Πούτιν-Ερντογάν-Ρουχανί: Τακτική ή στρατηγική συνεργασία;

Η Συνάντηση της Άγκυρας Putin – Erdogan – Rouhani, που ολοκληρώθηκε χτες (5/4), πέραν από το περιεχόμενό της, έχει έναν ισχυρό συμβολισμό με βαθύτατη πολιτική σημασία.

Οι ηγέτες της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν έμοιαζαν ως οι πρωταγωνιστές της υπό διαμόρφωση νέας Μέσης Ανατολής, ενώ Trump και Macron, που είχαν ως αντιπερισπασμό την ίδια ώρα τηλεφωνική συνομιλία, έμοιαζαν ως οι κομπάρσοι, αν όχι και οι εκτοπισμένοι των εξελίξεων.
Είναι η δεύτερη φορά μετά την Astana που πραγματοποιείται τριμερής συνάντηση κορυφής Ρωσίας, Τουρκίας, Ιράν. Την πρώτη φορά πολλοί προφήτευαν ότι οι αντιθέσεις των «τριών» δεν θα επέτρεπαν την επανάληψή της. Μετρούμε, όμως, ήδη δύο μάλλον επιτυχείς τριμερείς συναντήσεις. Η μεγάλη επιτυχία τους και η επιτυχία της μέχρι τώρα συνεργασίας και των τριών, έγκειται στο γεγονός, ότι αν δεν έχουν βγάλει τις ΗΠΑ αλλά και την Γαλλία, από το κάδρο της Συρίας και της Μέσης Ανατολής, σίγουρα έχουν περιορίσει δραστικότατα την παρουσία τους.
Ο Macron επιχειρεί δια της βίας να κρατήσει στρατιωτικά στο παιχνίδι της Συρίας τον Trump, με τον τελευταίο να δείχνει κάτι παραπάνω από διαθέσεις αποχώρησης από την συριακή περιπέτεια των ΗΠΑ. Αβέβαιη η τελική απόφαση των ΗΠΑ και η κατάληξή της. Το βέβαιον είναι ότι και να θέλουν, είναι ζήτημα αν ΗΠΑ και Γαλλία μπορούν να μείνουν στο συριακό μέτωπο, όσο έχουν απέναντί τους το μέτωπο Μόσχας – Άγκυρας – Τεχεράνης.
Το ερώτημα αν η συνεργασία Ρωσίας – Τουρκίας – Ιράν θα έχει πρόσκαιρη, μεσοπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη διάρκεια και για το ποιο μπορεί να είναι το εύρος και το βάθος της, δεν είναι εύκολο να απαντηθεί.
Σίγουρα η Ρωσία, η Τουρκία και το Ιράν κινούνται συγκλίνοντας μέχρι σήμερα πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί.
Η Ρωσία ενδιαφέρεται πρωτίστως για μια ενωμένη Συρία υπό την κυρίαρχη επιρροή της.
Το Ιράν ασφαλώς στηρίζει την συριακή ακεραιότητα αλλά ανταγωνίζεται σφοδρά με την Ρωσία για το «πάνω χέρι» επί της Δαμασκού και στις μεσανατολικές εξελίξεις.
Η Τουρκία θέλει πάση θυσία να «τελειώσει» τους Κούρδους της Βόρειας Συρίας, αλλά και να βάλει «πόδι» στην γειτονική της χώρα με ευρύτερες εδαφικές και πολιτικές βλέψεις.
Το μέλλον θα δείξει ποιων οι φιλοδοξίες θα κυριαρχήσουν.
Προς το παρόν και οι τρεις πρωτεύουσες έχουν κοινό αντίπαλο προς περιθωριοποίηση και εκδίωξη τις ΗΠΑ και ευρύτερα την Δύση.
Εκτός και αν σε κάποια στιγμή η «επιτήδεια» Τουρκία επιχειρήσει τον μεγάλο συμβιβασμό με τις ΗΠΑ, ξαναβάζοντας από το παράθυρο, έστω, την Ουάσιγκτον στο παιχνίδι της Μέσης Ανατολής. Αλλά τότε είναι σίγουρο ότι θα είναι η Ελλάδα, αλλά και η Κύπρος που θα «αδειασθούν»  από την Ουάσιγκτον και θα πληρώσουν πολύ βαρύ τίμημα σε ένα τυχόν νέο τουρκο-αμερικανικό συνοικέσιο.
Σε κάθε περίπτωση η Μέση Ανατολή έχει αλλάξει εικόνα και την έχει αλλάξει μάλλον ανεπίστρεπτα.

Η ελληνική τραγωδία και η ανάγκη ανατροπής

Μόνο η εθελόδουλη Ελλάδα του παρακμιακού και υποτελούς πολιτικού κατεστημένου δεν θέλει και δεν μπορεί να αντιληφθεί τις κοσμογονικές αλλαγές και αγκιστρωμένη μονοδιάστατα στην Δύση, αφήνει την Τουρκία με την πολυδιάστατη πολιτική της να ενισχύεται και να επωφελείται.
Αν η Ελλάδα είχε ακολουθήσει με την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το σχέδιο Λαφαζάνη για στρατηγική συνεργασία με την Ρωσία, με επίκεντρο την υλοποίηση της συμφωνίας για διέλευση του αγωγού με ρωσικό φυσικό αέριο και την συμφωνημένη, επίσης, ένταξη της χώρας μας στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS, θα είχε διασφαλίσει αναβαθμισμένο ρόλο, θα γνώριζε ουσιαστικές εγγυήσεις για την ασφάλεια και την άμυνά της, θα έβλεπε από ισχυρότατες θέσεις την Τουρκία, η οποία δεν θα μπορούσε καν να διανοηθεί προκλήσεις σε βάρος μας, ενώ η πατρίδα μας θα είχε ρόλο και λόγο και στην μεσανατολική πορεία, αντί να οχυρώνεται άφωνη και άβουλη ως παθητικός θεατής πίσω από τους «χασάπηδες» σιωνιστές του Ισραήλ, οι οποίοι, πέραν των άλλων, ποτέ και για κανέναν λόγο δεν θα συνεισέφεραν ούτε με ένα ευρώ και πολύ περισσότερο με το αίμα στρατιωτών τους για καμία τρίτη χώρα.
Και τώρα, όμως, τα περιθώρια μιας μεγάλης αναβάθμισης των ελληνορωσικών σχέσεων και διαμόρφωσης άλλων οριζόντων στις διεθνείς οικονομικές και εξωτερικές μας σχέσεις, είναι υπαρκτά και έχουν επείγουσα σημασία. Προϋποθέτουν, όμως, μια εξίσου μεγάλη δημοκρατική αντιιμπεριαλιστική ανατροπή στην Ελλάδα.

Ν.Ζ

ΥΓ: Το μεγάλο θύμα των εξελίξεων στην Συρία μπορεί, δυστυχώς, να αποδειχθεί ο χιλιοβασανισμένος κουρδικός λαός. Νομίζω ότι η επιλογή των Κούρδων να συμμαχήσουν με τις ΗΠΑ για να στηρίξουν τις εθνικές επιδιώξεις τους ήταν κοντόφθαλμη. Οι Κούρδοι θα μπορούσαν να είχαν κάνει διαφορετικές επιλογές. Το μπορούν και τώρα, γιατί σε λίγο μπορεί να είναι πολύ αργά!

Ν.Ζ

Οι συμφωνίες Putin – Erdogan – Rouhani

Προσπαθούν να πετάξουν έξω για πρώτη φορά από τις Συριακές και Μεσανατολικές εξελίξεις ΗΠΑ – Γαλλία

Έληξε η τριεθνής διάσκεψη στην Άγκυρα για την Συρία μεταξύ της Τουρκίας της Ρωσίας και του Ιράν όπου σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε οι τρεις αυτές χώρες «αυτοαναγορεύονται» εκ των πραγμάτων  σε εγγυήτριες δυνάμεις για την ακεραιότητα της Συρίας ενώ ταυτόχρονα απορρίπτουν κάθε ρόλο στην περιοχή για τις ΗΠΑ.
Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν ο Ρώσος πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν, ο Τούρκος πρόεδρος Ρ.Τ.Ερντογάν και ο πρόεδρος του Ιράν Χασαν Ρουχανή «δεσμεύθηκαν για την επίτευξη εκεχειρίας διαρκείας ως “εγγυήτριες δυνάμεις” δίνοντας έμφαση στην ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας».
Ακόμη οι τρεις ηγέτες δεσμεύθηκαν «να συνεχίσουν την ενεργή συνεργασία τους στην Συρία για την επίτευξη μιας διαρκούς κατάπαυσης πυρός», ενώ οι τρεις πρόεδροι «απέρριψαν κάθε προσπάθεια για να δημιουργηθούν “νέες πραγματικότητες στο συριακό έδαφος” με πρόφαση τη μάχη κατά της τρομοκρατίας» εννοώντας τις ΗΠΑ και τη σημερινή ανακοίνωση Ουάσιγκτον και Παρισιού για τη συνέχιση του πολέμου κατά της ISIS στη Συρία.

Ακόμη οι τρεις ηγέτες εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην υπονόμευση της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας ενώ εγγυήθηκαν και την εδαφική ακεραιτότητα των γειτονικών, ως προς τη Συρία, χωρών.
«Τονίζεται η ισχυρή προσήλωση των εγγυητριών δυνάμεων στην κυριαρχία και ανεξαρτησία εδαφική ακεραιότητα και στον αποκλεισμό κάθε προσπάθειας διαμελισμού της χώρας από φράξιες. Καμιά προσπάθεια από όπου και αν προέρχεται δεν θα επιτραπεί να υπονομευθούν αυτές οι αρχές», τονίζεται.
«Ως εγγυήτριες δυνάμεις έχουμε μια κοινή αντίληψη για την εδαφική ακεραιότητα της Συρία και της ανοικοδόμησής της» είπε ο Ρ.Τ.Ερντογάν.
Για το YPG ο Τούρκος πρόεδρος είπε: «Η Τουρκία δεν πρόκειται να σταματήσει μέχρι όλες οι περιοχές που ελέγχονται από τις δυνάμεις του YPG/PYD συμπεριλαμβανομένης και της Manbij γίνουν ξανά ασφαλείς» για να τονίσει:
«Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ τρομοκρατικές οργανώσεις να επιτεθούν ξανά είτε στη Συρία είτε στο έδαφός μας».

ΗΠΑ και Γαλλία επιμένουν: “Θα συνεχίσουμε”

Την ίδια ώρα μπορεί να πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόνaλντ Τραμp να ανακοίνωσε την πρόθεσή του να πάρει τους στρατιώτες του από τη Συρία, αλλά Γαλλία και ΗΠΑ δείχνουν  “αποφασισμένες να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις τους στους κόλπους του διεθνούς συνασπισμού» που πολεμά τους φανατικούς μουσουλμάνους  στο Ιράκ και τη Συρία”, ανέφερε η γαλλική Προεδρία, μετά την τηλεφωνική συνδιάλεξη που είχαν νωρίτερα οι πρόεδροι των δύο χωρών, Εμανουέλ Μακρόν και Ντόναλντ Τραμπ αντίστοιχα.
Ο κοινός στόχος είναι «να πολεμήσουμε έως το τέλος» την ISIS «αυτήν την τρομοκρατική οργάνωση που αντιπροσωπεύει μια απειλή για την περιφερειακή σταθερότητα και για τα συμφέροντά μας στον τομέα της ασφάλειας», τόνισε το Ελιζέ.
«Τίποτα δεν μπορεί να μας αποσπάσει την προσοχή από τον στόχο να αποτραπεί οποιαδήποτε αναζωπύρωση του ISIS στην περιοχή και να πορευτούμε προς μια συνολική πολιτική μετάβαση στη Συρία», τόνισε η γαλλική Προεδρία έπειτα από την τηλεφωνική επικοινωνία των δύο αρχηγών κρατών.