Όταν πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ρωτούσαν τον κ. Αλέξη Τσίπρα και τα στελέχη εκείνα που υπερασπίζονταν με πάθος το ευρώ πώς θα καταργήσουν τα μνημόνια και παράλληλα θα παραμείνουν στην ευρωζώνη η απάντηση ήταν ξερή και στερεότυπη : «θα διαπραγματευτούμε», έλεγαν. Από τότε η ίδια καραμέλα δύο χρόνια. Τα αποτελέσματα γνωστά.
Χαρακτηριστικές ήταν οι διαβουλεύσεις του πρώην υπουργού Οικονομικών κ. Βαρουφάκη με τους εκπροσώπους των θεσμών (όπως ήθελε την τρόικα η νέα ορολογία του ΣΥΡΙΖΑ), οι οποίες οδήγησαν στην περίφημη δημιουργική ασάφεια, η οποία μόνο τέτοια δεν αποδείχτηκε. Η κυβέρνηση αναγνώρισε το χρέος και πήρε πίσω όσα είχε υποσχεθεί και όσα προέβλεπε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης( κατάργηση ΕΝΦΙΑ, κατώτατο μισθό 751 ευρώ, 13 σύνταξη κλπ).
Από εκεί και πέρα το σκηνικό σε όσες συζητήσεις ακολούθησαν το ίδιο. Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση διαφωνεί και δε νομοθετεί άλλα μέτρα, ότι τάχα αντιστέκεται, οι δανειστές επιμένουν και σφίγγουν τη θηλιά λειτουργώντας όχι απλώς σαν τοκογλύφοι, αλλά σαν μια οικονομική μαφιόζικη συμμορία και στο τέλος η ελληνική πλευρά αποδέχεται όλα όσα της φέρνουν στο τραπέζι και βάζει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή της.
Κάπως έτσι βρέθηκε εκείνος που θα έσκιζε τα μνημόνια να υπογράφει το τρίτο, να μετατρέπει το περήφανο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ταπεινωτικό ΝΑΙ, να υιοθετεί την πιο σκληρή λιτότητα ως το δρόμο εξόδου από την κρίση και να παίρνει μέτρα, τα οποία πλήττουν την κοινωνία και την οδηγούν στην εξαθλίωση, στην κατάθλιψη και την απελπισία. Για να έρθουμε , λοιπόν, στο σήμερα η κυβέρνηση τόνιζε ότι η διαπραγμάτευση θα τελειώσει πριν από τις γιορτές και τώρα πάει τουλάχιστον για τις 20 Φεβρουαρίου. Οι δανειστές, οι οποίοι , ας σημειωθεί ότι, στο προηγούμενο eurogroup εμφανίστηκαν ενωμένοι σαν μια γροθιά, ζητούν συνεχώς και άλλα μέτρα ύψους 4,5 δις και διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι η δεύτερη αξιολόγηση δεν κλείνει διαφορετικά. Τα τεχνικά κλιμάκια θα επιστρέψουν, μόνο αν η Αθήνα αποδεχτεί όσα της ζητούν. Ανάμεσα τους είναι η μείωση του αφορολόγητου, η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, η περιστολή των δαπανών του δημοσίου και πρωτοφανή πρωτογενή πλεονάσματα για τα επόμενα χρόνια. Απαιτούν μάλιστα για κάποια από αυτά εκ των προτέρων νομοθέτηση. Δηλαδή με δυο λόγια το 4ο μνημόνιο είναι έτοιμο και θα έρθει σύντομα είτε το υπογράψει ο κ. Τσίπρας, είτε ο πρόθυμος από καιρό κ. Μητσοτάκης, ο οποίος δε χάνει την ευκαιρία να δηλώνει την ετοιμότητα του.
Το επόμενο διάστημα, λοιπόν, θα έχουμε εξελίξεις, είτε πάμε σε βίαιο Grexit, όπως ορισμένοι εκτιμούν, είτε σε εκλογές , είτε σε μια ακόμη οπισθοχώρηση της κυβέρνησης. Ό, τι κι αν γίνει, όμως, θα είναι σε βάρος της κοινωνίας και της χώρας. Ο ελληνικός λαός δεν έχει να περιμένει κάτι καλό. Εφτά χρόνια, εξάλλου, το αποδεικνύουν με τον πιο απόλυτο τρόπο. Ο δρόμος των μνημονίων είναι καταστροφικός για τους πολίτες και εξευτελιστικός για την ιστορική διαδρομή αυτής της χώρας. Κάθε μέρα παραμονής στο ευρώ και την ευρωζώνη ισοδυναμεί με βάθεμα της σκλαβιάς, αύξηση της φτώχειας και ισοπέδωση των ελάχιστων κοινωνικών δικαιωμάτων. Δεν υπάρχει πια κανένα άλλοθι. Όποιος μεσσίας από εδώ και πέρα ισχυρίζεται ότι μέσα από το θεοσκότεινο τούνελ των μνημονίων θα βγάλει τη χώρα στο φως δεν είναι ουτοπιστής, ούτε υπέρμετρα αισιόδοξος, αλλά πολιτικός απατεώνας.
Στο ερώτημα, επομένως, του τίτλου ποιοι και τι διαπραγματεύονται η απάντηση είναι προφανής. Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση εδώ και 7 χρόνια. Οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι δανειστές πέτυχαν με τη βοήθεια των ΜΜΕ έναν από τους βασικούς τους στόχους: να τρομοκρατήσουν και να βάλουν στο περιθώριο τη μοναδική φωνή που θα μπορούσε να υψωθεί, τη σίγουρη δύναμη που θα μπορούσε να αντισταθεί και να επιβάλλει εξελίξεις: το λαϊκό παράγοντα. Μετά τη συνθηκολόγηση τους εισπράττουν μόνον καρπαζιές και τελεσίγραφα και ζητιανεύουν για λίγη επιείκεια. Έτσι συνειδητά πια αποδέχονται ό, τι τους σερβίρουν. Ξεπουλούν τη χώρα , οδηγούν σε αργό θάνατο την κοινωνία και αλυσοδένουν τον ελληνικό λαό. Όλα τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική κατανάλωση, για τα κομματικά τους ακροατήρια και για το θεαθήναι.
*Eκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
*Πηγή: sxedio-b.gr
Από εκεί και πέρα το σκηνικό σε όσες συζητήσεις ακολούθησαν το ίδιο. Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση διαφωνεί και δε νομοθετεί άλλα μέτρα, ότι τάχα αντιστέκεται, οι δανειστές επιμένουν και σφίγγουν τη θηλιά λειτουργώντας όχι απλώς σαν τοκογλύφοι, αλλά σαν μια οικονομική μαφιόζικη συμμορία και στο τέλος η ελληνική πλευρά αποδέχεται όλα όσα της φέρνουν στο τραπέζι και βάζει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή της.
Κάπως έτσι βρέθηκε εκείνος που θα έσκιζε τα μνημόνια να υπογράφει το τρίτο, να μετατρέπει το περήφανο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ταπεινωτικό ΝΑΙ, να υιοθετεί την πιο σκληρή λιτότητα ως το δρόμο εξόδου από την κρίση και να παίρνει μέτρα, τα οποία πλήττουν την κοινωνία και την οδηγούν στην εξαθλίωση, στην κατάθλιψη και την απελπισία. Για να έρθουμε , λοιπόν, στο σήμερα η κυβέρνηση τόνιζε ότι η διαπραγμάτευση θα τελειώσει πριν από τις γιορτές και τώρα πάει τουλάχιστον για τις 20 Φεβρουαρίου. Οι δανειστές, οι οποίοι , ας σημειωθεί ότι, στο προηγούμενο eurogroup εμφανίστηκαν ενωμένοι σαν μια γροθιά, ζητούν συνεχώς και άλλα μέτρα ύψους 4,5 δις και διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι η δεύτερη αξιολόγηση δεν κλείνει διαφορετικά. Τα τεχνικά κλιμάκια θα επιστρέψουν, μόνο αν η Αθήνα αποδεχτεί όσα της ζητούν. Ανάμεσα τους είναι η μείωση του αφορολόγητου, η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, η περιστολή των δαπανών του δημοσίου και πρωτοφανή πρωτογενή πλεονάσματα για τα επόμενα χρόνια. Απαιτούν μάλιστα για κάποια από αυτά εκ των προτέρων νομοθέτηση. Δηλαδή με δυο λόγια το 4ο μνημόνιο είναι έτοιμο και θα έρθει σύντομα είτε το υπογράψει ο κ. Τσίπρας, είτε ο πρόθυμος από καιρό κ. Μητσοτάκης, ο οποίος δε χάνει την ευκαιρία να δηλώνει την ετοιμότητα του.
Το επόμενο διάστημα, λοιπόν, θα έχουμε εξελίξεις, είτε πάμε σε βίαιο Grexit, όπως ορισμένοι εκτιμούν, είτε σε εκλογές , είτε σε μια ακόμη οπισθοχώρηση της κυβέρνησης. Ό, τι κι αν γίνει, όμως, θα είναι σε βάρος της κοινωνίας και της χώρας. Ο ελληνικός λαός δεν έχει να περιμένει κάτι καλό. Εφτά χρόνια, εξάλλου, το αποδεικνύουν με τον πιο απόλυτο τρόπο. Ο δρόμος των μνημονίων είναι καταστροφικός για τους πολίτες και εξευτελιστικός για την ιστορική διαδρομή αυτής της χώρας. Κάθε μέρα παραμονής στο ευρώ και την ευρωζώνη ισοδυναμεί με βάθεμα της σκλαβιάς, αύξηση της φτώχειας και ισοπέδωση των ελάχιστων κοινωνικών δικαιωμάτων. Δεν υπάρχει πια κανένα άλλοθι. Όποιος μεσσίας από εδώ και πέρα ισχυρίζεται ότι μέσα από το θεοσκότεινο τούνελ των μνημονίων θα βγάλει τη χώρα στο φως δεν είναι ουτοπιστής, ούτε υπέρμετρα αισιόδοξος, αλλά πολιτικός απατεώνας.
Στο ερώτημα, επομένως, του τίτλου ποιοι και τι διαπραγματεύονται η απάντηση είναι προφανής. Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση εδώ και 7 χρόνια. Οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι δανειστές πέτυχαν με τη βοήθεια των ΜΜΕ έναν από τους βασικούς τους στόχους: να τρομοκρατήσουν και να βάλουν στο περιθώριο τη μοναδική φωνή που θα μπορούσε να υψωθεί, τη σίγουρη δύναμη που θα μπορούσε να αντισταθεί και να επιβάλλει εξελίξεις: το λαϊκό παράγοντα. Μετά τη συνθηκολόγηση τους εισπράττουν μόνον καρπαζιές και τελεσίγραφα και ζητιανεύουν για λίγη επιείκεια. Έτσι συνειδητά πια αποδέχονται ό, τι τους σερβίρουν. Ξεπουλούν τη χώρα , οδηγούν σε αργό θάνατο την κοινωνία και αλυσοδένουν τον ελληνικό λαό. Όλα τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική κατανάλωση, για τα κομματικά τους ακροατήρια και για το θεαθήναι.
*Eκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
*Πηγή: sxedio-b.gr
