτου δοθέντος, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου θα αρχίσει εκ νέου τις πιέσεις στην συμμαχική κυβέρνηση να ακυρώσει μέρος τουλάχιστον των φιλολαϊκών παροχών που είχε εξαγγείλει. Σημαντικότερη όλων η εισαγωγή είναι ενός ελάχιστου εισοδήματος ύψους 780 ευρώ για τους πιο φτωχούς Ιταλούς.
Ρόλο λαγού διαδραμάτισε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που αναθεώρησε κι αυτό μια μέρα νωρίτερα τις εκτιμήσεις για τις προοπτικές της ιταλικής οικονομίας, μειώνοντας τις προβλέψεις του για μεγέθυνση κατά το τρέχων έτος στο επίπεδο του 0,6%. Η ανακοπή των ρυθμών μεγέθυνσης καθιστά ακόμη πιο επίπονους τους όρους αποπληρωμής του δημόσιου χρέους (που ανέρχεται στο 132% του ΑΕΠ και είναι το δεύτερο υψηλότερο στην ΕΕ μετά της Ελλάδας), η εξυπηρέτηση του οποίου απομυζά κάθε έτος γύρω στο 20% του ιταλικού εθνικού εισοδήματος.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ακολουθώντας την πάγια πολιτική του να παρεμβαίνει στην οικονομική πολιτική κυρίαρχων κρατών υποδεικνύοντας κάθε φορά την πιο νεοφιλελεύθερη πολιτική κι ασχέτως μάλιστα αν απορρίπτεται από τους ψηφοφόρους, επέκρινε το σχέδιο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, προκαλώντας την αντίδραση του αναπληρωτή πρωθυπουργού και ηγέτη του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, Λουίτζι ντι Μάγιο. Στον αντίποδα, ο διεθνής οργανισμός πρότεινε την γνωστή και κυρίως …επιτυχημένη συνταγή: απελευθέρωση των αγορών και κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων το οποίο φυσικά διατύπωσε πιο εκλεπτυσμένα προτείνοντας την αποκέντρωσή τους.
*Πηγή: Νέα Σελίδα.
