«Κάποια στιγμή θα καεί το δάσος, οπότε καλά κάνουμε και το χτίζουμε», δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης πριν από ένα χρόνο. Θα επανέλθουμε σε αυτή την καταπληκτική δήλωση, αποκαλυπτική μιας ολόκληρης νοοτροπίας, αφού προηγουμένως όμως εξετάσουμε τα πολύ περίεργα επενδυτικά σχέδια της κυβέρνησης και των φίλων της επιχειρηματιών στην φλεγόμενη τώρα ευρύτερη περιοχή Βαρυμπόμπης, Κρυονερίου και Τατοίου.
Τον περασμένο Φεβρουάριο ένα δημοσίευμα της ιστοσελίδας in.gr για την περιοχή αυτή μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση και το κρατήσαμε στο αρχείο μας. Ανέφερε ότι η περιοχή Τατοίου λειτουργεί ως μαγνήτης για την προσέλκυση επενδύσεων στην ευρύτερη περιοχή Βαρυμπόμπης – Κρυονερίου, όπου μεγάλος αριθμός «μνηστήρων» «σκανάρουν» τις γύρω εκτάσεις.
Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον, ανέφερε το δημοσίευμα, αλλά υπάρχει και μεγάλο πρόβλημα: μεγάλο τμήμα των περιοχών αυτών είναι δασικό, ενώ η διαθέσιμη «καθαρή» γη είναι ελάχιστη και με περιορισμούς στις χρήσεις γης.
Για τη διαχείριση του έργου θα συσταθεί, έλεγε το δημοσίευμα, Εταιρεία Ειδικού Σκοπού, η οποία θα προετοιμάσει και τις συμβάσεις παραχώρησης. Ο προϋπολογισμός εκτιμάται στα 97-130 εκατ. ευρώ, με το υπουργείο Πολιτισμού να έχει αιτηθεί τα 49 εκατ. από το Ταμείο Ανάκαμψης. Τα υπόλοιπα θα αναζητηθούν με τη συνεργασία Δημοσίου και ιδιωτών.
Όπως είπαμε, το δημοσίευμα μας έκανε εντύπωση και το κρατήσαμε. Το θυμηθήκαμε σήμερα το πρωί, καθώς φλεγόταν ακόμα η Βαρυμπόμπη, είχα καταστραφεί μέρος του δάσους Τατοϊου και τσούζανε τα μάτια μας από τους καπνούς που είχαν πλημμυρίσει όλο το λεκανοπέδιο, εν μέσω πρωτοφανούς καύσωνα, να στείλουν μια ώρα αρχύτερα στον αγύριστο ηλικιωμένους, ασθενείς και φτωχούς.
Μπήκαμε στο ‘Ιντερνετ και το ξαναβρήκαμε λοιπόν το δημοσίευμα, σε μια εκδοχή που είχε πολύ περισσότερες λεπτομέρειες για το ποιοι είναι οι «επενδυτές» που ενδιαφέρονται για την καιόμενη περιοχή (https://www.in.gr/2021/02/09/
«Εντελώς τυχαία έχει αλλάξει ο νόμος που οι καμένες εκτάσεις κρίνονται αμέσως αναδασωτέες και αυτό γίνεται με προϋποθέσεις. Όταν βέβαια δεν έχουν οριστικοποιηθεί ποτέ οι δασικοί χάρτες και το Κτηματολόγιο από σύστασης ελληνικού κράτους, αυτό γίνεται εξαιρετικά εύκολο για εγχώριους και ξένους επενδυτές που έχουν πρόσβαση στα αρμόδια υπουργεία.»
Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε.
Δεν υπονοούμε σε καμιά περίπτωση ότι τη φωτιά την έχουν βάλει κάποιοι που πιθανώς έχουν συμφέρον από αυτή, ούτε μπορούμε να ξέρουμε πως μπήκε. Ασφαλώς, το να έχει κάποιος ενδεχόμενο συμφέρον από ένα γεγονός δεν σημαίνει ότι το έχει προκαλέσει, προς Θεού. Θεωρήσαμε όμως, με δεδομένη μάλιστα την τραγική δασική ιστορία της χώρας μας, ότι οφείλαμε να θέσουμε και το στοιχείο αυτό υπόψιν της κοινής γνώμης (και των εισαγγελικών αρχών). Το θέτουμε και υπόψιν των μέσων μαζικής αποβλάκωσης μήπως επιθυμούν να το ψάξουν.
Πόσο μάλλον που εκτιμούμε ότι ακόμα και το υπό διάλυση τελούν ελληνικό κράτος έχει διάβολε τη δυνατότητα να μην αφήσει να καεί η Βαρυμπόμπη. Αν ούτε κι αυτό δεν μπορεί να κάνει, τότε πρέπει αμέσως να πάνε σπίτι τους οι υπηρεσιακοί και πολιτικοί του προϊστάμενοι, αν όχι να κάνουν ένα χαρακίρι που θα προσμετρούνταν οπωσδήποτε και στην υστεροφημία τους.
Πρέπει να πούμε ότι και μια άλλη δήλωση του Πρωθυπουργού μας έχει κάνει εντύπωση και την κρατήσαμε και αυτή στο αρχείο μας. Επισκεπτόμενος τον Ιούλιο του 2020 μια περιοχή πολύ μεγάλης σημασίας και αξίας για το περιβάλλον και σπανίου φυσικού κάλλους, τον Ερημίτη της Κέρκυρας, όπου οι περίφημοι «επενδυτές» θέλουν να χτίσουν ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο, είπε το εξής καταπληκτικό: «Κάποια στιγμή θα καεί το δάσος, οπότε καλά κάνουμε και το χτίζουμε» (Μητσοτάκης Κέρκυρα: «Κάποια στιγμή θα καεί το δάσος, οπότε καλά κάνουμε και το χτίζουμε»).
Αν αυτή είναι η αντίληψη της κυβέρνησης για το περιβάλλον και τις «επενδύσεις», ακόμα και να σταματήσει αύριο το πρωί η κλιματική αλλαγή, δεν μας σώζει ασφαλώς τίποτα.
Δεν έχουμε την παραμικρή αντίθεση προς ιδιωτικές επενδύσεις, αντίθετα εκτιμούμε ότι η χώρα τις έχει απελπιστικά ανάγκη και αυτές και τις δημόσιες, χωρίς φυσικά να παραβιάζονται τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος που ισοδυναμούν τώρα με μέτρα επιβίωσης του ελληνικού πληθυσμού.
Επένδυση είναι όμως να βάζεις τα λεφτά σου, σεβόμενος τις γενικότερες ανάγκες. Δεν είναι να βάζεις το φυσικό και αισθητικό κεφάλαιο της χώρας και τις επιδοτήσεις της ΕΕ κάνοντας περιουσία από την καταστροφή της φύσης και των ανθρώπων της χώρας.
Αυτό δεν επένδυση, είναι λεηλασία. Κι ακόμα χειρότερα. Είναι καταστροφή των όρων αναπαραγωγής του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού και των όρων επιβίωσης του ελληνικού λαού.
Πηγή: kosmodromio.gr
