Υπάρχει μια διάχυτη ελληνική και διεθνής γνώμη, η οποία είναι άκρως εσφαλμένη και παραπλανητική, ότι η Ελληνική χρεοκοπία οφείλεται αποκλειστικά στην κρατική ασυδοσία που οδήγησε στον εκτροχιασμό του δημοσίου χρέους.
Η λανθασμένη αυτή γνώμη που επικρατεί και προωθείται ένθερμα από τα ΜΜΕ, συνεχίζει να είναι εμπεδωμένη στο μυαλό του απλού πολίτη ακόμη και σήμερα. Το παράδοξο είναι ότι ενώ έχουν περάσει σχεδόν οκτώ ολόκληρα χρόνια από την αποφράδα μέρα της 10ης Μάιου 2010- ημέρα της υπογραφής του Α’ Μνημονίου της εθνικής υποτέλειας- το κοινό εξακολουθεί να θεωρεί ως δεδομένο ότι το «κρατικό» χρέος προήλθε από την κραιπάλη του δημοσίου.
Δυστυχώς, αυτό διαπιστώθηκε την 10η Οκτωβρίου 2017 στην παρουσίαση του βιβλίου του Μιχάλη Κάχρη,1 όταν στην ομιλία μου αναφέρθηκε ότι το ονομασθέν ελληνικό δημόσιο χρέος, «βαπτίστηκε» δημόσιο. Στην πραγματικότητα, αυτό κουβαλά στην πλάτη του ένα τεράστιο φορτίο που προέρχεται από ζημιές και υποχρεώσεις των ιδιωτικών τραπεζών που έχουν έδρα την Ελλάδα, προς άλλες τράπεζες του Ευρωσυστήματος. Το ποσό των ζημιών και υποχρεώσεων αρχικά είχε εκτιμηθεί στα € 240 δις. Εξ ου και το σύνολο των δανειακών συμβάσεων του Α’ Μνημονίου (€ 110 δις) και Β’ Μνημονίου(€130 δις), με το περιβόητο PSI.
Οι περισσότεροι ακροατές εξεπλάγησαν. Μάλιστα, ένας αναφώνησε « «μα τόσο απατεώνες είναι», ενώ ορισμένοι ρωτούσαν εάν υπήρχε βίντεο της παρουσίασης. Διότι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι οι πολιτικοί από κοινού με την τρόικα απέκρυβαν επί τόσα χρόνια την αλήθεια από τον ελληνικό λαό. Ήταν αδύνατον να διανοηθούν ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου αντί να σώσει το λαό που εκπροσωπεί έσωσε τις τράπεζες και το ευρώ και χρεοκόπησε το λαό!
Η μετονομασία του χρέους των ιδιωτικών τραπεζών σε δημόσιο χρέος και η μεταβίβασή του στους προϋπολογισμούς του κράτους, αποτελεί μία από της πιο μελανές σελίδες της χρηματοπιστωτικής ιστορίας της Ελλάδος. Ο λόγος, αυτοί που διέπραξαν ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα οικονομικά εγκλήματα αντί να λογοδοτήσουν, χωρίς αισχύνη, απαίτησαν με την αχρεία σύμπραξη της πολιτικής ηγεσίας να πληρωθεί ο λογαριασμός από τους πολίτες, με περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικής πρόνοιας και αυξήσεις πάσης φύσεως φόρων.
Όλη αυτή η συμφορά της ελληνικής κοινωνίας θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη αυτών που τη βιώνουν και για τους νεωτέρους που θα τη διδαχθούν, γίνεται για να παραμείνει η χώρα μας στον τοκογλυφικό μηχανισμό του ευρώ και να διασωθούν οι ξένης ιδιοκτησίας τράπεζες εις βάρος του ελληνικού λαού.
Η σκληρή πραγματικότητα καταδεικνύεται στους σχετικούς νόμους (ΦΕΚ) που παρατίθενται κατωτέρω. Όπου, με απίστευτες μεθοδεύσεις οι αρμόδιοι της ελληνικής κυβέρνησης με αδιαφανή τρόπο περνούσαν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου δεκάδες δισεκατομμύρια € ζημιές των τραπεζών σε άσχετα ΦΕΚ, που αφορούσαν ρυθμίσεις ΦΠΑ, περιηγητικά πλοία και λιμάνια και, βοσκοτόπια. Και δεν έφτανε μόνο αυτό, οι έλληνες βουλευτές υπέγραφαν και λευκές σελίδες στους κρατικούς προϋπολογισμούς (2012, 2013), γιατί η μεταφορά των χρεών των τραπεζών στην πλάτη του λαού γίνονταν με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου.
Η ανείπωτη αυτή ιστορία του βαπτίσματος των ζημιών και υποχρεώσεων των ιδιωτικών τραπεζών σε ελληνικό δημόσιο χρέος,2 ξεκινάει ευθύς αμέσως μετά την κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος του 2008. Ο νόμος της 9ης Δεκεμβρίου 3723/2008 αποτελεί την αφετηρία: ‘ενίσχυση της ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας’, για τη χορήγηση στεγαστικών δανείων, κεφαλαίων κίνησης για μικρομεσαίες και επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας. Και τον Μάρτιο του 2009, η κυβέρνηση αποφασίζει να ενισχύσει τις τράπεζες με € 28 δις, ένα μεγάλο ποσό για το μέγεθος της οικονομίας (12% του τότε ΑΕΠ).3
Ακολουθούν οι νόμοι που καταγράφουν τα ποσά που χορηγήθηκαν στις τράπεζες με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου μέχρι το 2012. Τα στοιχεία δεν είναι νέα, έχουν δημοσιοποιηθεί σε διάφορα blogs καθ’ ολοκληρίαν ή μερικώς και στα άρθρα του blog μου http://spiros26.wordpress.com από τις αρχές του 2012. Αξίζει όμως να τα επαναφέρουμε στη μνήμη μας για να επιλυθεί η απορία γιατί το ελληνικό χρέος αποτελεί έναν Leviathan που εκτείνεται μέχρι το 2060.
-
Ν. 3845/2010 (άρθρο 4 παράγραφος 8) 15 δις ευρώ
-
Ν.3864/2010 (άρθρο 3 παράγραφος 1 ) 10 δις ευρώ
-
Ν.3872/2010 (άρθρο 7 ) 25 δις ευρώ
-
Ν.3965/2011 ( άρθρο 19 παράγραφος 1) 30 δις ευρώ
-
Ν.4031/2011 (άρθρο 1 παρ. 1 & άρθ. 2 ) 60 δις ευρώ
-
Ν.4056/2011 ( άρθρο 21 ) 30 δις ευρώ
-
Ν.4079/2012 (άρθρο 1 παράγραφος 1 ) 40 δις ευρώ
Το συνολικό άθροισμα ανέρχεται στα € 238 δις και υπερβαίνει τώρα τα € 250 δις, διότι έγιναν περαιτέρω χορηγήσεις. Οι μαύρες τρύπες όμως δεν έκλεισαν και το Eurogroup επιζητεί την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας για να κλείσουν. Άρα τι σχέση έχουν τα bail outs της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας που ανέρχονται στα € 78 δις και € 86 δις αντίστοιχα, για να ισχυριστεί κανείς ότι η Ελλάδα δεν επέτυχε στις ‘μεταρρυθμίσεις’ εξ ου και δεν εξήλθε από τη δύνη των Μνημονίων!
1 ” Η Αναγκαία Μετάβαση στο Εθνικό μας Νόμισμα”, η οποία έγινε στο Πολεμικό Μουσείο την Τρίτη 10-10-17 στις 7 μμ., με ομιλητές τους Θεόδωρο Κατσανέβα, Διονύση Χιώνη, και Σπύρο Λαβδιώτη.
2 Η ιστορία της μεταβίβασης των χρεών των τραπεζών στους προϋπολογισμούς του κράτους και η κοινωνικοποίηση τους είναι περίπλοκη και αδιαφανής, διότι το 2010 το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα ήταν στο όριο της κατάρρευσης τον Μάιο του 2010. Το ευρώ κινδύνευε και έπρεπε πάση θυσία να σωθεί για χάρη της παγκοσμιοποίησης και οι πραγματικοί λόγοι της υπαγωγής της Ελλάδος στο μηχανισμό στήριξης της τρόικα ( ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) έπρεπε να συγκαλυφθούν. Πολύ αργότερα το ΔΝΤ θα δημοσιοποιήσει (Οκτώβριος 2013) μέσω της Wall Street Journal, το άκρως εμπιστευτικό κείμενο (Office Memorandum, May 10, 2010),όπου διαφαίνεται όλη η εμπλοκή των Γαλλικών, Γερμανικών και Ολλανδικών τραπεζών στα ελληνικά ομόλογα και τη χρηματοδότηση των ‘ελληνικών’ τραπεζών. Σ’ αυτό το κείμενο ο αναγνώστης διαπιστώνει, γιατί δεν έγινε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τότε και ότι το bail – out των € 110 δις της δήθεν σωτηρίας της Ελλάδος από τη χρεωκοπία, υπήρξε το άλλοθι της σωτηρίας των τραπεζών του ευρώ, που οι τράπεζες των ΗΠΑ ήταν τρις $ εκτεθειμένες.
3 Το πακέτο των € 28 δις συνίστατο α) € 8 δις ελληνικές ομολογίες, β) € 5 δις προνομιούχες μετοχές και € 15 δις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου. Το ποσό των € 28 δις αντί για την ενίσχυση της ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας, δυστυχώς πήγε για να κλείσει μερικώς στις τεράστιες τρύπες των υποχρεώσεων τους.
Nuntiusweb
Ωραία τα γράφετε. Σε περίοδο κρίσης οι τράπεζες “χρειάστηκαν” περισσότερα από διακόσια δισεκατομμύρια Ευρώ, για …χρηματοδότησή τους, κρατικές εγγυήσεις και ανακεφαλαιοποιήσεις. Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς τα έδωσαν αυτά σε δυόμιση χρόνια, από τα μέσα του 2010 έως τα τέλη του 2012. Και αυτό επειδή το 2008 τα περισσότερα από τα χρήματα που έδωσε στις τράπεζες ο Καραμανλής, επιστράφηκαν. Ήταν μόνο για να κάνουν …δοκιμή και όταν αυτός μετά παραιτήθηκε, οι τράπεζες δεν τα χρειάστηκαν.
Και τα περισσότερο από 200 δις προστέθηκαν στο δημόσιο χρέος της χώρας.
Δεν είναι λίγο …παράξενο αυτό; Δήθεν τάχα οι τράπεζες χρειάστηκαν χρήμα για να …διασωθούν, στην ουσία όμως για να σκλαβώσουν με ένα ψεύτικο χρέος τον ελληνικό λαό και να του υφαρπάξουν ότι έχει και δεν έχει. Από δημόσια περιουσία μέχρι ορυκτό πλούτο… Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η χώρα με τις μεγαλύτερες εξαγωγές πετρελαίου στην Αφρική είναι η …Νιγηρία.
Διαβάστε και κάτι που δε μας το λέει κανείς:
Την οποιαδήποτε χρηματοδότηση των τραπεζών την αναλαμβάνει η ίδια η χώρα μόνο εφόσον έχει εθνικό νόμισμα που το εκδίδει η ίδια. Και μόνο τότε. Και μόνο επειδή εκδίδει μόνη της το χρήμα. Και ακριβώς επειδή αυτή εκδίδει το χρήμα.
Στην Ελλάδα, επειδή έχουμε Ευρώ, τη χρηματοδότηση θα έπρεπε να την αναλάβει η ΕΚΤ που εκδίδει το Ευρώ, ακριβώς επειδή αυτή εκδίδει το χρήμα. Θα έπρεπε…
Αυτό γίνεται ανέκαθεν, από τη δημιουργία του χρήματος και του τραπεζικού συστήματος…
Και προσέξτε, μπορεί αυτό που γράφω να ακούγεται από κάποιον ειδήμονα πολύ …ερασιτεχνικό. Γράφω ότι η ΕΚΤ θα έπρεπε να αναλάβει τη χρηματοδότηση όλων των τραπεζών… Θα το εξηγήσω και αυτό λοιπόν.
Καταρχάς είμαι σίγουρος ότι οι ελληνικές τράπεζες δε χρειάζονταν περισσότερο χρήμα ακόμα και από το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας, σε δυόμιση χρόνια για …χρηματοδότηση. Άρα όλο αυτό με το “χρέος” μας είναι κόλπο των διεθνών τοκογλύφων, με “συνεργάτες” το διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα, για να μας υφαρπάξουν ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μας. Στη συνέχεια θα αναφέρω πως όταν παλαιότερα επί δραχμής χρειάζονταν χρηματοδότηση η …Τράπεζα Κρήτης, έκανε τον έλεγχο η Τράπεζα της Ελλάδος και στη συνέχεια η Ελλάδα χρηματοδοτούσε. Ολόκληρη η Ελλάδα και όχι η …Κρήτη. Που σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα έπρεπε να ελέγξει εάν πραγματικά χρειάζονταν τόσο χρήμα και μετά ολόκληρη η ΕΕ να χρηματοδοτούσε. Και αναφέρομαι σε όλες τις τράπεζες της ΕΕ που διαχειρίζονται Ευρώ. Η ΕΕ θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει όλες τις τράπεζες της Ευρώπης και άρα όλες οι χώρες να συμμετείχαν ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα της κάθε χώρας.
Είναι όμως φανερό ότι αυτές οι «ανακεφαλαιοποιήσεις» των τραπεζών είναι εκβιασμός. Είναι οικονομικός στραγγαλισμός όποιων χωρών επιθυμεί το «σύστημα». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο η Ελλάδα σε περίοδο κρίσης να «χρειάστηκε» 200 δισεκατομμύρια Ευρώ σε δυόμιση χρόνια και πριν και μετά μόνο κάτι εκατομμύρια…
Άλλωστε την οποιαδήποτε χρηματοδότηση απαιτεί οποιαδήποτε τράπεζα της ευρωζώνης, θα πρέπει μετά από έλεγχο η ΕΚΤ να την παρέχει χωρίς αντάλλαγμα. Δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν οι χώρες της ευρωζώνης να έχουν ως κοινό μόνο το νόμισμα και όλο το τραπεζικό σύστημα να είναι …κατακερματισμένο. Δε γίνεται.
Εξάλλου το Ευρώ σήμερα εκδίδεται κατά το δοκούν από την ΕΚΤ και αυτό το Ευρώ δεν έχει αντίκρισμα σε χρυσό όπως είχε το χρήμα κάποτε. Για αυτό θα έπρεπε η ΕΚΤ να κάνει τις …απαιτούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών απλά κάνοντας delete στα λογιστικά της συστήματα, να σβήσει από τους υπολογιστές της τα χρήματα που χρειάζονται οι τράπεζες των χωρών.
Και στην Ισλανδία ξεκίνησαν να κάνουν ακριβώς το ίδιο κόλπο, παρόλο που δεν είναι καν στην ΕΕ και φυσικά δεν έχει Ευρώ. Χρωστούσε η χώρα πολλά δισεκατομμύρια (αναλογικά με τον πληθυσμό της, περισσότερα ακόμα και από ότι το δικό μας “χρέος”) για τις “ανακεφαλαιοποιήσεις” των τραπεζών της.
Και οι ιδιωτικές της τράπεζες …ήθελαν και άλλα, παρόλο λοιπόν που το δέχτηκαν όλοι οι πολιτικοί της και το ψήφισαν όλα της τα κόμματα στη βουλή, αρνήθηκε ο πρόεδρος της Ισλανδίας να δώσουν και άλλα χρήματα, να δανειστούν δηλαδή και άλλα για τις τράπεζές της.
Ο πρόεδρος της Ισλανδίας (κύριος Γκρίμσον) έκανε το μόνο που μπορούσε να κάνει (βάσει Ισλανδικού συντάγματος), το ίδιο που θα μπορούσε να κάνει και ο δικός μας πρόεδρος της δημοκρατίας. Αρνήθηκε να υπογράψει για να πάρουν επιπλέον δάνεια και να ανακεφαλαιοποιήσουν ξανά τις τράπεζές τους και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Στο δημοψήφισμα αυτό, το 93% του λαού της Ισλανδίας αρνήθηκε να ξεχρεώσει τις τράπεζες εις βάρος του, αρνήθηκαν να πληρώσουν οι ίδιοι οι πολίτες τα χρέη των τραπεζών. Οι τράπεζες χρεοκόπησαν και οι τραπεζίτες κλείστηκαν στη φυλακή (για τα χρέη αυτά). Στα ευρωπαϊκά δικαστήρια που έγιναν πρόσφατα και την πήγαν Αγγλία και Ολλανδία για τα χρέη της, δικαιώθηκε οριστικά η Ισλανδία και τώρα δε χρωστάει σε κανέναν.
Που σημαίνει ότι ακόμα και αν εμείς ως Ελλάδα ήμασταν υποχρεωμένοι να κάνουμε από μόνοι μας τις “χρηματοδοτήσεις” των ιδιωτικών μας τραπεζών (και όχι η ΕΚΤ, όπως εγώ πιστεύω) θα μπορούσαμε να διαγράψουμε το χρέος αυτό, με παράδειγμα την Ισλανδία. Τα δικαστήρια θα μας δικαίωναν και όσοι μας έδωσαν χρήματα μπορούν να ξεχάσουν τα χρήματα αυτά εφόσον πήγαν για τις χρηματοδοτήσεις των τραπεζών. Ή να τους τα δώσει η ΕΚΤ που εκδίδει το Ευρώ κατά το δοκούν, χωρίς αντίκρισμα σε χρυσό όπως είχε το χρήμα κάποτε.
Αφού φημολογείται ότι η ΕΚΤ πληρώνει τα πρόστιμα στην Αμερική για τις Γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες…
Φημολογείται επίσης, ότι λόγω της γεωγραφικής της θέσης έχει και η Ισλανδία τεράστιο ορυκτό πλούτο στην τεράστια ΑΟΖ της…
Όπως έχει και η Ελλάδα… Εμάς όμως μας έπεισαν ότι χρωστάμε επειδή πληρώναμε …μισθούς και συντάξεις ή επειδή είχαμε πάρα πολλούς δημοσίους υπαλλήλους…
Το δημόσιο “χρέος” λοιπόν τώρα είναι γύρω στα 320 δις. Και αν δεν κάναμε αυτό το εγκληματικό PSI το 2012 (Παπαδήμος), το “χρέος” μας θα πήγαινε στα …420 δις, απλά θέλησαν να μας πάρουν ότι “κομπόδεμα” υπήρχε στα ταμεία μας. Το πραγματικό χρέος όμως με το PSI αλλά χωρίς τις “χρηματοδοτήσεις” τραπεζών είναι κάτι παραπάνω από τα 100 δις. Το οποίο όμως και αυτό, με βάση τις αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων (βλέπε Ισλανδία ή ακόμα και …Μεταξά), διαγράφεται.
Η «Ελληνική» μας κυβέρνηση, πλήρες υποταγμένη στις απαιτήσεις των δανειστών, δεν έχει κάνει ούτε καν λογιστικό έλεγχο του χρέους, για να δούμε πόσο είναι τελικά το δημόσιο “χρέος”, πόσα λεφτά πήγαν για τη «χρηματοδότηση» τραπεζών μας και προσμετρήθηκαν στο δημόσιο χρέος. Ούτε έχει αναφέρει κανείς ότι τη “χρηματοδότηση” των ιδιωτικών τραπεζών που διαχειρίζονται Ευρώ θα πρέπει να την αναλάβει η ΕΚΤ.
Ενώ εμείς οι Έλληνες περιμένουμε τώρα να μας σώσει …ο Κούλης.
Και ας υποθέσουμε ότι οι πολιτικοί μας νόμιζαν πως πρέπει να δώσουν αυτά τα χρήματα και ότι πιστεύουν πως πραγματικά αυτά τα χρήματα τώρα τα χρωστάμε. Η ΕΚΤ τί κάνει; Η ΕΕ τί; Δεν ξέρει κανείς τους τίποτα; Δεν ξέρει κανείς για το κόλπο αυτό;
Και αν δε δίναμε αυτά τα πάρα πολλά δις και φαλίριζαν οι τράπεζες κανείς δε θα έχανε τις καταθέσεις του όπως νομίζουν πολλοί, αφού τα χρήματα δε βρίσκονται στα ταμεία των τραπεζών αλλά έχουν δοθεί από τις τράπεζες για δάνεια και δεν υπάρχουν σε ρευστό.
Όταν μας κυβερνήσουν Έλληνες (και όχι ελληνόφωνες), κατηγορηθούν και κλειστούν φυλακή όλοι οι νυν και οι πρώην κυβερνώντες μας για εσχάτη προδοσία (η οποία εσχάτη προδοσία δεν παραγράφεται ποτέ, ούτε με το νόμο περί …μη ευθύνης υπουργών) και γίνει ένας επίσημος λογιστικός έλεγχος του δημοσίου χρέους, τότε κανένας Ευρωπαίος, κανένας δανειστής, κανένας τοκογλύφος, κανένας “εταίρος” μας, δεν θα μπορεί να μας πει τίποτε, επειδή δε θα δεχτούμε αυτό το χρέος και δε θα πληρώνουμε μέχρι να λήξει ο λογιστικός έλεγχος.
Τά πράγματα είναι δυστυχώς έτσι , καί πολλές φορές τό έχω γράψει καί δημόσια αλλά καί στό Capital , αλλά πέφτανε όλοι νά μέ φάνε ! Πιστεύω ότι ή χώρα έχει προδοθεί εκ τών έσω πρώτα…..Κάποιος πρέπει νά ξυπνήσει αυτόν τόν έρημο λαό πού κοιμάται καί νά στήσει εθνικά δικαστήρια !
Αυτό το άρθρο έρχεται σε σύγκρουση με άλλο σας άρθρο: http://www.iskra.gr/%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80/
Άμεσα τίθεται το ερώτημα: Από πού προκύπτει ότι οι ελληνικές τράπεζες, μεταξύ 2008 και 2012, είχαν καταγράψει χρέη 250 δις. και δεν μπορούσαν να τα εξυπηρετήσουν; Η απάντηση που δίνεται είναι ότι σ’ αυτό το ποσόν ανέρχονται συνολικά οι εγγυήσεις που χορήγησε το Δημόσιο προς τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα. Αλλά οι εγγυήσεις δεν είναι δάνεια-χρήμα, είναι απλά η υποχρέωση του εγγυητή να πληρώσει ο ίδιος τις υποχρεώσεις των τραπεζών μόνο στην περίπτωση που οι τελευταίες δεν αποπληρώσουν τα δάνειά τους. Οι εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου προς τις τράπεζες, προκειμένου αυτές να ενισχύσουν τη ρευστότητά τους μέσω δανεισμού, δεν προκάλεσαν την εκταμίευση κανενός ποσού και κανένα ποσό, από το λόγο αυτό, δεν προστέθηκε στο χρέος της χώρας. Οι εγγυήσεις θα επιβάρυναν το δημόσιο χρέος μόνο αν οι τράπεζες αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα δάνεια που έλαβαν. Αυτό όμως δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα. Καμιά τραπεζική εγγύηση δεν έχει καταπέσει.
Συνεπώς όλο το παρόν άρθρο είναι προϊόν μυθοπλασίας.
Δεν τίθεται θέμα σύγκρουσης, εάν δύο αρθρογράφοι (μη μόνιμοι συνεργάτες) της ιστοσελίδας μας υποστηρίζουν διαφορετικές θέσεις για κάποιο ζήτημα. Η Iskra προσπαθεί, στον μέγιστο βαθμό, να δίνει βήμα σε όλο το φάσμα των απόψεων στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς (και, αρκετές φορές, ακόμη και σε φωνές εκτός «παραδοσιακής» Αριστεράς), έτσι ώστε ο αναγνώστης να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα, έχοντας υπόψη του ένα ευρύ φάσμα απόψεων γύρω από ένα θέμα.
Από εκεί και πέρα, για τις όποιες αντιρρήσεις μπορεί να έχετε γύρω από τα γραφόμενα κάποιου αρθρογράφου, απάντηση πρωτίστως θα πρέπει να περιμένετε από τον ίδιο (εν προκειμένω, εννοείται πως ο κ. Λαβδιώτης θα ενημερωθεί, ώστε να είναι σε θέση, εφόσον το επιθυμεί και ο ίδιος, να σας απαντήσει).